[A Persian translation of the Riḍván 2008 message of the Universal House of Justice

to the Bahá’ís of the World]

ترجمه‌ای از

پیام بیت ‌العدل اعظم الهی خطاب به بهائیان جهان

رضوان ۲۰۰۸ میلادی (۱۶۵ بدیع)

(از:  مرکز جهانی بهائی)

یاران و یاوران حضرت رحمن در سراسر عالم ملاحظه فرمایند

دوستان عزیز و محبوب،

هزاران هزار نفوس که نمایان‌گر تنوّع نوع بشر هستند در محیطی جدّی و در عین حال روح‌افزا به مطالعۀ سیستماتیک آیات خلّاقۀ الهیّه مشغولند.  در حالی که می‌کوشند تا بینشی را که بدین‌سان کسب کرده‌اند از طریق فرایندی متشکّل از عمل، تفکّر و مشورت به کار بندند، مشاهده می‌کنند که قابلیّت‌شان برای خدمت به امر الهی به سطح تازه‌ای افزایش می‌یابد.  این نفوس در شرایط گوناگون، در پاسخ به آن اشتیاق قلبی که هر انسان برای راز و نیاز با خالق خود دارد به عبادت همگانی قیام می‌نمایند، در دعا و مناجات به دیگران می‌پیوندند، استعدادهای روحانی را بیدار می‌کنند و روشی از زندگی را در پیش می‌گیرند که به خصیصۀ نیایش و عبادت متمایز است.  با دیدار از یک‌دیگر و ملاقات خانواده‌ها، دوستان و آشنایان در بارۀ مسائل روحانی به بحث‌های مفید و پرثمر می‌پردازند، بر اطّلاعات امری خود می‌افزایند و با ابلاغ پیام حیات‌‌بخش حضرت بهاءالله جمع روزافزونی از مردم را به این مشروع عظیم روحانی پذیرا می‌شوند.  با آگاهی از آرمان‌های کودکان جهان و نیازشان به تعلیم و تربیت روحانی، مساعی خود را گسترش می‌دهند تا گروه‌های روزافزونی را به کلاس‌هایی دعوت نمایند که کانون‌های جذب نونهالان ‌شده و بنیان امر مبارک را در جامعه مستحکم می‌سازد.  به نوجوانان یاری می‌دهند که در این مرحلۀ خطیر از زندگی خویش راه خود را بیابند تا بتوانند قوای خود را صرف پیش‌برد تمدّن بشری نمایند.  و سرانجام با کثرت نیروی انسانی، تعداد فزاینده‌ای از احبّا قادرند ایمان خود را از طریق افزایش مجهوداتی که پاسخ‌گوی نیازهای عالم انسانی در ابعاد مادّی و روحانی‌اش می‌باشد ابراز دارند.  این است چشم‌اندازی که در این ایّام سعید رضوان که پیش‌رفت‌های جامعۀ بهائی در سراسر جهان را بررسی می‌کنیم، در مقابل دیدگان‌مان چهره می‌گشاید.

در مواردی چند خاطر‌نشان نموده‌ایم که هدف سلسله نقشه‌های جهانی که بهائیان عالم را به جشن صدمین سال عصر تکوین در سال ۲۰۲۱ میلادی رهنمون خواهد کرد از طریق پیش‌رفت قابل ملاحظه‌ای در فعّالیّت و بلوغ افراد احبّا، مؤسّسات امری و جامعه تحقّق خواهد پذیرفت.  شواهد افزایش قابلیّت در این مقطع زمانی یعنی در نیمه‌راه دورانی که عبارت از بیست و پنج سال مساعی متمرکز و مستمرّ خواهد بود، در همه جا مشهود است.  آنچه از اهمّیّت خاصّی برخوردار می‌باشد تأثیر وسیع و فزایندۀ قوّۀ محرّکۀ منبعث از تعامل بین سه شرکت‌کنندۀ اصلی نقشه است.  مؤسّسات امری از سطح ملّی تا محلّی با وضوحی هر چه بیشتر درمی‌یابند که چگونه شرایطی ایجاد نمایند که موجب بروز قوای روحانی تعداد متزایدی از احبّا در جهت نیل به هدفی مشترک می‌گردد.  جامعه بیش از پیش به محیطی تبدیل می‌شود که در آن مجهودات فردی و اقدامات ‌جمعی، با کمک مؤسّسۀ آموزشی، می‌تواند مکمّل یک‌دیگر واقع ‌شده موجب حصول پیش‌رفت گردد.  شور و اهتزازی که جامعه از خود نشان می‌دهد و اتّفاق نظری که به مجهودات جمعی آن روح می‌بخشد، نفوسی از همۀ اقشار را که مشتاقند وقت و نیروی خود را وقف رفاه عالم انسانی نمایند به نحوی فزاینده به خود جذب می‌کند.  روشن است که ابواب جامعه به روی هر نفسی که مستعدّ ورود و دریافت رزق روحانی از این ظهور اعظم باشد بیش از پیش گشوده است.  افزایش چشم‌گیر در سرعت امر تبلیغ در سال گذشته خود اعظم گواه بر کارآیی تعامل بین سه شرکت‌کنندۀ نقشه است.  پیش‌رفت حاصله در فرایند دخول افواج حقیقتاً قابل ‌ملاحظه بود.

در زمینۀ این تعاملات پیش‌رفته، کارآیی ابتکار فردی به نحو فزاینده‌ای در افزایش است.  در پیام‌های پیشین، به اثرات مثبتی که فرایند مؤسّسۀ آموزشی بر شروع ابتکار فردی احبّا می‌گذارد اشاره نمودیم.  احبّا در تمام قارّات عالم به مطالعۀ آثار مبارکه به منظور اجرای تعالیم الهی در جهت رشد امر الله مشغولند.  تعداد قابل ملاحظه‌ای هم‌اکنون مسئولیّت نشاط روحانی جوامع خود را به عهده گرفته و فعّالانه به خدماتی قیام نموده‌اند که مناسب با یک الگوی صحیح رشد می‌باشد.  در حالی که با روحیّۀ یادگیری با استقامت در میدان خدمت قدم نهاده‌اند شهامت و حکمت، شوق و اشتیاق ، اشتعال و احتیاط، عزم و توکّل به خدا بیش از پیش در وجودشان به هم آمیخته موجب تقویت یک‌دیگر می‌گردند.  در ارائۀ پیام حضرت بهاءالله و توضیح حقایق آن، این بیانات حضرت ولیّ‌امرالله را در لوح ضمیر ثبت کرده‌اند که می‌فرمایند نه "تزلزلی به خود راه دهند" و نه "احساس ضعف کنند"، نه "اصرار ورزند" و نه از حقیقتی که دفاع می‌کنند "ذرّه‌ای بکاهند"، نه "متعصّب باشند" و نه "در آزادی‌خواهی افراط کنند".  با پایداری و مداومت در تبلیغ، توانایی بیشتری یافته‌اند تا دریابند که آیا میزان آمادگی مستمعین ایجاب می‌نماید که "محتاط" باشند یا "جسور"، "سریع‌العمل" باشند یا "صبور"، روش "مستقیم" اختیار کنند یا "غیر مستقیم".

آنچه موجب دل‌گرمی مستمرّ این جمع می‌گردد این است که تا چه حدّ این ابتکارات فردی تحت نظم و انضباط است.  جوامع بهائی در سراسر جهان به تدریج درس‌هایی را که از سیستماتیک بودن آموخته‌اند ملکۀ ذهن خود می‌سازند و چارچوبی که سلسلۀ نقشه‌های کنونی را توصیف نموده به مساعی احبّا استمرار و انعطاف‌پذیری می‌بخشد.  این چارچوب نه تنها محدودیّتی برای احبّا ایجاد نمی‌کند بلکه آنان را قادر می‌سازد تا از فرصت‌ها استفاده نمایند، در برقراری روابط کوشا باشند و تصوّری از رشد سیستماتیک را به مرحلۀ عمل درآورند.  به این ترتیب این چارچوب به قدرت جمعی آنان شکل می‌بخشد.

در حین بررسی توفیقاتی که در سراسر جهان حاصل گردیده، قلوب‌مان مملوّ از تحسین و تمجید برای احبّای عزیز ایران است که تحت سخت‌ترین وضع و موقعیّت و با وجود اینکه اغلب راه‌ها بر آنها مسدود است، دلیرانه به خدمت وطن خویش قیام نموده همّ خود را مصروف احیای آن سرزمین مقدّس می‌نمایند.  با توجّه به محدودیّت‌هایی که در آن کشور بر تشکیلات امری تحمیل گردیده سعی می‌کنند به طور انفرادی هم‌وطنان خویش را با تعالیم حضرت بهاءالله آشنا ساخته مستقیماً در بارۀ پیام نجات‌بخش حضرتش با آنان به گفتگو بنشینند.  در این ضمن، نه تنها با حمایت بی‌سابقه از ناحیۀ نفوس روشن‌فکر روبرو شده‌اند بلکه با آمادگی و استعداد روحانی مافوق تصوّری مواجه گردیده‌اند.

هر یک از پیروان جمال اقدس ابهی با آگاهی از عمل‌کرد نیروهای سازنده و نیروهای مخرّبی که در جامعۀ امروز در کار است، رابطۀ بین ازدیاد آمادگی برای پذیرش امر مبارک در تمام نقاط جهان و درماندگی نظام‌های عالم را مشاهده می‌نماید.  حقیقت مسلّم این است که چنین استعداد روحانی به موازات عمیق‌تر شدن درد و رنج‌های بشریّت افزایش می‌یابد.  نباید اشتباه کرد، برنامۀ ازدیاد قابلیّت که در پاسخ به افزایش روزافزون استعداد روحانی مردم آغاز گردیده هنوز مراحل اوّلیّۀ خود را طیّ می‌کند.  وسعت و حدّت نیازهای عالمی که در چنگال اغتشاش و بی‌نظمی اسیر است این قابلیّت‌ها را در سال‌های آینده تا سرحدّ توانش در معرض امتحان قرار خواهد داد.  عالم انسانی در زیر ضربات نیروهای ظلم و بیداد که چه از عمق تعصّبات مذهبی و چه از اوج مادّه‌گرایی حاکم بر اجتماع ناشی شده به خود می‌پیچد.  بهائیان از علل این رنج‌ و تضییقات آگاهند.  حضرت بهاءالله می‌فرمایند:  "کدام ضیق و تنگی است که ازید از مراتب مذکوره باشد که اگر نفسی طلب حقّی و یا معرفتی بخواهد نماید نمی‌داند نزد کدام رود و از که جویا شود."  وقت تنگ است و درنگ جایز نیست.  پیش‌رفتی مستمرّ در مجهودات و در رشد و بلوغ سه شرکت‌کنندۀ نقشه باید حاصل گردد.

حضرت عبدالبهاء از "دو ندای فلاح و نجاح" که "از اوج سعادت عالم انسانی" بلند است یاد فرموده‌اند.  یکی ندای "مدنیّت و ترقّیات عالم طبیعت است" که شامل "قوانین"، "نظامات"، "علوم و معارف" است که بر اثر آن عالم انسانی ترقّی می‌کند.  ندای دیگر "ندای جان‌فزای الهیست" که سعادت ابدی عالم انسانی منوط به آن است.  حضرت عبدالبهاء در مورد این "ندای دیگر" اشاره می‌فرمایند که "اسّ اساس آن تعالیم و وصایای ربّانی و نصایح و انجذابات وجدانیست که تعلّق به عالم اخلاق دارد و مانند سراج مشکاة و زجاج حقایق انسانیّه را روشن و منوّر فرماید و قوّۀ نافذه‌اش کلمة الله است."  همچنان که در محدودۀ جغرافیایی خود به مساعی خویش ادامه می‌دهید، بیش از پیش به مشارکت در حیات جامعۀ اطراف خود جلب خواهید شد و با این چالش روبرو خواهید گشت که فرایند یادگیری سیستماتیک را که به آن مشغول هستید توسعه دهید تا دامنۀ وسیع‌تری از مجهودات انسانی را در بر گیرد.  لازم خواهد بود که در روی‌کردهای خود، در روش‌‌هایی که به کار می‌برید و در تدابیری که اتّخاذ می‌کنید به همان درجه از انسجام که از مشخّصات الگوی رشد کنونی جامعه است، دست یابید.

رشد پایدار در هر یک از محدوده‌های جغرافیایی منوط به خصایصی است که خدمات شما به مردم جهان را متمایز می‌سازد.  افکار و اعمال شما باید آن‌چنان عاری از هر گونه تعصّب اعمّ از نژادی، مذهبی، اقتصادی، ملّی، قبیله‌ای، طبقاتی و یا فرهنگی باشد که حتّی بیگانه نیز شما را دوست مهربان انگارد.  معیار فضایل اخلاقی شما باید به قدری متعالی و زندگی شما آن‌چنان به پاکی و تقوی مزیّن باشد تا بتوانید نفوذ معنوی عمیقی بر وجدان جامعۀ بشری داشته باشید.  فقط با اتّصاف به حسن رفتار و راستی و درستی که در آثار مبارکه همگان به آن متذکّر شده‌اند قادر خواهید بود در برابر مفاسد بی‌شماری که آشکار و پنهان، بنیان جامعۀ بشری را منهدم می‌سازد ایستادگی نمایید.  تنها اگر بتوانید در وجود هر انسان، اعمّ از غنی و فقیر، اصالت و شرافت ملاحظه نمایید قادر خواهید بود که مدافعان عدل و عدالت باشید و بسته به اینکه تا چه حدّ فرایندهای اداری مؤسّسات امری شما با اصول مشورت بهائی مطابقت دارد، توده‌های عظیم مردم خواهند توانست به جامعۀ بهائی روی ‌آورند.

همچنان که با اراده‌ای استوار به پیش می‌روید اطمینان راسخ داشته باشید که سکّان ملأ اعلی در عالم بالا صف کشیده‌ آماده‌اند تا به مدد شما بشتابند و ادعیۀ قلبی این جمع پیوسته هم‌دم و هم‌راه‌تان خواهد بود.

[امضا:  بیت العدل اعظم]