پیام ۲۰ اکتبر ۲۰۰۸

ترجمه‌ای از

پیام بیت ‌العدل اعظم الهی خطاب به بهائیان جهان

(از:  مرکز جهانی بهائی)

۲۰  اکتبر  ۲۰۰۸

یاران و یاوران حضرت رحمن در سراسر عالم ملاحظه فرمایند

دوستان عزیز و محبوب،

مشروع روحانی پنج‌ساله‌ای که عالم بهائی تا رضوان ۲۰۱۱ به اجرای آن مشغول خواهد بود امروز، در سال‌روز میلاد خجستۀ حضرت ربّ اعلی، به نیمه‌‌راه خود رسیده است.  با خضوع و خشوع، به شکرانۀ الطاف و تأییداتی که به خادمان فداکار و ثابت‌قدم امرش در میادین تبلیغ اعطا فرموده، سر تعظیم به آستان جمال قدم فرود می‌آوریم.  از اختتام دهمین انجمن شور روحانی بین‌المللی تا به حال، آگاهی نسبت به کارآیی چارچوب عمل‌ برای اجرای نقشۀ پنج‌ساله افزایش چشم‌گیری یافته، چه که بینشی که نمایندگان در آن مجتمع روحانی کسب کردند در سراسر جامعۀ بهائی در سطح وسیعی منتشر گردیده است.  تعداد زیادی از محدوده‌های جغرافیایی در اطراف و اکناف جهان برای رشد سیستماتیک آماده‌اند و انتظار می‌رود در طیّ ماه‌های آینده تا رضوان ۲۰۰۹، شاهد موج جدیدی از برنامه‌های فشردۀ رشد باشیم.

خصوصیّت چالش‌هایی که احبّا در این محدوده‌های جغرافیایی و در واقع در همۀ محدوده‌ها با آن رو به رو هستند همانند گذشته دوگانه است.  این دوستان ضمن اینکه می‌آموزند بخش‌های مستعدّ جامعه را شناسایی نموده پیام الهی را با آنان در میان گذارند — کاری که معمولاً انجامش مشکل نیست — در همان حال تلاش می‌کنند تا دریابند چگونه عناصر مختلف یک الگوی سالم رشد و به خصوص پرورش نیروی انسانی را در عمل با هم منسجم نمایند.  مایۀ دل‌گرمی فراوان است که به محض اینکه احبّا در یک محدودۀ جغرافیایی آمادۀ رویارویی با این چالش دوگانه می‌شوند، پیش‌رفت فوری حاصل می‌گردد و امکان شروع یک برنامۀ فشردۀ رشد به سرعت فراهم می‌آید.

جای شگفتی نیست اگر استحکام مستمرّ جامعۀ اسم اعظم با انحطاط فزایندۀ نظم کهنۀ عالم قدم به قدم به موازات هم پیش می‌روند.  حقیقتاً احبّا باید مراقب باشند که مبادا پرورش نیروی انسانی در جامعه نتواند با افزایش استعداد روحانی بشر سرگردان هم‌گامی داشته باشد.  ملاحظه فرمایید چگونه حتّی در مدّت کوتاهی که از ذکر این هشدار در پیام رضوان می‌گذرد ساختار مالی جهان که زمانی آسیب‌ناپذیر به نظر می‌رسید دچار تزلزل شده است و رهبران جهان عجز و ناتوانی خود را از ارائۀ راه حلّی که بتواند از چاره‌اندیشی‌های موقّت فراتر رود نشان داده‌ و به ضعف خویش بیش از پیش اعتراف نموده‌اند.  علی‌رغم اتّخاذ تدابیر مصلحتی، اطمینان متزلزل گشته و احساس امنیّت از دست رفته است.  به یقین این روی‌دادها سبب شده است که احبّا در سراسر عالم راجع به وضع اسف‌بار نظم کنونی به تأمّل پردازند و این اعتقاد در وجودشان قوّت گیرد که تمدّن مادّی و معنوی می‌بایستی هم‌گام و به موازات هم پیش رود.

با قلوبی مبتهل و با ذهنی مشتغل به این افکار، مستمرّاً دست دعا به آستان جمال ابهی بلند نموده ازساحت اقدسش ملتمسیم که با عنایات لاریبیّۀ خود پیروان امرش را قوّتی ملکوتی بخشد.  در چنین لحظاتی، با سوز و گداز با حضرت بی‌انباز راز و نیاز می‌نماییم که ارواح مشتاق رهروان کویش را محلّ تابش نور عرفان و جایگاه تجلّی نیّر ایمان فرماید.  به جا است که آن خادمان آستان الهی قوای مکنونۀ نظامی را که جهت گسترش امر مبارکش مستقرّ می‌سازند ناچیز نشمرند و یا از مقصد حقیقی این مشروع عظیم جهانی که به آن مبادرت ورزیده‌اند غافل نمانند.  به جدّ و جهد مراقب باشند تا نه از مسیر یادگیری که در آن گام نهاده‌اند به دور افتند و نه امور زودگذر جامعۀ پریشان و بی سر و سامان بشری آنان را از طریق راستین خود منحرف سازد.  مبادا از درک ارزش آن فرهنگ شکوه‌مندی که هم‌اکنون در جامعۀ اسم اعظم در حال شکل‌گیری و شکوفایی است و مطالعۀ سیستماتیک کلام خلّاق و حیات‌بخش الهی در گروه‌های کوچک را برای ایجاد قابلیّت خدمت ترویج می‌کند غفلت ورزند.  مبادا از ضرورت توجّه به نیازهای کودکان جهان و ارائۀ دروسی جهت پرورش قوای روحانی و تقویت مبانی حیات اخلاقی این نوباوگان کوتاهی نمایند.  شایسته است که به اهمّیّت مساعی ارزشمند خود برای کمک به نسل جوان در راه شکل‌ دادن و تحکیم هویّت اخلاقی خود در سال‌های اوّلیّۀ بلوغ و به منظور توان‌دهی آنان جهت تلاش در راه سعادت جامعۀ خویش واقف باشند.  جای آن دارد که از سرور و شادی بخروشند و از وجد و شعف به جوش آیند که به مدد یادگیری از طریق عمل سیستماتیک و مستمرّ، رشد منظّمی را در جامعۀ خود بنیان نهاده‌اند که عناصر اساسی ترویج و تحکیم و تأمّل و برنامه‌ریزی را شامل می‌گردد.  امید چنان است که آن عزیزان کلّاً با قدمی ثابت و قلبی راسخ و همّتی بارز برای موفّقیّت چشم‌گیر نقشه از هیچ گونه فداکاری فروگذار ننمایند.  با رفتار شایستۀ خویش، محبّت خالص نسبت به هم‌نوعان خود و اشتیاقی وافر برای خدمت به مردم جهان، حقیقت یگانگی نوع بشر را که حضرت بهاءالله اعلان فرموده‌اند محقّق سازند.  باشد که در مساعی خود برای ایجاد پیوند دوستی جهدی بلیغ نموده موانع متداول جامعه را نادیده انگارند و در مجهودات بی‌وقفۀ خویش جهت القای محبّت الهی در قلوب به جان و دل کوشا باشند.  آگاهی آن عاشقان روی جانان از اثرات و نتایج عظیم مأموریّت مقدّسی که بر عهده دارند آرزوی قلبی این جمع است.  ادعیۀ خالصانۀ ما در اعتاب مقدّسه اینست که هر چقدر بحران‌هایی که جوامع آنان را احاطه نموده شدّت یابد احبّای الهی در راه تحقّق اهداف عظیم خود کوچک‌ترین تزلزلی به خود راه ندهند.

به منظور ایجاد فرصتی برای گردهمایی احبّای عزیز، هم به جهت تجلیل از فتوحاتی که تا کنون حاصل گردیده و هم به منظور تأمّل و تعمّق در احتیاجات کنونی نقشه، برگزاری ۴۱ کنفرانس منطقه‌ای را که بین نوامبر و مارچ در شهرهای ذیل برگزار خواهد شد اعلام می‌داریم:  آتلانتا، آلماتی، آنتوفاگاستا، ابیدجان، استانبول، استمفورد، اکرا، اکلند، اولان‌باتار، باتامبانگ، باکو، بانگویی، بنگالور، بوکاوو، بولونیا، پورتلند، تورونتو، دالاس، ژوهانسبورگ، سائوپولو، سیدنی، شیکاگو، فرانکفورت، کلکته، کوالالامپور، کوچینگ، کیوتو، کی‌یف، گودالاجارا، لای، لس‌آنجلس، لندن، لوبومباشی، لوساکا، مادرید، ماناگوا، مانیل، ناکورو، نیو دهلی، وانکوور، یائونده.  دو نفر از اعضای دارالتّبلیغ بین‌المللی به نیابت از طرف این جمع، به هر یک از این کنفرانس‌ها اعزام خواهند شد.  محافل روحانی ملّی کشورهای میزبان به زودی جزئیّات بیشتری در خصوص شرکت در این کنفرانس‌ها در اختیار خواهند داشت.  به احبّای عزیز، چه کسانی که کاملاً به اجرای نقشه مشغولند و چه آنهایی که شرایط زندگی تا کنون آنان را از انجام این آرزوی قلبی‌ بازداشته، توصیه می‌کنیم که از این فرصت  استفاده نموده در کنفرانسی که در منطقۀ آنان برگزار می‌گردد شرکت نمایند.

[امضا:  بیت العدل اعظم]