پیام ۲۱ فوریه ۲۰۱۶
لبه‌های اولیه
ترجمه‌ای از
نامۀ دارالانشاء بیت العدل اعظم خطاب به یکی از احبّا
(هیئت بین‌المللی ترجمه به زبان فارسی)
۲۱ فوریه ۲۰۱۶
ارسال از طریق الکترونیکی
جناب آقای …
…
دوست عزیز روحانی،
مرقومۀ مورّخ ۱۹ ژوئن ۲۰۱۵ آن جناب شامل سؤالات اندیشمندانۀ شما در بارۀ پاراگرافی در پیش‌گفتار نسخۀ نشر سال ۲۰۱۴ کتاب مفاوضات راجع به تغییر نوع و ترقّی اعضا (تکامل) به بیت العدل اعظم واصل گشت. مقرّر فرمودند به شرح زیر مرقوم گردد. تأخیر در ارسال جواب، ناشی از تراکم کار در مرکز جهانی بهائی، موجب تأسّف است.
همانطور که ملاحظه نموده‌اید پاراگراف مورد نظر که با تصویب بیت العدل اعظم در آن مقدّمه گنجانده شده محدودیّتی در اینکه یک فرد بهائی چگونه شخصاً آثار مقدّسۀ بهائی را تعبیر نماید به وجود نمی‌آورد. در عین حال این پاراگراف نه مُصرّ بر این است که علم ”حقیقت مطلق“ است و نه آنطور که به نظر می‌رسد شما نتیجه‌گیری کرده‌اید، سعی در مدافعه از بیانات حضرت عبدالبهاء دارد. بلکه با توجّه به اینکه هیکل مبارک بیانی که مخالف واقعیّت باشد اظهار نمی‌دارند، پاراگراف مورد نظر احبّای الهی را تشویق می‌نماید که تمامی نصوص مربوط به این موضوع و همچنین دقیق‌ترین و معتبرترین تصویری از واقعیّت را که علم می‌تواند عرضه نماید در نظر گیرند تا بتوانند آنچه را که حضرت عبدالبهاء در واقع بیان می‌فرمایند درک نمایند.
واضح است که مواردی در تاریخ موجود است که علم صحّت بیاناتی مندرج در کتب مقدّسه را که با نظرات علمی آن زمان مغایر بوده در قرون بعد به اثبات رسانده است. در آثار مقدّسه بهائی هم ممکن است بیاناتی
در بارۀ عالم مادّی وجود داشته باشد که صحّت آن در آینده به وسیلۀ علم ثابت خواهد شد. ”حقیقتِ“ علمی، الزاماً هر نوع نظریّه و یا ادّعای ارائه شده به اسم علم را در بر نمی‌گیرد. امّا با وجود اینکه بسیاری از گفتمان‌های علمی موقّتی و دست‌خوش تغییر است، بعضی اظهارات علمی توصیف صحیح و قابل اعتماد واقعیّت می‌باشد و آن کشفیّاتی است که با دین حقیقی یعنی با آثار نازله و تبیینات منصوصۀ آن مغایرتی ندارد. به همین دلیل است که حضرت عبدالبهاء تأکید فرموده‌اند که اعتقادات دینی را باید در پرتو علم و عقل سنجید تا آنکه تعبیرات شخصی از معانی آثار نازله که هم جایز الخطا و هم دست‌خوش تغییر است، به نتیجه‌گیری نادرست منجر نگردد.
بیانات حضرت مولی الوری در مورد تغییر نوع و ترقّی اعضا شامل نکاتی ظریف و پیچیده است و باید در بستر تمامی تعالیم بهائی درک شود زیرا بیانات مبارکۀ آن حضرت مبتنی بر همان تعالیم است و منسجم با آنها. حضرت عبدالبهاء در عباراتی در کتاب مفاوضات و همچنین در الواح و خطابات متعدّد دیگر، اصل توافق علم و دین را به تفصیل تشریح فرموده اظهار داشته‌اند که انسان و حیوان در طبیعت جسمانی شریک‌اند، و تأکید فرموده‌اند که عقل و روح انسان است که او را از حیوانات ممتاز می‌نماید، و این عقیده را که انسان صرفاً نوعی حیوان و حاصل امری اتّفاقی است که اسیر طبیعت و در دام تنازع بقا گرفتار می‌باشد، مردود شمرده‌اند. در پرتو این بیانات یک فرد بهائی ممکن است چنین نتیجه‌گیری نماید که شخص می‌تواند با تعبیر فلسفی مادّی از اکتشافات علمی که نوع بشر را صرفاً یک حیوان و ظهورش را در طبیعت یک تصادف می‌داند موافقت نکند بدون اعتراض نمودن به خود کشفیّات علمی مانند کشفیّاتی در علم ژنتیک که با فرضیّۀ تکاملِ”موازی“ مغایر می‌باشد.
البتّه افراد مختلف با به کارگیری قوای عقلانی خود در تعبیرات شخصی از کشفیّات علمی و معانی آثار مقدّسه ممکن است به نتایج متفاوتی در مورد مسائل گوناگون برسند. این نتیجۀ اجتناب‌ناپذیرِ تحرّی مستقلّ حقیقت است. در بعضی موضوعات ممکن است درجه‌ای از ابهام برای مدّتی وجود داشته باشد و در موضوعات دیگر تبادل نظر بر اساس مشورت می‌تواند حقیقت را روشن نماید. ولی بیت العدل اعظم امیدوارند که احبّای الهی در مساعی خود برای تفحّص در بحر آثار حضرت بهاءالله از دو گرایش افراط‌آمیز پرهیز نمایند. گرایش اوّل مردود شمردن حقایق مندرج در آثار مبارکه صرفاً به علّت تمسّک تعصّب‌آمیز به تعبیرات مادّی کشفیّات علمی است. گرایش دوم این گمان است که در هر موردی که برداشت شخصیِ یک فرد از تعالیم مبارکه با اکتشافات علمی مغایرت داشته باشد، این اکتشافات است که باید در آینده عوض شود. چنین نگرشی بهائیان را در موقعیّت ستیز دائمی با علم قرار خواهد داد. این گرایش‌های افراط‌آمیز هر دو با تعالیم بهائی در مورد توافق علم و دین مغایرت دارد.
در حالی که این موضوع را مدّ نظر قرار می‌دهید ممکن است تألیفات و مقالات بعضی از احبّا که سعی کرده‌اند بیانات مبارکه حضرت عبدالبهاء را با علم عصر حاضر ارتباط دهند برایتان جالب باشد مانند مقالۀ “Religion and Evolution Reconciled: ‘Abdu’l-Bahá’s Comments on Evolution” نوشتۀ
کورش مهانیان (Mehanian Courosh) و استفن ر. فریبرگ (Stephen R. Friberg)، درج در
The Journal of Bahá’í Studies، جلد ۱۳، شمارۀ ۴/۱، صفحات ۹۳–۵۵ که می‌توان آن را در سایت bahai-studies.ca/past-issues یافت.
با تقدیـم تحیّات
دارالانشاء بیت العدل اعظم
