پیام ۹ اکتبر ۲۰۱۵

ترجمه‌ای از نامۀ دارالانشاء بیت ‌العدل اعظم خطاب به یکی از محافل ملّی (هیئت بین‌المللی ترجمه به زبان فارسی)

٩  اکتبر  ٢٠١۵

ارسال از طریق الکترونیکی

محفل روحانی ملّی بهائیان  …
…

دوستان عزیز روحانی،

.... همان طور‌ که مطّلعید پیشبرد تکنولوژی بخش جدایی‌ناپذیری از ظهورِ یک تمدّن جهانی است.  اینترنت براستی تجلّی پیشرفتی است که حضرت ولیّ‌امرالله وقوع آن را در نامه‌ای به زبان انگلیسی ضمن توصیف خصوصیّات اتّحاد بشری پیش‌بینی فرموده‌اند که "یک سیستم مخابرات و ارتباطات جهانی ابداع گردد که با سرعتی حیرت‌انگیز و نظمی کامل به کار افتاده، فارغ از موانع و قیود ملّی جميع کرۀ ارض را در بر گیرد."  امّا يادگيریِ استفاده از اینترنت چون عاملی مؤثّر در راه پیشرفت مادّی و معنوی، چالشی است بس عظیم.

اینترنت این امکان را به وجود می‌آورد که مطالب امری و محتوای ملهم از آثار بهائی به آسانی در دسترس افراد زیادی قرار گیرد.  لذا بیت العدل اعظم تقویت حضور رسمی جامعۀ بهائی در شبکۀ جهانی اینترنت را تشویق فرموده‌اند و پيشرفت‌های فراوان در این زمینه به خصوص در سال‌های اخير باعث سرور خاطرشان گردیده است و امیدوارند که اين فرایند توسعۀ بیشتری یابد.  علاوه بر این، بسیاری از احبّا در سراسر عالم هر یک تحت شرایط مخصوص خود و هماهنگ با دیگر مجهودات جامعه، اینترنت را به عنوان وسیله‌ای برای ترویج بینش حضرت بهاءالله در مورد یک نظم بدیع جهانی به کار می‌‌برند و طبیعی است که این دوستان طرق مختلف انجام آن را بررسی نمایند.  امّا با توجّه به اینکه اینترنت انتشارِ آنی و فوری مطالب بین تودۀ کثیری از مردم را فراهم می‌سازد، استفاده از آن مستلزم رعایت حکمت و انضباط شخصی است تا مبادا نحوۀ نامناسب، سبک و نادرست ارائۀ مطالب به اهمّیّت و اعتبار تعالیم مبارکه لطمه‌ای وارد سازد.

نکتۀ مربوطه آن است که ایجاد و حفظ منابع رسمی اطّلاعات در مورد امر مبارک از قبیل وب‌سایت‌های ملّی و بین‌المللی، ارزيابی ادواری نحوۀ معرفی امر الله در شبکۀ اینترنت، و ارائۀ هدايات لازم به افراد، مسئولیّت مؤسّسات اداری بهائی می‌باشد.  احبّا عموماً آزادند تصمیم بگیرند که در نوشتجات خود کدام جنبه از تعالیم مبارکه را ارائه دهند ولی در انجام آن باید وب‌سایت‌های خود را به وضوح از وب‌سایت‌های مؤسّسات امری متمایز نمایند و این کار از طرق مختلف از جمله انتخاب اسم، توصیف و طرح سایت امکان‌پذیر است.  گرچه در گذشته در مواردی از احبّا خواسته شده بود که کلمۀ "بهائی" یا اشکال مختلف آن را در اسم وب‌سایت خود به کار نبرند ولی تجربه نشان داده است که رعايت این نکته ممکن است در تمام موارد لازم نباشد به شرط اینکه جنبه‌های دیگر صریحاً نشان دهد که وب‌سایت ابتکاری است شخصی.  به علاوه احبّا بدون شک از لحنی که آمرانه بوده یا جنبۀ مرجعیّت داشته باشد پرهیز خواهند نمود.  هم‌چنین باید از دخالت در اموری که منحصراً تحت اشراف مؤسّسات امری است خودداری کنند مانند ارائۀ یک مجموعۀ کامل از آثار مبارکه و پیام‌های بیت العدل اعظم و یا جزئیّات مفصّل تقویم رویدادهای امری در کشورهای متعدّد.  این نکته وقتی اهمّیّت ویژه‌ای پیدا می‌کند که تعداد مراجعین به وب‌سایت‌ افزایش یابد و سایت مورد توجّه بیشتری قرار ‌گیرد.  هدف از هدايت احبّا توسّط مؤسّسات امری در مورد کاربرد صحيح اینترنت محدود نمودن بی‌مورد مساعی آنان نيست بلکه جلوگیری از ایجاد ابهام و پیچیدگی است.

با وجود اینکه یک وب‌سایت البتّه می‌تواند از هر نقطۀ جهان قابل دسترس باشد، هر فرد بهائی که مایل به ایجاد وب‌سایتی شخصی است باید تصمیم بگیرد که مخاطبین مناسب سایت وی چه کسانی خواهند بود و حدّ و مرز موضوع‌های ارائه شده چیست.  به عنوان مثال اگرچه تأمّل در بارۀ ماهیّت و نحوهء فعّالیّت‌های اصلی نقشه، به ‌ویژه در بستر تجربیّات یک محدودۀ جغرافیایی یا یک منطقه می‌تواند مفید باشد ولی تأسیس وب‌سایتی که در اين مواضیع مخاطبش بهائیان جهان باشد مشکلات خاصّی ایجاد می‌نماید.  چنین رویکردی ممکن است منجرّ به ترویج معیارها و ارزش‌های فرهنگی یک گروه خاصّ در سطح جهانی شود — الگویی که امروزه در جهان بسیار مرسوم است.  خطر دیگر، اِعمال نفوذی ناخواسته در فرایند یادگیری در سطح تودۀ مردم می‌باشد، فرایندی که افراد و جوامع و مؤسّسات پیشروان اصلی رشد و توسعۀ آن می‌باشند.  دیدگاه ذیل مندرج در پیام ۱۲ دسامبر ۲۰۱۱ بیت العدل اعظم خطاب به تمام محافل روحانی ملّی — گرچه در زمینهء خاصّ مجهودات هنری و مطالب آموزشی تکمیلی است — ولی ارتباط نزدیکی با ابعاد فرهنگی فوق‌الذّکر دارد:

اهل عالم را می‌توان چنین مشاهده نمود که تحت تأثیر نیروهایی که در درون و برون جامعۀ بهائی به وجود آمده است از جهات مختلف به هم نزدیک‌تر شده به سوی آنچه مآلاً یک تمدّن جهانی خواهد بود در حرکت‌اند، تمدّنی چنان شکوهمند که تصوّر آن امروز غیر ممکن است.  با شتاب گرفتن این حرکت مرکزگرای جمعیّت‌های بشری در سراسر عالم، عناصری که در هر یک از فرهنگ‌ها با تعالیم امر الهی سازگاری ندارد به تدریج زائل خواهد شد و عناصر دیگری قوّت خواهد گرفت.  به همین منوال، با بروز الگوهای فکر و عمل — بعضی از طریق هنر و ادب — از طرف مردمانی از هر گروه و ملّت که ملهم از تعالیم حضرت بهاءالله هستند، عناصر فرهنگی جدیدی به مرور زمان تکامل خواهد یافت.…  با اشتیاق فراوان امیدواریم که به عنوان مثال سرودها و ترانه‌هایی جذّاب به همۀ زبان‌ها در اطراف و اکناف عالم تهیّه و تنظیم شود، سرودهایی که بتواند مفاهیم عمیق مندرج در تعالیم بهائی را در آگاهی خردسالان و نوجوانان تسّری دهد.  ولی اگر احبّای عزیز، هرچند ناآگاهانه، از الگوهای رایج در جهان پیروی کنند که در آن به دارندگان منابع مالی اجازه داده می‌شود که دیدگاه فرهنگی خویش را بر دیگران تحمیل نمایند و موادّ و محصولات خود را با سیلی از تبلیغات شدید ترویج کنند، هرگز یک چنین شکوفایی اندیشه‌های خلّاق تحقّق نخواهد یافت.

یک اصل اساسی که باید راهنمای کوشش احبّا در ارتباطات اینترنتی‌شان باشد به نحوۀ استفاده از زبان و بیان مربوط است.  حضرت بهاءالله توضیح می‌فرمایند که بیان انسان جوهری است که طالب نفوذ و اعتدال است و انسان باید "به کلمه‌ئی که خاصیّت شیر در او باشد تکلّم نماید تا اطفال روزگار تربیت شوند و به غایت قصوای وجود انسانی که مقام ادراک و بزرگی است فائز گردند."  بیت العدل اعظم در پیام مورّخ ۲۹ دسامبر ۱۹۸۸ به زبان انگلیسی خطاب به یاران الهی در ایالات متّحدۀ امریکا چنین مرقوم نمودند "بیان، پدیده‌ای است قدرت‌مند.  به آزادی بیان باید هم با ستایش و هم با بیم‌ناکی نگریست.  این آزادی مستلزم اِعمال قضاوت دقیق می‌باشد زیرا محدودیّت‌های بیان و زیاده‌روی در آن هر دو می‌تواند عواقب وخیمی به بار آورد."  با توجّه به این نکته، بهائیان در مکالمات و مباحثات خویش اعمّ از حضوری یا مجازی باید مظهر اعتدال، ادب و فروتنی باشند.  احبّا باید عادات سوء رایج در نحوۀ فکر و بیان را که غالباً ناخود آگاه از اجتماع اقتباس می‌شود، تشخیص داده ورای آن عمل نمایند و هوشیار باشند که مبادا امر مبارک و یا فرایندهای نقشۀ ملکوتی را به يک سری نکات و گام‌های ساده‌نما یا تجويز شده که غالباً با لحنی که به نحوی غیر قابل توجیه آمرانه و یا عاری از تقدّس ارائه می‌شود، تقلیل دهند؛ یا آنکه برای خود این حقّ را قائل گردند که اظهار نظرشان نظراتی با نوعی مرجعیّت از طرف جامعۀ بهائی دیده شود.  در این رابطه نفوسی که مدیریّت وب‌سایت‌های مختلف را به عهده دارند باید راجع به نگرش‌های بنیادین خود که می‌تواند از طریق محتوا و نحوۀ بيان‌شان القا شود تفکّر نمایند.  در بذل مساعی جهت نیل به چنین آگاهیِ والایی می‌توان سؤالاتی را مورد تأمّل قرار داد از قبیل اینکه چگونه از اقتباس کردن نسنجیده از سبک‌های متداول در اینترنت که ممکن است به هدف اصلی آنان لطمه‌ وارد آورد پرهیز نمایند؟  آیا نوع مطالب مزاح‌آمیزِ به کار برده شده مناسب می‌باشد؟  برداشت کسی که با امر آشنایی ندارد از مطالب درج شده چه خواهد بود؟  در سعی خود برای نیل به معیارهای بهائی، دوستان عزیز بايد کوشش نمايند تا به جای تقلید از روش‌های بسیار متداولِ متقاعدسازی و تحریک احساسات که اغلب زشت و تحقیرآمیز است، نظرگاهی والاتر داشته و همیشه آگاه باشند که سعی آنان "در راه کسب چنین انضباطی موجب پیدایش آداب و اصولی در گفتار خواهد شد که شایستۀ فرارسیدن دوران بلوغ بشری است."

با تقدیـم تحیّات
دارالانشاء بیت العدل اعظم