پیام ٢٤ ژوئیه ٢٠١٣
لبه‌های اولیه
ترجمه‌ای ازنامۀ دارالانشاء بیت العدل اعظم خطاب به یکی از محافل ملّی (از هیئت ترجمه به زبان فارسی)
٢٤ ژوئیه ٢٠١٣
ارسال از طریق الکترونیکی
محفل روحانی ملّی بهائیان …
…
دوستان عزیز روحانی،
بیت العدل اعظم اخیراً سلسله مشاوراتی را در بارۀ حیات فکری جامعۀ بهائی و اشتغال وسیع‌تر آن در حیات اجتماع به اتمام رسانده و مقرّر فرمودند که مطالب ذیل در پاسخ به پرسش مورّخ ٣ مارس ٢٠١٠ شما در مورد انجمن مطالعات بهائی ابلاغ گردد.
انجمن مطالعات بهائی از زمان تأسیسش در امریکای شمالی در سال ١٩٧٥، سهم ارزشمندی در توسعۀ جامعۀ بهائی ایفا نموده است و به تدریج شبکه‌ای از انجمن‌ها یا ساختارهای وابسته مختصّ ترویج فعّالیّت‌های پژوهشی در نقاط مختلف جهان به وجود آمده است. گرچه رویکرد انجمن‌ها بر حسب منابع و شرایط کشورها متفاوت بوده است با این حال هر یک به طیفی از مسائل مشابه پرداخته‌اند. از جمله این رویکردها: تأکید بر اهمّیّت مطالعۀ شخصیِ آثار مبارکه، ارتباط دادن تعالیم با افکار معاصر، دفاع از امر الله، تشویق جوانان بهائی در فعّالیّت‌های پژوهشی‌شان، جلب علاقه و مشارکت دانشگاهیان غیر بهائی تا حدّ ممکن و فراهم نمودن مجمعی برای همکاری دانشگاهیان بهائی با يکديگر، و بدین وسیله کمک به ازدیاد قابلیّت در بین کسانی که در طیف وسیعی از رشته‌های مختلف مشارکت دارند بخصوص در زمینه‌های خاصّی که بیشتر به طور مستقیم به مطالعۀ امر الهی مربوط می‌شود مانند تاریخ، مطالعۀ ادیان و ترجمه.
عالم بهائی در سال ١٩٩٦ شروع به تمرکز در کوشش فوق‌العاده‌ای برای درک بهتر و سیستماتیک کردن کار خود در میدان ترویج و تحکیم، در زمینۀ رشد و در جامعه‌سازی نمود. مطالب بسیاری یادگیری شده که بر الگویی که جامعه در آن به فعّالیّت مشغول می‌باشد عمیقاً اثر گذاشته است. انجمن مطالعات بهائی در عین حال به بررسی مواضیع خاصّی ادامه داد که مکمّل فعّالیّت‌های جاری در سلسلۀ اخیر نقشه‌هاست. بیت العدل اعظم در پیام مورّخ ٢٧ دسامبر ٢٠٠٥ مرقوم داشتند که "فعّالیّت‌های بسیاری که در طول دهههای متعدّد شکل گرفته، از جمله عناصر حیات جامعۀ بهائی است و باید بهبود و توسعه یابد." بنا بر این، اکنون وقت مغتنمی برای تأمّل در بارۀ تجربۀ چندین‌سالۀ این انجمن، راجع به انسجام و یکپارچگی مجهوداتش با عرصه‌های عمدۀ عمل بهائیان، و در بارۀ امکانات موجود برای مفیدترین طرق فعّالیّت در آینده می‌باشد.
بیت العدل اعظم مشاهده نموده‌اند که احبّا به نحو فزاینده‌ای در محدوده‌های جغرافیایی‌ای که فرایند رشد در آنها شدّت می‌یابد، در گفتمان‌های اجتماع و در سطح ملّی در بارۀ مواضیعی که محفل ملّی انتخاب می‌نماید اشتغال خواهند داشت. در عین حال ملاحظه نموده‌اند که "بسیاری از بهائیان از طریق شغل و حرفۀ خود در اقدام اجتماعی و گفتمان‌های عمومی مشارکت دارند". هر فرد بهائی این فرصت را دارد که نیروهای عامل در اجتماع را بررسی کند و در گفتمان‌های رایج در هر فضای اجتماعی که در آن حضور دارد جنبه‌های مرتبطی از تعالیم را ارائه دهد. مساعی انجمن مطالعات بهائی را شاید بتوان وسیله‌ای برای ازدیاد توانمندی‌های احبّا در استفاده از چنین فرصت‌هایی در ارتباط با علایق پژوهشی آنان دانست. انجمن از طریق ایجاد فضاهای تخصّصی می‌تواند یادگیری را در بین طیف وسیعی از احبّا در عرصهء گسترده‌ای از رشته‌ها ترویج دهد.
اندیشۀ وجود یک چارچوب مفهومیِ در حال تکامل برای پیشبرد مجهودات ترویج و تحکیم، اقدام اجتماعی، و شرکت در گفتمان‌های اجتماع حائز اهمّیّت بسیار است، قالبی که فکر را منظّم می‌کند، به فعّالیّت‌‌ها شکل می‌بخشد و با اندوختن تجربه پیچیدهتر و کامل‌تر می‌گردد. سعی در راه تشخیص آگاهانه و تلطیف تدریجیِ عناصری از این چارچوب که بیشتر به کار انجمن مطالعات بهائی مربوط می‌شود اقدامی ثمربخش خواهد بود. در این ارتباط، توجّه به بینش‌هایی که به پیشرفت جامعه کمک کرده است می‌تواند مفید باشد: رابطۀ بین مطالعه و عمل، نیاز به تمرکز که نباید با یک‌نواختی اشتباه شود، وظیفۀ خطیر پرورش قابلیّت افراد و همراهی کردن دیگران در راه خدمت، خصوصیّات توسعه و پیشرفت ارگانیک، ترتیبات تشکیلاتی لازم برای تداوم بخشیدن به الگوهای پیچیدهتر و پیشرفته‌ترِ فعّالیّت، انسجام مورد نیاز در بین همۀ میادینِ مجهودات، و روابط صحیح بین افراد، جامعه، و مؤسّسات شاید مهم‌ترینِ این موارد یادگیری در عمل می‌باشد؛ احبّا در یک فرایند مداوم عمل، تأمّل، مطالعه، و مشورت شرکت می‌کنند تا موانع را برطرف سازند و موفّقیّت‌ها را با هم در میان گذارند، استراتژی‌ها و روش‌ها را بررسی و بازبینی و تجدید نظر کنند، و به مرور زمان مجهودات را سیستماتیک و بهتر نمایند.
یکی از جنبه‌های بسیار مهمّ یک چارچوب مفهومی که مستلزم توجّه دقیق در سال‌های آینده خواهد بود تولید و کاربرد دانش است، موضوعی که شرکت‌کنندگان در کنفرانس انجمن مطالعات بهائی در ماه اوت مورد بررسی قرار خواهند داد. در کُنه اکثر رشته‌های دانش بشری میزانی از توافق آرا در بارۀ روش‌شناسی وجود دارد — درکی از روش‌ها و چگونگی استفادۀ مناسب از آنها در جستجوی سیستماتیکِ واقعیّت برای دست‌یابی به نتایج قابل اعتماد و نتیجه‌گیری‌های صحیح. احبّایی که در رشته‌های مختلف از قبیل اقتصاد، آموزش و پرورش، تاریخ، علوم اجتماعی، فلسفه و زمینه‌های بسیار دیگری اشتغال دارند مسلّماً با روش‌های معمول در رشتۀ خود کاملاً آشنا هستند. وظیفۀ این دوستان است که مجدّانه بکوشند تا در بارۀ مقتضیاتی که حقایق مندمج در این ظهور اعظم می‌تواند برای کارشان داشته باشد تأمّل کنند. اصل هماهنگی علم و دین اگر صادقانه رعایت شود تضمین خواهد نمود که عقاید دینی تسلیم خرافات نگردد و کشفیّات علمی دست‌آویز مادّی‌گرایی نشود. احبّایی که خواهان ترقّی و کمال در فعّالیّت‌های پژوهشی هستند البتّه خواهند کوشید تا بر طبق انتظارات متعالی حضرت بهاءالله و حضرت عبدالبهاء سلوک نمایند. این دوستان، به هر میزان از موفّقیّت که دست یافته‌اند، جزء لاینفکّ جامعه هستند؛ از تکالیف ضروریّۀ هر فرد دیگر بهائی معاف نیستند و در عین حال، سزاوار تفاهم، بردباری، حمایت و احترام جامعه می‌‌باشند.
با پیدایش وحدت فکر در بارۀ مفاهیم اصلی، انجمن احتمالاً مفید تشخیص خواهد داد که رویکردهای تازه‌ای را با گام‌های ساده‌‌ای بررسی کند که می‌تواند پیچیدهتر شود. جنبه‌هایی از چارچوب مفهومی مربوط به پژوهش عقلانی در زمینه‌های مختلف به تدریج روشن‌تر و غنی‌تر خواهد شد. مثلاً می‌توان سمینارهای کوچکی به منظور کمک به افراد از حرفه‌ها یا رشته‌های دانشگاهی خاصّی ترتیب داد تا بعضی از جنبه‌های گفتمانِ رشتۀ خود را مورد بررسی قرار دهند. موضوع‌های ویژه‌ای را می‌توان انتخاب نمود و گروهی از شرکت‌کنندگان باتجربه می‌توانند مقالاتی ارائه دهند، نوشتارهایی تهیّه کنند و در بارۀ چشم‌اندازهای معاصر و مفاهیم مربوطۀ بهائی مشورت نمایند. گروه‌هایی با علایق خاصّ مانند مطالعات فلسفی یا دینی می‌توانند برای تشدید فعّالیّت‌های خود جلساتی داشته باشند. ارتباط‌های ادواری یا جلسات پی‌گیری را می‌توان ترتیب داد تا کارآیی مشارکت این گروه از افراد در جنبه‌هایی از گفتمان در رشتۀ انتخابی خود افزایش یابد. همچنین تمرکز را می‌توان به زمینه‌هایی از ادبیّات دانشگاهیِ مربوط به آیین بهائی معطوف نمود که نادیده گرفته شده‌اند و یا به نحوی نادرست و مشکل‌آفرین به آنها پرداخته شده است. به علاوه، فعّالیّت‌های جاری مانند برگزاری یک کنفرانس بزرگ را می‌توان تجدید نظر کرد. کوشش مستمرّ در جهت تهیّه و انتشار مقالات، نشریّات و کتب البتّه باید ادامه یابد.
در این بررسی‌ها نکتۀ دیگری جنبۀ اساسی خواهد داشت. مؤسّسۀ آموزشی در توسعه و افزایش قابلیّت احبّای قدیم و جدید برای مشارکت فعّالانه در مجهودات ترویج و تحکیم نقشی محوری دارد. ورای این، مؤسّسۀ آموزشی ساختاری برای یک فرایند آموزشی با سه مرحلۀ متمایز فراهم می‌سازد که به نحوی فزاینده به گروه‌هایی از افراد از سن شش سالگی تا سنین بلوغ کمک خواهد کرد. در تجربه‌ای که مؤسّسۀ آموزشی ارائه می‌دهد شرکت‌کنندگان فقط دریافت‌کنندۀ اطّلاعات نیستند بلکه از طریق مطالعۀ دوره‌ها و مشارکت در فعّالیّت‌های جامعه‌سازی که شامل جنبه‌های عملی دروس مطالعه شده هستند، دانش، مهارت، و بینش‌هایی روحانی کسب می‌کنند که آنان را قادر می‌سازد تا به نحوی مؤثّر مروّج تغییر فردی و اجتماعی باشند. ولی گسترۀ موادّ درسی مؤسّسۀ آموزشی هر چه باشد و هر چقدر هم که انجمن نقش اساسی و مهم در پیشرفت جامعه داشته باشد، اشتغال در کار مؤسسه آموزشی فقط جزئی از یک عمر یادگیری است که این دوستان به آن مشغول خواهند بود و شامل تفحّص در این ظهور اعظم و نیز در رشته‌های مختلف دانش خواهد بود. کنفرانس‌های قریب الوقوع جوانان که ده‌ها هزار از جوانان را به خود جلب خواهد کرد، نمایانگر تعداد فزاینده‌ای از نفوسی است که در صبحدم بلوغ‌شان توسّط فرایند مؤسّسۀ آموزشی شکل داده شده‌اند و با ثبات و استقامت در مسیری از یادگیری و عمل قدم خواهند گذاشت که در تمام دوران مطالعات دانشگاهی‌شان و فراتر از آن ادامه خواهد یافت. بیت العدل اعظم مشتاق دیدن نسل‌هایی از بهائیان هستند که با جدّیّت کامل به طیف وسیعی از چالش‌های اندیشمندانه بپردازند، بر جمیع موانع و مشکلات فایق آیند و به بهبود عالم خدمت نمایند. بنا بر این در دهههای آینده، جمع کثیری از احبّا به فضاها و میادین متعدّدی از مجهودات بشری وارد خواهند شد. انجمن مطالعات بهائی می‌تواند در این میدان سرشار از امکانات، سهم مهمّی ایفا نماید.
با تقدیـم تحیّات
دارالانشاء بیت العدل اعظم
