ترجمه‌ای از پیام بیت ‌العدل اعظم خطاب به بهائیان جهان (هیئت بین‌المللی ترجمه به زبان فارسی)

۱۸  ژانویه  ۲۰۱۹

دوستان عزیز و محبوب،

نیم ‌قرن پس از آنکه حضرت بهاءالله سلاطین و زمامداران عالم را به مصالحه و آشتی فراخواندند و آنان را مأمور تأسیس صلح عمومی نمودند، قدرت‌های بزرگ آن زمان به ورطۀ جنگ کشیده شدند.  این اوّلین منازعه‌ای بود که به عنوان "جنگ جهانی" شناخته ‌شد، جنگی عالم‌سوز با خشونتی مهیب، که میزان شقاوت و خونریزی بی‌سابقۀ آن داغی سوزناک بر ضمیر هر یک از نسل‌های بعد بر جای گذاشته است.  با این حال، در پی این ویرانی و رنج، امکاناتی برای برقراری نظمی جدید جهت ایجاد ثبات در عالم شکوفا شد به ویژه در جریان کنفرانس صلح پاریس که صد سال پیش در چنین روزی آغاز گردید.  طیّ سال‌های بعد و علیرغم بحران‌های مکرّری که امور بین‌المللی را در بر گرفت حضرت شوقی افندی فرمودند "می‌توان پیشرفت قوایی را، هرچند نامنظّم، مشاهده نمود که با روح عصر هماهنگی دارد." (ترجمه)  این نیروها مستمرّاً بشریّت را به سوی عصر صلح و آرامش سوق می‌دهد — نه فقط صلحی که منحصراً درگیری مسلّحانه را پایان می‌دهد، بلکه آن حیات جمعی که وحدت و یگانگی را به‌ منصّۀ ظهور می‌رساند — ولی البتّه برای حصول به این صلح سفری طولانی و پر نشیب و فراز در پیش است.  مقتضی دانستیم که در این برهه از زمان در مورد پیشرفت‌هایی که در این مسیر حاصل شده، چالش‌های کنونی در راه صلح، و کمکی که پیروان حضرت بهاءالله به انجام آن دعوت شده‌اند به تأمّل پردازیم.

در طیّ صد سال گذشته، حدّ اقلّ در سه فرصت تاریخی چنین به نظر می‌رسید که نوع بشر در حال دستیابی به صلحی واقعی و پایدار بود، گرچه هر دفعه به واسطۀ کاستی‌هایی که نتوانست بر آنها فائق آید از وصول به آن بازماند.  اوّلین فرصت که به دنبال کنفرانس پاریس پیش آمد تأسیس "جامعۀ ملل" بود، نهادی که بنیانگذارانش آن را به منظور حفظ صلح در سطح بین‌المللی تأسیس نمودند.  این نهاد وسیله‌ای بود که توسّط آن برای اوّلین بار در تاریخ، نظام امنیّت جمعی که حضرت بهاءالله زمامداران عالم را به برقراری آن مکلّف فرموده بودند "پيش‌بينی" و "با جدّیّت مطرح شده و مورد بحث و آزمايش" (ترجمه) قرار گرفت.  امّا در نهایت موافقت‌نامۀ صلح که به جنگ پایان داد اساساً معیوب و نارسا بود و جامعۀ ملل نتوانست از وقوع جنگ جهانی دوم جلوگیری نماید، جنگی که بنا به شهادت مورّخین مرگ‌بارترین منازعه در تاریخ جامعۀ بشری بوده است.  همانطور که اوّلین گام به سوی صلح به دنبال دورانی از نبرد و منازعۀ هولناک برداشته شد، گام دوم نیز همان مسیر را پیمود، از خاکستر جامعۀ ملل، نه تنها "سازمان ملل متّحد" تشکّل یافت بلکه سیستمی از مؤسّسات اقتصادی بین‌المللی به وجود آمد و پیشرفت‌های تاریخی مهمّی در زمینۀ حقوق بشر و قوانین بین‌المللی حاصل شد.  بسیاری از ممالک مستعمره یکی پس از دیگری به استقلال رسیدند و همکاری منطقه‌ای به نحو قابل توجّهی عمیق‌تر و گسترده‌تر شد.  امّا از جمله خصوصیّات دهه‌‌های بعد از جنگ وجود جوّی از تهدید و ارعاب و غالباً خصومت آشکار بین دو مجموعۀ قدرت جهانی بود.  آن جوّ که به جنگ سرد از آن یاد می‌شد در مناطق مختلف جهان به جنگ‌های واقعی تبدیل شد و بشریّت را به ‌نحو خطرناکی به یک درگیری با استفاده از سلاح‌های اتمی نزدیک نمود.  پایان صلح‌آمیز این دوران در اواخر قرن بیستم فرصتی برای آرامش بود و صراحتاً به اعلان نیاز به تأسیس یک نظم جدید جهانی منجر شد.  این سوّمین فرصتی بود که دسترسی به صلح عمومی امکان‌پذیر به نظر می‌رسید.  با برگزاری یک سلسله کنفرانس‌های جهانی توسّط سازمان ملل متّحد در بارۀ مسائلی مهم برای آیندۀ بشریّت، تلاش برای ایجاد سیستم‌های جدید همکاری‌ بین‌المللی و تقویت سیستم‌های موجود شتابی عظیم گرفت.  امکانات جدیدی برای توافق نظر پدید آمد و روحیّۀ همکاری که محرّک پیشرفت بود در اختیاراتی که به بعضی مؤسّسات بین‌المللی مأمور به اجرای عدالت محوّل شده بود نیز دیده می‌شد.  این فرایند هدفمند و سنجیده، در پایان آن قرن با تشکیل "اجلاس هزاره"، مجمعی از نمایندگان بیش از هزار سازمان جامعۀ مدنی از بیش از صد کشور جهان، و به دنبال آن در "مجمع سران به مناسبت هزاره"، که در نوع خود گردهمآیی بی‌نظیری از رهبران جهان بود به اوج خود رسید و منتهی به توافق بر سر یک سلسله اهدافی گشت که نمایانگر خواست‌های مشترک بشریّت بود.  "اهداف توسعۀ هزاره"، زمینۀ توافق برای اقدام جمعی در سال‌های بعد گردید.  این پیشرفت‌های مختلف — با وجود محدودیّت‌ها و نواقص فراوان‌ و منازعات هولناکی که باز در این دوره بروز می‌نمود — نشانه‌هایی از گسترش تدریجی و تزلزل‌ناپذیر آگاهی ساکنین کرۀ ارض و گرایش آنان به عدالت عمومی، به همبستگی و همکاری، و به شفقت و تساوی است.

با آغاز قرن حاضر چالش‌های جدیدی پدیدار شد که با گذشت زمان شدّت یافت و منجر به عقب‌نشینی از گام‌های نوید‌‌بخش پایان قرن گذشته گردید.  امروز بسیاری از جریانات غالب در اجتماع، در همه جا، مردم را به‌ جای آنکه به ‌سوی همبستگی بکشاند از هم دور می‌سازد.  اگرچه فقر مفرط در سطح جهانی کاهش یافته است ولی نظام‌های سیاسی و اقتصادی جمع بسیار محدودی را قادر ساخته که ثروت‌ کلان و نامعقولی بدست آورند، شرایطی که بی‌ثباتی بنیادین در امور جهان را تشدید می‌نماید.  تعاملات بین شهروندان، نهادهای حکومتی و اجتماع اغلب دستخوش پریشانی است چون هر کدام برای برتری بر دیگری در افکار خود اصرار ورزیده، انعطاف‌ناپذیری نشان می‌دهند.  بنیادگرایی مذهبی ماهیّت جوامع و حتّی ملل را منحرف می‌نماید.  قابل درک است که مشکلات بسیاری از سازمان‌ها و مؤسّسات اجتماعی طبیعتاً منجر به کاهش اعتماد عمومی شده است ولی این وضع به نحوی سیستماتیک مورد سوء استفادۀ کسانی قرار گرفته که برای حفظ منافع خود در صدد بی‌اعتبارسازی همۀ منابع علم و دانش بشر می‌باشند.  بعضی از اصول اخلاقی مشترک که در آغاز این قرن غالب به‌ نظر می‌رسید در حال فرسایش ‌است و توافق نظر رایج در مورد صواب و خطا را که در زمینه‌های مختلف موفّق به مهار کردن پست‌ترین تمایلات بشری شده بود، مورد تهدید قرار داده است.  همچنین ارادۀ مبادرت به اقدامات جمعی بین‌المللی که بیست سال پیش شدیداً نمایانگر رشته‌ای از تفکّرات رهبران جهان بود با طغیان مجدّد نیروهای نژادپرستی، ملّیّت‌گرایی و جناح‌گرایی مورد حمله قرار گرفته و مرعوب گشته است.

بدین ترتیب است که نیروهای مخرّب مجدّداً متشکّل گشته نفوذ می‌یابند.  وحدت عالم انسانی را هیچ نیروی بشری قادر به توقّف نیست، وعود پیامبران پیشین و شارع این امر الهی شاهد این حقیقت است.  ‌امّا مسیری که عالم انسانی برای نیل به سرنوشت خود در پیش می‌گیرد ممکن است بسیار پر پیچ و خم باشد.  آشوبی که از سوی مردمان ستیزه‌جوی عالم برپا گشته می‌تواند ندای نفوس خیراندیشی را که در هر اجتماع خواهان پایان اختلاف و منازعه هستند تحت الشّعاع قرار دهد.  مادام که این ندا بی‌توجّه ماند، اختلال و سردرگمی عالم بی‌تردید وخیم‌تر خواهد شد — شاید با پیامدهایی مصیبت‌بار — تا آنکه بشریّت متنبّه شده و تشخیص دهد که باید قدم مهمّ دیگری به سوی صلحِ پایدار بردارد، باشد که این بار آن قدم قاطعانه واقع گردد.

*

صلح جهانی سرمنزلی است که عالم انسانی طیّ قرون و اعصار تحت تأثیر کلمۀ الهی که از سوی خالق متعال مستمرّاً به خلقش اعطا گردیده به‌ سوی آن در حرکت بوده است.  حضرت شوقی افندی پیشروی بشریّت به سوی یک مرحلۀ جهانی جدید در حیات جمعی‌ را به عنوان سیر تکامل اجتماعی توصیف فرموده‌اند "تکاملی که مراحل اوّلیّه‌اش با تولّد حیات خانواده شروع شد و متعاقباً به اتّحاد قبيله و بعد به تأسیس دولت‌شهری و سپس به نظام حکومت کشورهای مستقلّ ارتقا جست." (ترجمه)  اکنون با ظهور حضرت بهاءالله، نوع بشر در آستانۀ بلوغ قرار دارد.  وحدت عالم سرانجام امکان‌پذیر گردیده است.  نظمی جهانی که با توافق نوع بشر ملل عالم را متّحد سازد تنها پاسخ کافی و وافی به قوای بی‌ثبات‌کننده‌ای است که جهان را تهدید می‌نماید.
هرچند اتّحاد جهانی امکان‌پذیر و بلکه اجتناب‌ناپذیر می‌باشد ولی در نهایت نمی‌تواند بدون پذیرش بی ‌قید و شرط وحدت عالم انسانی که به توصیف حضرت ولیّ محبوب امر الله "محور جمیع تعالیم حضرت بهاءالله" (ترجمه) است تحقّق یابد.  براستی با چه بینش و فصاحتی آن حضرت مفاهیم فراگیر این اصل مهم را تشریح نموده‌اند.  در میان آشفتگی امور جهان، به وضوح مشاهده فرمودند که سرآغاز نظم جدید همانا درک واقعیّت یگانگی نوع بشر است.  روابط گوناگون بین ملل و در درون ملل، همه باید در پرتو این اصل مورد بازنگری قرار گیرد.

تحقّق چنین دیدگاهی دیر یا زود مستلزم یک اقدام برجستۀ تاریخی از جانب رهبران جهان در امور زمامداری است.  افسوس که ارادۀ چنین اقدامی هنوز موجود نیست.  بشریّت در چنگ یک بحران هویّت گرفتار است و مردمان و گروه‌های متعدّد در تعریف هویّت خود و جایگاه‌شان و نحوۀ عمل خویش در کشمکش می‌باشند و بدون دیدگاهی در بارۀ یک هویّت مشترک و مقصدی همگانی، در دام رقابت ایدیولوژی‌ها و منازعات برای کسب قدرت گرفتار می‌گردند.  تعبیرات به ظاهر بی‌شماری از "ما" و "آنان" هویّت‌ گروه‌ها را بیش از پیش محدود و در تضادّ با یکدیگر تعریف می‌کند.  این گونه تقسیم‌بندیِ گروه‌ها با علایق ناهمگون به مرور زمان انسجام اجتماع را به تحلیل برده است.  مفاهیم رقابت‌آمیز در مورد برتری یک گروه خاصّ، مانع از شناخت این حقیقت می‌گردد که بشریّت در مسیر مشترکی پیش می‌رود که در آن همه همکارند.  ملاحظه نمایید که بین چنین مفهوم از‌هم‌‌گسیخته‌ای از هویّت انسانی و اصل وحدت عالم انسانی چه تفاوتی اساسی وجود دارد.  در این چشم‌انداز، کثرت که از خصوصیّات خانوادۀ بشری است بدون آنکه یگانگی آن را نفی نماید موجب غنای آن می‌گردد.  وحدت از نظر آیین بهائی در بر دارندۀ مفهومِ لازمۀ تنوّع و کثرت است که آن را از هم‌شکلی و یک‌نواختی متمایز می‌سازد.  با محبّت نسبت به همۀ مردمان و با ترجیح دادن مصالح عمومی بر وفاداری‌های محدودتر است که وحدت عالم انسانی و جلوه‌های بیشمار تنوّع نوع بشر به بهترین وجهی تحقّق می‌پذیرد.

ترویج وحدت از طریق تلفیق و هماهنگ نمودن عناصر متفاوت و القای محبّت خالصانه در قلوب نسبت به نوع بشر وظیفۀ دین است.  امکانات فراوانی برای ایجاد الفت و وفاق به روی رهبران مذهبی عالم باز است ولی همین رهبران نیز می‌توانند با استفاده از نفوذشان سبب برانگیختن خشونت و برافروختن آتش افراط‌گری و تعصّب گردند.  در مورد دین، بیانات حضرت بهاءالله انذاری قاطعانه است:  "آن را علّت اختلاف و نفاق مکنید."  ایضاً می‌فرمایند که صلح برای "راحت من فی البلاد از اصول و احکام الهی" است.
دیدن مشقّاتی که بسیاری از مردمان در اثر عدم اتّحاد متحمّل می‌شوند قلبی که مملوّ از محبّت نوع انسان باشد را قطعاً بسیار به درد خواهد آورد.  ولکن احبّای الهی نمی‌توانند خود را از آشوب‌های روزافزون اجتماعی که آنان را احاطه نموده دور نگهدارند و در عین حال باید مواظب باشند تا مبادا درگیر اختلافات رایج در اجتماع گردند و یا در ورطۀ روش‌های خصومت‌آمیز آن افتند.  گرچه ممکن است در زمانی شرایط جان‌فرسا به نظر آید و یا چشم‌اندازِ نزدیک برای ایجاد وحدت تاریک باشد ولی دلیلی برای ناامیدی نیست.  وضع پریشان دنیا فقط باید باعث افزایش تعهّد ما در پیگیری مجهودات سازنده گردد.  حضرت بهاءالله انذار می‌فرمایند:  "مردمان را بیماری فراگرفته بکوشید تا آنها را به آن درمان که ساختهٴ دست توانای پزشک یزدان است رهایی دهید."

*

ترجمه‌ای از پیام بیت ‌العدل اعظم خطاب به بهائیان جهان (هیئت بین‌المللی ترجمه به زبان فارسی)

٩  نوامبر  ٢٠١٨

دوستان عزیز و محبوب،

در حالی ‌که فرایند تخریب نظم مختل و نارسای عالم در همۀ نقاط کرۀ ارض شدّت و حدّت می‌یابد و سبب یأس، آشفتگی، خصومت و ناامنی می‌گردد، احبّای الهی که در همه جا با صبر و فداکاری برای بنای نظمی نوین که جایگزین آن گردد تلاش می‌کنند، باید قلوب‌شان مطمئن، دیدگاه‌شان روشن و اقدام‌شان استوار باشد.  هدایات حضرت بهاءالله شالودۀ نظمی است که شما بنا می‌کنید.  دستور مبارکش واضح و روشن است چنانکه می‌فرمایند "یسأل الخادم همّةً من کلّ ذی همّة لیقوم علی اصلاح البلاد و احیآء الأموات بمآء الحکمة و البیان حبّاً للّه الفرد الواحد العزیز المنّان."  آن طبیب الهی علاج را تعیین فرمود "حقّ شاهد و ذرّات کائنات گواه که آنچه سبب علوّ و سموّ و تربیت و حفظ و تهذیب اهل ارض است ذکر نمودیم و از قلم اعلی در زبر و الواح نازل."  و به قلوب مؤمنین اطمینان می‌بخشد که "اصلاح عالم از اعمال طیّبهٴ طاهره و اخلاق راضیهٴ مرضیّه بوده."

در دوران قیادت حضرت عبدالبهاء و حضرت شوقی افندی اوّلین جامعه‌ای که از نظر تعداد ‌توانست با به اجرا گذاشتن تعالیم حضرت بهاءالله به نحوی سیستماتیک پیشرفت مادّی و معنوی را متّحد نماید جامعۀ مؤمنین مهد امر الله بود.  استمرار هدایات از ارض اقدس بهائیان ایران را قادر ساخت که تنها طیّ یک یا دو نسل گام‌های عظیمی برداشته سهمی برجسته در پیشرفت ملّت‌شان داشته باشند.  لذا شبکه‌‌ای از مدارس برای تعلیم و تربیت اخلاقی و علمی که مشمول دختران نیز می‌شد شکوفا گردید.  بیسوادی عملاً از جامعۀ بهائی ریشه‌کن شد و مشروعات خیرخواهانه تأسیس گردید.  تعصّبات میان گروه‌های قومی و مذهبی که در اجتماع بزرگ شعله‌ور بود در آغوش پرمهر جامعه خاموش گشت.  روستاها از نظر نظافت، نظم و پیشرفت شهرت یافتند.  و مؤمنین آن سرزمین نقش مهمّی در بنای اوّلین مشرق‌الاذکار و ملحقات آن در سرزمین مجاورشان داشتند تا "عاجزان را آسايش بخشد، فقرا را دست‌گير شود، مسافران را مأوی دهد، غم‌زدگان را تسلّی عطا کند و نادانان را تربيت نمايد."  مجهوداتی از این قبیل به مرور زمان با ابتکارات متفرّقۀ جوامع بهائی در نقاط مختلف عالم افزایش یافت.  امّا همانطور که حضرت شوقی افندی فرموده بودند تعداد احبّا هنوز بسیار قلیل بود که بتواند تغییر قابل توجّهی در اجتماع بزرگ ایجاد نماید و در طیّ بیش از نیم قرن اوّل عصر تکوین احبّا تشویق می‌شدند که قوای خود را در تبلیغ امر الهی متمرکز سازند، زیرا این وظیفه‌ای بود که فقط بهائیان قادر به انجامش بودند — در واقع اوّلین وظیفۀ روحانی آنان بود — و آنها را برای زمانی آماده می‌ساخت که بتوانند به نحو مستقیم‌تری توجّه را به مشکلات عالم انسانی معطوف دارند.

سی و پنج سال پیش، اوضاع در داخل و خارج از جامعۀ بهائی مجموعاً امکانات تازه‌ای را برای مشارکت بیشتری در حیات اجتماع فراهم آورد.  امر مبارک به مرحله‌ای از پیشرفت رسیده بود که لازم گردید فرایندهای توسعۀ اجتماعی و اقتصادی به صورت فعّالیّت‌های منظّم جامعه درآید و در اکتبر ۱۹۸٣ از بهائیان جهان دعوت نمودیم که به این میدان جدید فعّالیّت وارد شوند.  به منظور مساعدت به ما در پیشبرد و هماهنگی فعّالیّت‌های احبّا در سراسر جهان، دفتر توسعۀ اجتماعی و اقتصادی در مرکز جهانی بهائی تأسیس شد.  در آن زمان، فعّالیّت‌های جامعۀ بهائی در زمینۀ توسعۀ اجتماعی و اقتصادی، در هر سطحی از پیشرفت، حدود چند صد فعّالیّت بیش نبود.  امروز این رقم به ده‌ها هزار رسیده است که صد‌ها طرح پایدار مانند مدارس و ده‌ها سازمان توسعه را شامل می‌گردد.  دامنۀ وسیع فعّالیّت‌های کنونی از روستاها و محلّه‌ها تا مناطق و کشورها را در بر می‌گیرد و مجموعه‌ای از چالش‌ها از جمله آموزش و پرورش از کودکستان تا دانشگاه، سوادآموزی، بهداشت، محیط زیست، حمایت از پناهندگان، پیشرفت زنان، تواندهی به نوجوانان، رفع تعصّبات نژادی، کشاورزی، اقتصاد محلّی و توسعۀ روستایی را شامل می‌شود.  بر اثر تسریع فرایند ترویج و تحکیم به خصوص در محدوده‌های جغرافیایی پیشرفته، قوّۀ اجتماع‌سازی امر حضرت بهاءالله به نحوی سیستماتیک و منظّم‌تر در حیات جمعی احبّا جلوه‌گر شده است.  بعلاوه، البتّه مؤمنین بیشماری از طریق مجهودات حرفه‌ای و داوطلبانۀ خویش، نیرو و بینش خود را صرف طرح‌ها و سازمان‌هایی می‌کنند که برای خیر عموم تأسیس شده است.

بدین ترتیب بار دیگر نیروهایی در داخل و خارج از امر مبارک ظهور مرحلۀ جدیدی را در کار توسعۀ اجتماعی و اقتصادی در عالم بهائی ممکن ساخته است.  لذا در این ایّام مبارک جشن‌های میلاد دو مظهر ظهور الهی با نهایت خوشوقتی اعلام می‌داریم که دفتر توسعۀ اجتماعی و اقتصادی اکنون به صورت مؤسّسۀ جهان‌شمول جدیدی مستقرّ در مرکز جهانی تحت عنوان سازمان توسعۀ بین‌المللی بهائی شکوفا می‌گردد.  بعلاوه، یک صندوق توسعۀ بهائی تأسیس خواهد شد که این سازمان جدید از آن برای کمک به فعّالیّت‌های توسعه در سراسر جهان، اعمّ از طرح‌های درازمدّت و یا جدید، استفاده خواهد کرد.  این صندوق توسّط بیت العدل اعظم حمایت خواهد شد و افراد و مؤسّسات می‌توانند به آن تبرّع نمایند.

یک هیئت‌مدیرۀ پنج‌نفره منصوب خواهد شد که در مقام هیئتی مشورتی به منظور پیشبرد و هماهنگی مجهودات جامعۀ جهانی در زمینۀ توسعۀ اجتماعی و اقتصادی انجام وظیفه خواهد نمود.  دورۀ خدمت این هیئت‌مدیره پنج سال خواهد بود که از یوم میثاق آغاز می‌گردد.  به منظور هماهنگی و انسجام فعّالیّت‌های‌ توسعه با مجهودات متعدّد عالم بهائی، این هیئت که در قلب روحانی و اداری امر مبارک خدمت می‌کند با بیت العدل اعظم و دارالتّبلیغ بین‌المللی مشورت خواهد کرد.  این مؤسّسۀ جدید با عهده‌دار شدن وظایف و اموری که قبلاً توسّط دفتر توسعۀ اجتماعی و اقتصادی انجام می‌شد کار خود را آغاز خواهد کرد و به تدریج قابلیّت آن افزایش یافته این وظایف را در مقیاسی وسیع و در سطوحی بالاتر و پیشرفته‌تر انجام خواهد داد و با تقویت مساعی افراد، جوامع، و مؤسّسات بهائی در سراسر جهان، دامنۀ اقدامات آنها را گسترش داده تحکیم می‌بخشد.  از جمله با ایجاد نهادهای جدید و پیدایش سازمان‌های توسعۀ پیشرفته، این مؤسّسه به تقویت قابلیّت تشکیلاتی توسعۀ اجتماعی و اقتصادی در جوامع ملّی کمک خواهد کرد و رویکردهای توسعه و روش‌هایی را که در این راستا مؤثّر واقع شده در مقیاسی بین‌المللی ترویج خواهد داد.  این مؤسّسه راجع به آخرین یافته‌ها در زمینۀ توسعه، مطّلع خواهد ماند و کاربرد آنها را در تطبیق با اصول روحانی با کمک بهائیان کارآزموده در زمینه‌های مربوطه بررسی خواهد نمود.  در سراسر قارّات عالم شبکه‌هایی از افراد کاردان و مؤسّساتی با تمهیداتی که برای انجام خطوط عمل گوناگونش مورد نیاز است تشکیل خواهد داد.  مهم‌تر آنکه مانند دفتر سابق توسعۀ اجتماعی و اقتصادی، هدف اوّلیّۀ این سازمان تسهیل یادگیری در بارۀ توسعه از طریق ترویج و حمایتِ عمل، تأمّل در عمل، مطالعه، مشورت، جمع‌آوری و سیستماتیک کردن تجربه، مفهوم‌‌سازی، و آموزش است که همه با توجّه به تعالیم امر مبارک انجام می‌شود.

حضرت شوقی افندی ایجاد ابنیه و تأسیس مؤسّسات بین‌المللی اداری، علمی و اجتماعی را بر روی قوس کوه کرمل که بقاع متبرّکۀ عائلۀ مبارکه را احاطه می‌نماید پیش‌بینی فرموده‌اند که در ظلّ اشراف امر حضرت بهاءالله اتّساع می‌یابد.  این مؤسّسۀ جدیدِ توسعۀ اجتماعی و اقتصادی بر حسب نیازهای عالم انسانی و تحت هدایات بیت العدل اعظم در طیّ دهه‌ها و قرن‌های آینده رشد و تکامل خواهد یافت تا آنکه مدنیّت مادّی و معنویِ مورد نظر حضرت بهاءالله در عالم امکان، به منصّۀ ظهور آید.

البتّه نهایتاً کار توسعۀ ‌اجتماعی و اقتصادی در همۀ نقاط عالم در دست احبّا قرار دارد.  به منظور بهره‌گیری کامل از فرصت‌هایی که پیش می‌آید تنها کافی است برای کسب بینش و تشویق به مثل اعلای تعالیم بهائی ناظر باشیم و به کلام مبارکش توجّه نماییم که می‌فرمایند "در کلّ احیان به جهت سعادت بشریّه اساس جدیدی تأسیس و صنع بدیعی ایجاد و ترویج نماییم.  چه‌ قدر انسان شریف و عزیز است اگر به آنچه باید و شاید قیام نماید و چه ‌قدر رذیل و ذلیل است اگر از منفعت جمهور چشم پوشیده در فکر منافع ذاتیّه و اغراض شخصیّۀ خود عمر گرانمایه را بگذراند.  اعظم سعادت سعادت انسانیّه و اوست مدرک حقایق آیات آفاقیّه و انفسیّه اگر سمند همّت بی‌همتا را در میدان عدل و تمدّن جولان دهد."

[امضا:  بیت العدل اعظم]

ترجمه‌ای از پیام بیت ‌العدل اعظم خطاب به بهائیان جهان (هیئت بین‌المللی ترجمه به زبان فارسی)

۲۶  نوامبر  ۲۰۱۸

دوستان عزیز و محبوب،

در این برهۀ خاصّ، از یوم میثاق تا برگزاری مراسم سالگرد صعود حضرت عبدالبهاء، قلب هر مؤمن به یاد آن وجود بی‌همتا در اهتزاز است:  سرّ الله، مرکز عهد اقوم جمال قدم، سرچشمۀ وحدت عالم انسانی، مثل اعلای کلّیّۀ صفات و فضایل بهائی، و غصن اعظم الهی که جمیع در زیر سایه‌اش مأمن می‌یابند.  امید وطید چنان است که شما عزیزان در اجرای نوایای آن حضرت طبق الواح مبارکۀ وصایا و نقشۀ ملکوتی، مشمول محبّت لانهایه و حمایت مشفقانه‌اش گشته قوّت و اطمینان یابید.  در شب صعود، در بیت مبارک و در اطاق مقدّسی که در آن روح پرفتوحش این عالم فانی را ترک نمود تا به ربّ محبوب خویش بپیوندد، این جمع بر وفاداری شما در پاسخ به ندای او شهادت خواهیم داد.  مجهودات خستگی‌ناپذیر شما برای ایجاد پناهگاهی برای اهل عالم در این دوران که بی‌عدالتی و مصیبت رو به ازدیاد است گواه این وفاداری است.

تنها سه سال به صدمین سال صعود مولای حنون باقی مانده تا بهائیان در سراسر عالم گرد هم آمده مسافتی را که در اوّلین قرن عصر تکوین طیّ نموده‌اند به یاد آرند.  امید آنکه عزیزانش، فرداً و جمعاً، به تدریج و روز به روز، متزایداً تجسّم بارز نصایح مبارک گردند:  در امر مبارک متّحد و بر میثاق راسخ و استوار باشند؛ از تهمت و افترا احتراز جویند و هرگز به مذمّت دیگران لب نگشایند؛ بیگانه نبینند بلکه همه را اعضای یک خاندان شمرند؛ نظرات مختلف و آرای متضاد را کنار گذارند و در طلب مقصدی واحد و هدفی مشترک کوشند؛ حبّ جمال مبارک چنان بر جمیع اعضا، اجزا و ارکان‌شان مستولی گردد که اثری از القائات عالم بشری باقی نماند؛ در تبلیغ امر الله به دل و جان و در نهایت اتّحاد و اتّفاق قیام نمایند؛ صفاصف به پیش روند، متّحداً متّفقاً معین و ظهیر یکدیگر شوند؛ به حسن اخلاق، استقامت، قدرت و صلابت مزیّن گردند؛ قدر این آیین نازنین را بدانند، به موجب تعالیم آن حرکت و سلوک نمایند، سبیل مستقیم بپیمایند و آن را به مردمان بنمایند.

در حقّ فرد فرد شما دعا می‌کنیم که به تحقّق والاترین منویّات مولای محبوب توفیق یابید.

[امضا:  بیت العدل اعظم]

۹  شهرالعلم  ۱۷۵
۲  آبان  ۱۳۹۷

سالکان سبیل ایمان و پیروان حضرت یزدان در سرزمین مقدّس ایران ملاحظه فرمایند

نظم دنیا مختل و تشنّجات شدیدۀ عدیده ارکان عالم انسانی را متزلزل ساخته است.  شرایط روز به روز به وخامت بیشتر می‌گراید، پریشانی و وحشت عالمیان را فراگرفته و آلام و مشکلات قاطبۀ مردم به مراتب افزایش یافته است.  نیروهای مخرّب مادّی‌گرایی بر شرق و غرب غلبه کرده، از طرفی مردابی از بی‌عدالتی و تبعیض به وجود آورده که بال و پر جامعۀ بشری را آلوده و از توان انداخته است و از طرف دیگر، روح انسانی را که برای عروج به عوالم ربّانی خلق شده در چنگال ظلمت خودکامگی و طمع اسیر و از فیض نور سراج دین حقیقی محروم ساخته است.  معضلات و مسائل جهان که در عرصه‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و محیط زیست به وضوح مشهود است، آیندۀ بشر را در معرض مخاطر‌اتی جدّی و گریزناپذیر قرار می‌دهد، ولی سران ارض هنوز به علل اصلی آن پی‌نبرده‌اند، از چاره‌اش عاجزند و از عواقبش هراسان.  اوضاع عالم یادآور این بیان مبارک حضرت عبدالبهاء است که می‌فرمایند "روز به روز هرج و مرج در دنیا در ازدیاد است عاقبت به درجه‌ئی رسد که بنیهٴ انسانی را تحمّل نماند آن وقت انتباه رخ دهد."  احبّای ایران که از بدو طلوع صبح هدایت در آن اقلیم مبارک به ردای ایمان مزیّن بوده‌اند البتّه به نصایح و انذارات صریحۀ جمال قدم واقفند، بینش ملهم از تعالیم آن حضرت را کسب نموده‌اند، هم از دلایل عمیق این بحران‌ها مطّلعند و هم با هدایات حضرتش آشنا.

از جمله بزرگ‌ترین مشاکلی که گریبانگیر جمع کثیری از مردم جهان گردیده وضع نابسامان اقتصادی است.  فقدان ضوابط لازم برای تضمین رعایت عدل و انصاف در توزیع منصفانۀ ثروت به اشاعۀ بی‌کاری و فقر منجر گشته، به حدّی که حتّی تأمین مایحتاج ضروری و روزمرّۀ زندگانی را برای قشر بزرگی از مردم دنیا دشوار ساخته است.  عواقب شکاف عمیق بین فقیر و غنی، چه در درون کشورها و چه در بین ملل، قابل وصف نیست.  در این میان، شما بندگان دیرین و باوفای جمال مبین علاوه بر اینکه مانند همگان پیامدها و سختی‌های ناشی از وضعیّت بی‌ثبات کنونی جهان را متحمّلید، در طیّ سالیان متمادی در معرض تضییقات بی‌‌امان و مظالم فراوان نیز بوده‌اید.  این تضییقات و مظالم به منظور تضعیف جامعۀ بهائیان ایران و از جمله فرسودن بنیۀ اقتصادی آن به صورتی منظّم و برنامه‌ریزی شده‌ اعمال گشته و می‌گردد.

حدود یک سال پس از دستگیری و مسجونیّت اعضای محترم هیئت سابق یاران، در پیام مورّخ ۷ شهرالنّور ۱۶۶ بدیع خطاب به احبّای عزیز جمال اقدس ابهی در کشور مقدّس ایران یادآور شدیم که مراقبت از افراد و خانواده‌هایی که علیرغم تلاش شرافت‌مندانۀ خود به حمایت مالی احتیاج دارند از جمله وظایف مقدّس و ضروری اهل بهاء است و از آن برگزیدگان جمال کبریا خواستیم که در این راه معاضد و مساعد یکدیگر باشند.  آنچه در طیّ سالیان بعد، جامعۀ بهائی ایران در پاسخ به این ندا به منصّۀ ظهور رسانده حقیقتاً محیّر العقول است.  علیرغم فقدان مؤسّسات بهائی و با وجود بی‌عدالتی‌های بی‌شمار و محدودیّت امکانات، افراد و جامعه توانستند با پشتکار و فداکاری و با عشقی خلل‌ناپذیر‌ و خلّاقیّتی بی‌نظیر برای رفع احتیاجات مبرم و اعانت یکدیگر بیش از پیش قیام نمایند.  با تمسّک به حکم مشورت که راهگشای جوامع بشری و حلّال مشکلات عدیده است و با تأمّل و تعمّق در رویکردهای مختلف آن، شما بندگان آستان کبریا به تقویت فرهنگ حمایت متقابل در جامعه کمر بستید و تا حدّ امکان در کمک به رفع مشکلات شغلی، نگهداری از سالمندان و رسیدگی به ملهوفین از یک سو و فراهم کردن تسهیلات مختلف برای کارآموزی، اشتغال، تشکیل خانواده و ادامۀ تحصیلات عالیۀ جوانان از سوی دیگر کوشا گشتید.  آنچه سبب شعف و تمجید بیش از پیش این مشتاقان گشته آن است که حتّی در این شرایط دشوار به امور جامعۀ خود اکتفا ننموده،‌ در مواردی متعدّد و از طرقی متفاوت، با همّتی والا و قلبی پاک و نیّتی خالص حتّی ‌المقدور به یاری همسایگان و سایر هموطنان نیازمند خود نیز برخاستید و با اقدامات خویش مصداق بیان مبارک حضرت بهاءالله در لوح حکمت گشتید که می‌فرمایند "لا تقتصروا الأمور علی منافعكم الشّخصيّة."  البتّه تحمّل مشکلات و صدمات وارده بسیار صعب است و در مواردی حتّی طاقت‌فرسا، ولی از دستآوردهای درخشان جامعۀ بهائی ایران در این سالیان می‌توان از همبستگی عمیق‌تر پیروان جمال قدم، همراهی بیشتر با یکدیگر و بروز ابعاد جدیدی از تعاون اجتماعی و شکوفایی ابتکارِ عمل نام برد.  این جمع اطمینان دارد که آیندگان با اعجاب و تحسین به اقدامات و تجربیّات شما در این دوران خواهند نگریست.

دوستان عزیز، رسالت مقدّسی که جمال اقدس ابهی بر دوش اعضای جامعۀ ممتحن شما گذارده‌اند البتّه به همبستگی جامعه و معاضدت و مساعدت اقتصادی محدود نمی‌گردد.  در این ایّام که یأس و ترس، عالمیان را از شش جهت احاطه نموده و سبب قطع امید بخصوص در بین نسل جوان گشته، الحمد لله شما عزیزان مظهر دلگرمی و اطمینان برای اهل امکانید و در حلقۀ هموطنان و اطرافیان خود چون چراغی تابان، آیت مهر و الفتید و در هر جمعی نماد تحمّل و حسن نیّت، با الهام از تعالیم جمال قدم در گفتمان‌های سازندۀ اجتماعی مشارکت می‌نمایید و هموطنان خویش را یاری می‌دهید تا به بینشی فراسوی مشکلات کنونی نائل آیند، به پرورش قابلیّت و استعداد‌های لازم برای پیشبرد مادّی و معنوی اجتماع خود بپردازند، و با اطمینان و امیدواری در ساختن جامعه‌ای پویا و مترقّی گام بردارند.

البتّه ادای چنین رسالتی ممکن نیست مگر به قوّۀ محبّت ‌الله و ایمان راسخ به تحقّق نوایای الهی در خصوص آیندۀ درخشان ایران و ایرانیان.  شمع ضعیف را بادی خاموش نماید ولی شعلۀ عشق و ایمانی را که در قلوب آن عزیزان مشتعل است تندباد تضییقات سبب اشتعال بیشتر گردد و نور و حرارت شدیدتر.  الحمد لله موفّق به عبودیّت آستان مقدّسش گشته‌اید و قدم در جای اقدام اسلاف قهرمان خویش می‌گذارید ولی ملاحظه نمایید که در سنوات اوّلیّۀ امر مبارک آن سالکان سبیل الهی چه بسا موفّق به مشاهدۀ تأثیرات و نتایج فداکاری‌های خود با دیدۀ عنصری نگشتند امّا شما امروز شاهد تقلیب جمعی در مملکت خویش می‌باشید و رفع شبهات و سوء تفاهمات تاریخی را در مورد امر مبارک در بین بسیاری از هموطنان خود به وضوح و به رأی ‌العین مشاهده می‌نمایید.

پس ای یاران حضرت رحمان، در این ایّام پرافتتان این فرمودۀ مولای مهربان را به صفحۀ دل و جان بسپارید که می‌فرمایند "هر که به ملکوت اللّه پیوست در صون حمایت حضرت بهاءالله است حوادث عالم مادّی چه خوب چه بد مثل امواج دریاست در مرور است بقایی ندارد و سزاوار اهمّیّت نه … اهل ملکوت سرورشان از فیوضات الهیّه است و امیدشان به فضل نامتناهی الهی.  به فیض ملکوت خوشنودند و به الطاف ربّ الجنود مشعوف و مسرور در آتش بلا و مصائب تر و تازه‌اند و در طوفان مشقّت و حوادث راحت و در نهایت آسایش زیرا تکیه به کوهی عظیم دارند و آرامگاه در کشتی از زبر حدید."

این مشتاقان هر بار که به اعتاب مقدّسۀ علیا مشرّف می‌شوند برای آن باسلان برازندۀ میدان استقامت و وفا از حضرت کبریا با نهایت تضرّع استدعا می‌نمایند که تأییدات و امداداتش هر دم شامل فرد فرد شما عزیزان گردد تا در امور زندگی و در تحقّق بخشیدن به اهداف روحانی خویش بیش از پیش موفّق و مؤیّد گردید.

[امضا:  بیت‌ العدل اعظم]
 

ترجمه‌ای از پیام بیت ‌العدل اعظم الهی خطاب به احبّای مجتمع در نورت دل کائوکا، کلمبیا به مناسبت افتتاح مشرق‌الأذکار (هیئت بین‌المللی ترجمه به زبان فارسی)

۲۲  ژوئیه  ۲۰۱۸

دوستان عزیز و محبوب،

در این برهۀ تاریخی که ابواب اوّلین مشرق‌الأذکار در کشور کلمبیا به روی همگان گشوده می‌شود، با قلبی سرشار از سرور به شما عزیزان تهنیت می‌گوییم.  معبدی که در طیّ چهار سال با جهدی بلیغ ساخته شده اینک آمادۀ ایفای نقشی است که ارادۀ الهی برای آن مقدّر فرموده — مکانی که "منحصراً جهت عبادت پروردگار طرّاحی و کاملاً به این امر اختصاص یافته است" (ترجمه)، "با روح و ریحان و باصفا" است، "سبب الفت قلوب و اجتماع نفوس" است، "تأثیر روحانی دارد" و "سبب اعلاء کلمة اللّه" می‌شود.  جشن امروز فقط به مناسبت اتمام بنای یک ساختمان نیست بلکه نماد پیشرفت مهمّی است در فرایند توسعه‌ای که طیّ چند دهۀ متوالی در این منطقه به ظهور رسیده است.

امر بهائی در بدو ورود به این سرزمین در خاک پربرکتش ریشه دواند.  معدودی نفوس مخلص شجاعانه با گسستن از موانع اجتماعی، خود را در آب حیات این ظهور بدیع مستغرق ساخته سیراب شدند.  آنان بدون تردید دیدگاه متعالی حضرت بهاءالله را برای بهبود و رفاه عالم با جان و دل پذیرفته کوشیدند که قلوب را یکایک به انوار تعالیم مبارکش منوّر سازند.  در میان وزش بادهای شدیدی که سرزمینی را بی‌ثبات و متزلزل می‌نمود، به کاشتن بذر پرداختند.  تلاش‌های خاضعانۀ آنها به منظور پرورش جوانان به صفاتی که از ویژگی‌های مؤمنین وفادار جمال مبارک است و القای تعالیم الهی در زندگی خانوادگی و اجتماعی، منجر به فرایندی آموزشی گردید که هزاران هزار را در بر گرفت.  اگرچه ثمرات زحمات مجدّانۀ تعدادی روزافزون در سراسر کلمبیا مشهود است لکن منطقۀ نورت دل کائوکا منحصراً به این عنایت مفتخر می‌گردد که مقرّ اوّلین مشرق‌الأذکار در آن کشور باشد.

این مشرق‌الأذکار اکنون نشانه‌ای از زیبایی و جمال ذاتی مردم شریف این منطقه است و طرح آن یادآور سرزمین‌ پر بار و ثمرشان، مظهری است از نیروی حاصله از اقدام دسته‌جمعیِ مستمرّ، مرکزی است برای جلب همۀ نفوس مشتاق به تلاش برای تجدید و نوسازی جامعه‌شان، و سرچشمۀ امیدی است برای اعتلای روحانی و مادّی مردمی که شداید تاریخ را تحمّل کرده و با روحیّه‌ای تزلزل‌ناپذیر به پا خاسته‌اند.  شایسته چنان است که همهء مجتمعین در این فضای روحانی به ذکر خالق یکتا پردازند تا "آهنگ مشرق‌الأذکار در سحرگاه به ملأ اعلی رسد و گلبانگ بلبلان الهی اهل ملکوت ابهی را به وجد و طرب آرد."

[امضا: بیت العدل اعظم]

ترجمه‌ای از از نامۀ دارالانشاء بیت ‌العدل اعظم خطاب به محافل روحانی ملّی (هیئت بین‌المللی ترجمه به زبان فارسی)

۱  ژوئن  ۲۰۱۸

ارسال از طریق الکترونیکی

محافل روحانی ملّی ملاحظه فرمایند

دوستان عزیز روحانی،

تحرّک عظیمی که جشن دویستمین سالگرد میلاد حضرت بهاءالله به فعّالیّت‌های نقشۀ پنج‌ساله بخشیده در سراسر جهان واضح و آشکار است.  حال افکار طبعاً به دویستمین سالگرد میلاد حضرت باب معطوف می‌گردد و اینکه قبل از آن چه باید کرد تا "هر بذری که با چنین مهر و محبّتی در جشن اوّل کاشته شده" بتواند "صبورانه پرورش یابد و به ثمر رسد".  بیت العدل اعظم مقرّر فرموده‌اند نکاتی چند را به اطّلاع برسانیم تا شما را در مشاورات خود در این مورد مساعدت نماید.  متن این نامه را می‌توانید با احبّا در جامعۀ خود به نحو مقتضی در میان گذارید.

چارچوب کلّی برای درک رویکرد عالم بهائی نسبت به هر دو گرامی‌داشت دویستمین سالگرد، قبلاً در نامۀ مورّخ ۱۸ مه ۲۰۱۶ صادره از طرف بیت العدل اعظم خطاب به شما تعیین گردیده است.  این نامه به خصوص حاکی از آن بود که این جشن‌ها باید در سطح محلّی برگزار گردد.  همچنین این نامه هشت دوره بین این دو سالگرد را به عنوان مدّت‌زمانی توصیف می‌نماید که طیّ آن باید بزرگ‌ترین بخش اقدامات لازم برای تکمیل اهداف نقشۀ پنج‌ساله انجام پذیرد.  لذا این کوشش باید تمرکز اصلی احبّا در محدوده‌های جغرافیایی خودشان باشد.  حال، زمان فعّالیّت فشرده‌ای است که هم‌اکنون به خوبی در جریان بوده و کمتر از یک سال و نیم از آن باقی مانده است.  این دوران ارزشمند شامل برگزاری سالگرد دو یوم مقدّس میلاد در سال جاری نیز می‌باشد و این موقعیّت‌های فرخنده فرصت مغتنمی است برای احبّا تا از تجارب فراوانی که سال گذشته در گردهم‌آوری نفوس در جشن‌های محلّی کسب شده بهره گیرند، و جشن‌هایی ترتیب دهند که قلوب را مستبشر و ارواح را منوّر نماید.

تدارک برگزاری دویستمین سالگرد میلاد حضرت باب مستلزم آگاهی بر آن است که جشن‌های گرامی‌داشت این سالگرد جایگاه خاصّی دارد.  این جشن‌ها فقط دو سال بعد از دویستمین سالگرد میلاد حضرت بهاءالله برگزار می‌شود، و البتّه حضرت باب مبشّر ظهور حضرت بهاءالله بودند.  قبل و بعد از بزرگداشت دویستمین سالگرد اوّل، احبّا با بستگان، دوستان، و آشنایان از اقشار گوناگون در بارۀ حیات و تعالیم جمال مبارک به گفتگو پرداختند.  گفتگوهایی که در رابطه با سالگرد آینده پیش می‌آید از بسیاری جهات ادامۀ همان گفتگوهایی خواهد بود که متمرکز بر هر دو مؤسّس امر مبارک است زیرا عظمت این یوم که حضرت بهاءالله در بارۀ آن فرموده‌اند "امروز روز ديگر است"، از آنجا معلوم می‌شود که فرارسیدن آن را دو مظهر ظهور الهی که ولادت آنان "یک یوم محسوب شده عند الله" اعلام نموده‌اند.  وجود مقدّس حضرت باب بنفسه و ظهور مبارکش که انفصال از نظم کهنۀ موجود را موجب گشت پاسخی بود به ادعیه و تضرّع نسل‌های متمادی که منتظر موعودی بودند که ظهورش در همۀ کتب مقدسه وعده داده شده بود.  با ظهورحضرتش امر ابدی الهی با سرعتی خارق‌العاده تجدید و احیا گردید لیکن با عنوانی که ایشان برای خویش برگزیدند، نشان دادند که وجود حضرتش درگهی است برای یک ظهور برتر که به فرمودۀ حضرت شوقی افندی، ایشان "خود را مُبشّر خاضع آن ملحوظ داشته‌اند." (ترجمه)  مجهودات بهائیان در سراسر عالم برای ترویج امر الهی یادآور انذار مبارک حضرت باب است که صریحاً در کتاب بیان می‌فرمایند "طوبی لمن ينظر الی نظم بهاءاللّه و يشکر ربّه."

با شکل‌گرفتنِ برنامه‌ها برای بزرگداشت دویستمین سالگرد بعدی، بدون تردید نمونه‌های بسیاری از آثار هنری پدیدار می‌گردد که ناشی از تأمّلی عمیق در بارۀ پیدایش متوالی دو مظهر ظهور الهی در افق عالم و نتایج و پیامدهای آن برای حیات عالم انسانی است.  خوب است بدانید که بیت العدل اعظم قصد دارند که بار دیگر فیلم و وب‌سایتی به مناسبت این بزرگداشت آماده گردد.  همچنین در نظر دارند که پیام مخصوصی برای گرامی‌داشت دویستمین سالگرد تهیّه شود.  جزئیّات بیشتر در این باره به موقع خود ارائه خواهد شد.
یکی از ویژگی‌های قابل توجّه بزرگداشت دویستمین سالگردِ قبل تعداد و میزان سپاس و قدردانی نسبت به حضرت بهاءالله و پیام‌های تبریک شخصیّت‌های والامقام و اعضای برجستۀ اجتماع، غالباً در پاسخ به دعوت از آنان برای ابراز منویّات و احساسات خویش بود.  امّا خصوصیّت دویستمین سالگرد دوم کوشش در جهت دریافت چنین بیانیّه‌های عمومی را ایجاب نمی‌کند.  ولی تلاش برای آشنایی بیشتر این نفوس با تعالیم و مبادی امر مبارک و نیز با مجهودات جامعۀ بهائی البتّه به نحوی طبیعی ادامه خواهد داشت.

بیت العدل اعظم در پیام رضوان امسال به دلاوری و جانبازی حضرت باب و پیروانش اشاره نموده‌اند که شرح شورانگیز حیات آن نفوس مقدّسه مطمئنّاً در ماه‌های آینده مجدّداً مطالعه و بازگو خواهد شد.  با توجّه به رویکرد کلّی نسبت به این دویستمین سالگرد، تأمّل در بارۀ علّت یادآوری این وقایع مهیّج که ارزشی بس والاتر از بررسی رویداد‌های تاریخی دارد، حائز اهمّیّت می‌باشد.  شرح فداکاری‌های مؤمنين اوّليّه الهام‌بخش و مشوّق يارانی است که به پاسخگویی به نیازهای امروز امر مبارک مشغولند.  روایت این وقایع به جمیع احبّا کمک می‌کند تا دریابند که با قیام به خدماتی که مورد نیاز این زمان است، در واقع از خصایص نیکِ پیشینیان روحانی خویش پیروی می‌کنند.

اوج درجاتی که اخیراً جامعۀ بهائی در اشتیاق خود برای بزرگداشتی درخور "وجودی بی‌‌همتا در عالم خلقت" به آن نائل آمد هنوز در خاطره‌ها باقی است.  امکانات این جشن دویستمین سالگرد دوم که بسیار به جشن اوّل نزدیک و بر اساس آموخته‌های آن برگزار می‌گردد خارج از حدّ احصا است.  بیت العدل اعظم در اعتاب مقدّسۀ علیا برای همۀ احبّای الهی دعا می‌نمایند که مواهب آسمانی در هر مرحله از مشاورات آنان و در هر قدمی که در سبیل حقّ برمی‌دارند شامل حال‌شان گردد.

با تقدیـم تحیّات
دارالانشاء بیت العدل اعظم

۴  شهرالکلمات  ۱۷۵
۱۶  ژوئیه  ۲۰۱۸

ارسال از طریق الکترونیکی

جناب آقای …
…

دوست عزیز روحانی،

لطفاً مطالب ذیل را به آقای … ابلاغ فرمایید.

مکتوب آن یار ارجمند حاوی سؤالاتی در خصوص حکم دفن اموات در شرایط کنونی در ایران در تاریخ ۸ ژوئیه ۲۰۱۸ به بیت العدل اعظم واصل و برای پاسخ به این دایره ارجاع گردید.

مرقوم نموده‌اید که در برخی از مناطق ایران اولیای امور اجازه نمی‌دهند که بهائیان متوفّیٰ در گلستان جاوید همان منطقه به خاک سپرده شوند و اصرار می‌ورزند که خانواده جسد را به گلستان جاوید بلاد مجاور که مستلزم طیّ مسافتی بیش از یک ساعت است انتقال دهند.  سؤال فرموده‌اید که آیا احبّا در آن مناطق مجازند که جسد را به محلّی دورتر از مسافت یک ساعته انتقال دهند یا باید از دفن متصاعدین خود ممانعت نمایند.

معهد اعلی واقفند که مسئولین امور در سال‌های اخیر از صدور اجازهء دفن برای بهائیان متوفّیٰ در برخی از نقاط ایران احتراز کرده‌اند و با این عمل غیر‌ انسانی مشکلات لا‌تحصی‌‌‌ برای احبّا ایجاد نموده‌اند.  بیت العدل اعظم همواره احبّای عزیز را برای احقاق حقوق خود در چارچوب قوانین موجود کشوری تشویق نموده فرموده‌اند علیرغم خصومتی که بعضی از مسئولین امور نسبت به امر مبارک و بهائیان ابراز می‌‌دارند در رفع این بی‌‌‌عدالتی کوشا باشند حتّی اگر در شرایط فعلی در کوتاه‌مدّت نتیجه‌‌ای حاصل نشود.  گزارشات واصله حاکی از پی‌گیری‌های مستمرّ و مجدّانهء یاران الهی در این زمینه می‌‌باشد و نشان می‌‌دهد که این عزیزان جهت تظلّم و دادخواهی به جمیع مراجع مذهبی و مدنی در سطح محلّی، استان و حتّی ملّی با تأکید بر حقوق انسانی و شهروندی خود کوشا بوده‌‌اند.  این ملاقات‌ها در تنویر افکار عمومی تأثیر مثبت داشته و در مواردی تحسین و تمجید بعضی از مسئولین را موجب شده است.  امید وطید آن است که با ادامۀ استقامت و دنباله‌گیری احبّای عزیز و مشورت‌‌های مداوم جهت راه‌‌یابی برای اقدامات مؤثّر، جامعۀ اسم اعظم بتواند مجدّداً عزیزان از دست رفتۀ خود را با ادای احترام کامل و طبق شئون و تعالیم مبارکه به خاک بسپارد.

چنانچه اقدامات و مساعی احبّای عزیز به نتیجه نرسد، در شرایط کنونی در آن اقلیم دفن میّت در منطقه‌ای که بیش از یک ساعت از محلّ درگذشت فرد فاصله دارد بلامانع است مشروط بر اینکه احبّای عزیز با استفاده از تمامی مجراهای قانونی نهایت سعی خود را برای احقاق حقوق حقّۀ خود در انجام وظایف روحانی خویش مجری دارند.

معهد اعلی در اعتاب مقدّسۀ علیا گشایش امور و صبر و استقامت برای احبّای عزیزی که در آن دیار کماکان مورد ظلم و بی‌عدالتی واقع می‌شوند را از آستان جمال اقدس ابهی مسئلت می‌نمایند.

با تقدیـم تحیّات
دارالانشاء بیت العدل اعظم

۱۶  شهرالجمال  ۱۷۵
۲۳  اردیبهشت  ۱۳۹۷

پیروان عزیز و صبور حضرت بهاءالله در سرزمین مقدّس ایران ملاحظه فرمایند

حضور شکوهمند نمایندگان منتخب جوامع ملّی بهائی از ۱۶۶ کشور جهان در ارض اقدس به منظور شرکت در دوازدهمین کانونشن بین‌المللی بهائی و انتخاب اعضای بیت العدل اعظم با برگزاری جشن بزرگداشت دوازدهمین روز عید سعید رضوان در جوار روضۀ مبارکۀ علیا به پایان رسید.  بیش از ۱۵۰۰ نماینده در انتخابات شرکت نمودند.  از ویژگی‌های بارز این کانونشن که نه تنها بر رونق آن افزود بلکه موجب شور و شوق زایدالوصف کلّیّۀ شرکت‌کنندگان گردید، حضور بالاترین تعداد محافل ملّی و نمایندگان در کانونشن و همچنین حضور برخی از محافل ملّی برای نخستین ‌بار از جمله یکی از قدیمی‌ترین محافل ملّی عالم بهائی در این مجمع روحانی بود.  ناظم جلسۀ افتتاحیّۀ کانونشن غیاب نمایندگان احبّای عزیز و ممتحن مهد امر الله را با لحنی سرشار از عشق و محبّت یادآور شد و بعد از اظهار قدردانی بهائیان جهان از فداکاری‌های آن عزیزان دل و جان که طیّ سالیان طولانی منبعی از الهام برای پیروان جمال اقدس ابهی در پهنۀ گیتی بوده‌اند به سهم بزرگ شما در پیشرفت امر الهی در عالم اشاره نمود.  در جلسه‌ای دیگر، نمایندگان ممالک واقع در اقیانوس آرام به یاد احبّای ستمدیدۀ ایران بیان مبارک حضرت بهاءالله "لو یسترون النّور فی البرّ انّه یظهر من قطب البحر و یقول انّی محیی العالمین" را به زبان انگلیسی و با نغمه‌ای روح‌انگیز به اتّفاق جمیع حاضرین تلاوت نموده پیوند الفت و همبستگی روحانی مجتمعین را با آن عزیزان تحکیم بخشیدند.  روحانیّت و شعف و غنای تجربیّات و وحدت نظر مشهود در مشورت‌ها نشانه‌ای بود آشکار از ازدیاد روزافزون قابلیّت‌های جوامع بهائی در سراسر عالم در مسیر کمک به استقرار تمدّنی که منظور نظر حضرت بهاءالله است.  زیبایی و عظمت مفهوم وحدت در کثرت به راستی منوّر عیون و مسخّر قلوب بود.  مطلع شعری از نغمه‌های ورقای شهید که در جلسۀ نهم عید رضوان در حول حرم اقدس تلاوت گردید گویای حال همگان بود:

در بقعۀ بیضاست عجب بزم وصالی              جای همه خالی
ما راست در این بزم عجب وجدی و حالی     جای همه خالی

علّت محرومیّت بهائیان ایران از شرکت در این مؤتمر روحانی بر جهان و جهانیان مبرهن است.  اشاعۀ تبعیض، افترا و بدبینی که برخی از مسئولین امور آن را وسیله‌ای برای پیشبرد مقاصد مغرضانۀ خود می‌دانند مردم ایران و از جمله شما عزیزان را گرفتار مشکلات بیشمار کرده است.  ‌اگرچه بعد از تحمّل ده سال حکم ظالمانۀ حبس، تا کنون شش نفر از هفت عضو محترم هیئت سابق یاران با سرافرازی به محیط خانواده و فضای سازندۀ جامعۀ بهائی بازگشته‌ و به جمع دیگر شهروندان وفادار و امیدوار به سربلندی ایران پیوسته‌اند، استمرار مسجونیّت جابرانۀ سایر احبّای مظلوم نشانی است گویا از ادامۀ خصومتی یک‌طرفه و بیجا.  آن عزیزان تنها به خاطر عقاید روحانی خود در زندان‌‌های عناد و عداوت گرفتارند و البتّه تمامی بهائیان ایران نیز از پیر و جوان، دانش‌آموز و دانشجو، ورزشکار و هنرمند، صنعتگر و کشاورز، کاسب و کارگر، همواره دستخوش انواع ظلم و بی‌عدالتی‌ بوده و هستند.  ولی الحمد لله شما به ردای ایمان و ثبوت بر پیمان مزیّنید، دیدگاهی وسیع دارید که در آن خدمت به وطن و به همنوع منشأ سرور واقعی و ترقّی سرمدی است و واقفید که تقلیب روحانی عالم و رشد معنوی بنی‌آدم مستلزم زمان و فداکاری است.  پس سپاس به درگاه الهی که ثمرات این بذر وفا اکنون در سراسر نقاط دنیا همانگونه که به وضوح در فیلم مستند "آغوشی فراگیر" مصوّر گردیده در حال نشو و نماست.

[امضا:  بیت‌ العدل اعظم]

ترجمه‌ای از پیام بیت ‌العدل اعظم خطاب به بهائیان جهان رضوان ۲۰۱۸ میلادی (۱۷۵ بدیع)

(هیئت بین‌المللی ترجمه به زبان فارسی)

ستایندگان اسم اعظم در سراسر عالم ملاحظه فرمایند

دوستان عزیز و محبوب،

در پرتو انوار جاودان جشن‌های فراموش‌ نشدنی دویستمین سالگرد میلاد فرخندۀ جمال مبارک تحیّات صمیمانۀ خود را به شما عزیزان تقدیم می‌داریم.  با توجّه به وقایع آن ایّام و همچنین ماه‌های بعد، مشاهده می‌کنیم که جامعۀ جهانی بهائیِ امروز همان جامعه‌ای نیست که شش دورِ اوّلِ نقشۀ کنونی را آغاز کرد؛ جامعه‌ای است به مراتب آگاه‌تر نسبت به وظایف روحانی خویش؛ جامعه‌ای است که جهش بی‌سابقه‌ای در قابلیّت خود یافته تا دوستان و آشنایان را به حیات جمعی‌اش جلب نماید، الهام‌بخش فعّالیّت‌های متّحد در محلّه‌ها و دهکده‌ها باشد، بتواند نحوۀ بروز حقایق روحانی در اقدامات عملی و پایدار را به خوبی بیان کند، و از همه مهم‌تر نه تنها در بارۀ آموزه‌هایی به گفتگو پردازد که جهان را خلق بدیع خواهد نمود بلکه در بارۀ وجود مقدّسی سخن گوید که واضع و مروّج این آموزه‌ها است:  حضرت بهاءالله.  شرح حیات و مصائب وارده بر آن وجود مبارک توسّط بزرگسالان و جوانان و کودکان و به زبان‌های گوناگون، بر قلوب بی‌شماری اثر گذاشت.  برخی به تحقیق بیشتر در امر الهی پرداختند، بعضی تعهّد به همکاری نمودند، و بسیاری موفّق به اظهار ایمان شدند.

یکی از نشانه‌های گویای پیشرفت، نقاط متعدّدی است که امر مبارک در سطح ملّی به وضوح از مرحلۀ مجهولیّت خارج شده است.  در میان رؤسای دول و رهبران فکری نفوسی بودند که علناً بیان نمودند و دور از انظار تأکید کردند که جهان نیازمند بینش حضرت بهاءالله می‌باشد و مجهودات بهائیان قابل ستایش است و باید گسترش یابد.  نکتۀ شادی‌آفرین دیگر آنکه تنها بهائیان نبودند که نام حضرت بهاءالله را با اشتیاق گرامی داشته حیات مبارکش را جشن ‌گرفتند بلکه گردهمایی‌های ویژه‌ای به این منظور توسّط نفوسی از ورای جامعۀ بهائی برگزار شد.  در مناطقی که مخالفت با امر مبارک وجود دارد، احبّا با امیدواری و استقامتی حیرت‌انگیز هموطنان خویش را تشویق نمودند تا خودشان حقیقت امور را بررسی نمایند و بسیاری با شادمانی در این جشن و سرور شرکت جستند.  دویستمین سالگرد میلاد جمال قدم موجب شکوفایی بی‌حدّ آثار هنری نیز گردید که خود شاهدی است شکوهمند بر قلوب آکنده از عشق این هنرمندان.  خصوصیّت رویکرد کلّی جامعۀ بهائی در این ایّامِ بی‌نظیر، گواهی بود بر میزان یادگیری‌ای که طیّ بیش از دو دهه از آغاز سلسله نقشه‌های کنونی صورت گرفته است.  آحاد مؤمنین به ابتکاراتی شخصی پرداختند، جامعه به کوشش‌های جمعی قیام کرد، و احبّا قوای خلّاقۀ خود را متوجّه نقشه‌هایی نمودند که از طرف مؤسّسات تهیّه شده بود.  بزرگداشتی مهم و یاد‌آور گذشت دو قرن، محرّکی قدرتمند برای فعّالیّت‌های جامعه‌سازی در قرن آینده گشت.  شایسته آنکه هر بذری که با چنین مهر و محبّتی در جشن اوّل کاشته شده در دوره‌ای که به دومین جشن دویستمین سالگرد منتهی خواهد شد، صبورانه پرورش یابد و به ثمر رسد.

حال پس از گذشت دو سال از آغاز نقشۀ کنونی، گرچه طبیعتاً میزان پیشرفت امور در تمام کشورها یکسان نیست امّا تعداد برنامه‌های فشردۀ رشد در عالم، به نصف رقم پنج‌هزار یعنی رقم مورد نظر نقشۀ جهانی کنونی نزدیک گشته و میزان افزایش این رقم مرتّباً تسریع می‌یابد.  با نگاهی دقیق‌تر می‌توان نشانه‌های امیدوار‌کننده‌ای از شکوفایی قوا و استعدادهای افراد، جوامع، و مؤسّسات را ملاحظه نمود.  تجربۀ جشن‌های دویستمین سالگرد در همه جا به مؤمنین نشان داد که بسیاری از تعاملات روزانۀ آنان با اطرافیانشان می‌تواند به نشر نفحات ‌الله منجر شود.  با شدّت یافتن فعّالیّت‌ها در هزاران دهکده و محلّه، حیاتی پویا و هدفمند در هر یک از آنها نضج می‌گیرد .  شمار محدوده‌های جغرافیایی که در آنها سیستمی برای گسترش این الگوی فعّالیّت به تعداد فزاینده‌ای از نقاط در حال تأسیس است، به نحو قابل ملاحظه‌ای افزایش یافته و احبّا را قادر ساخته تا از سوّمین نماد پیشرفت در پیوستار رشد عبور نمایند.  و اینجا، در مرزهای یادگیری عالم بهائی و به خصوص در حرکت جمعیّت‌ها به سوی بینش حضرت بهاءالله است که نه فقط جمّ غفیری به آغوش فراگیر فعّالیّت‌های بهائی می‌پیوندند بلکه دوستان اکنون می‌آموزند که چگونه گروه‌های بزرگی از مردم هویّت خود را در جامعۀ اسم اعظم می‌یابند.  در چنین نقاطی ‌است که کودکان به طور مرتّب کلاس‌ها را سال به سال طیّ می‌کنند و برنامۀ تواندهی روحانی به نوجوانان با هماهنگی از سطحی به سطح دیگر پیش می‌رود و در نتیجه تلاش‌های آموزشی جامعه جنبۀ منظّم‌تری به خود می‌گیرد.  در این نقاط، مؤسّسۀ آموزشی چگونگی پرورش منابع انسانی کافی برای تهذیب روحانی و اخلاقی تعداد روزافزونی از کودکان و نوجوانان را می‌آموزد.  مشارکت در این فعّالیّت‌های اساسی آنچنان در فرهنگ مردم ریشه دوانده که به عنوان یکی از جنبه‌های ضروری حیات یک جامعه محسوب می‌گردد.  شور و نشاطی تازه در میان جمعیّتی ظاهر می‌شود که مسئولیّت توسعه و پیشرفت خود را به عهده می‌گیرد و در مقابل نیروهای اجتماعی که موجد رخوت و بی‌تفاوتی‌اند مصونیّت می‌یابد.  امکانات پیشرفت مادّی و معنوی شکل می‌گیرد.  تقلیب اجتماع شروع می‌شود.

دوستان محبوب، براستی وقت شکرگزاری به درگاه محبوب بی‌همتاست.  دلایل بسیاری برای امیدواری موجود است ولی به میزان وظایف باقیمانده نیز به خوبی آگاهیم.  اساساً، همانطور که قبلاً اشاره کرده‌ایم صدها محدودۀ جغرافیایی هنوز محتاج آنند که گروه‌های فزاینده‌ای از مؤمنین با اطرافیان خود مستمرّاً بر پیشبرد رشد و قابلیّت‌سازی تمرکز نموده توانایی و انضباط لازم برای تأمّل بر عمل و آموختن از تجربه را خصیصۀ ممتاز خود نمایند.  پرورش استعداد و همراهی کردن چنین افرادی در هر یک از محلّه‌ها و دهکده‌ها و نه فقط در سطح محدودۀ جغرافیایی، چالشی بزرگ و در عین حال نیازی حیاتی است.  امّا هر جا این شرایط ایجاد می‌شود نتایج واضح است.

مشاهدۀ وقوف مؤسّسات امری به این نیاز مبرم و طرح مکانیزم‌هایی مؤثّر برای استفاده از بینش‌های ناشی از پیشرفت در سطحی وسیع موجب مزید اطمینان این مشتاقان است.  در عین حال، مؤسّسات ملّی و منطقه‌ای و محلّی نیز با کسب تجربۀ بیشتر از بینش وسیع‌تری برخوردار می‌شوند.  این مؤسّسات به همۀ جنبه‌های توسعۀ جامعه پرداخته به فکر رفاه مردم ورای اعضای رسمی جامعۀ خود هستند و با آگاهی از پیامد‌های عمیقی که فرایند مؤسّسۀ آموزشی برای پیشرفت مردمان دارد توجّه خاصّی به تقویت مؤسّسه مبذول می‌دارند؛ همواره واقف به لزوم حفظ تمرکز جامعه بر احتیاجات نقشه‌ هستند و جمع دائم التّزاید دوستان را به سطوح بالاتری از اتّحاد دعوت می‌نمایند.  این مؤسّسات به مسئولیّت خویش در قبال بهبود سیستم‌های اداری و مالی خود به منظور حمایت مناسب از اقدامات ترویج و تحکیم، صادقانه پای‌بندند.  در همۀ این موارد، به ایجاد آن شرایطی در جامعه مشغولند که به ظهور و بروز قوای قدرتمند روحانی منجر می‌گردد.

با شدّت‌ یافتن فعّالیّت‌های جامعه‌سازی، دوستان قابلیّت‌های نو‌یافتۀ خود را که برای بهبود شرایط اجتماع اطراف خویش پرورش داده‌اند، به کار می‌گیرند و اشتیاقشان با مطالعۀ تعالیم الهی شعله‌ور می‌شود.  تعداد پروژه‌های کوتاه‌مدّت افزایش بسیاری یافته، برنامه‌های منظّم گسترش پیدا کرده، و اکنون تعداد بیشتری از سازمان‌های توسعه ملهم از تعالیم بهائی به فعّالیّت در زمینه‌های آموزش، بهداشت، کشاورزی، و غیره مشغولند.  از تقلیب مشهود در حیات فردی و جمعی می‌توان نشانه‌های اوّلیّۀ قدرت غیر قابل تردید اجتماع‌سازی امر حضرت بهاءالله را ملاحظه نمود.  پس جای تعجّب نیست که دفاتر جامعۀ بین‌المللی بهائی در کوشش‌های خود برای مشارکت در گفتمان‌های متداول در اجتماع از چنین موارد اقدام اجتماعی، اعمّ از ساده یا پیشرفته و کوتاه‌مدّت یا درازمدّت، الهام می‌گیرند.  این میدان دیگری از مجهودات امر مبارک می‌باشد که پیشرفت قابل توجّهی نموده است.  در سطح ملّی، مشارکت در گفتمان‌های هدفمند اجتماع — از جمله تساوی زن و مرد، مهاجرت و ائتلاف، نقش جوانان در تقلیب اجتماعی، هم‌زیستی بین ادیان، و غیره — با اطمینان، کارآیی و بینشی روزافزون انجام می‌گیرد.  به علاوه، احبّا از هر سنّ و پیشینه، هر جا که ساکن می‌باشند، کار ‌می‌کنند، و یا درس می‌خوانند، کمک‌های ارزشمندی به گفتمان‌های خاصّ نموده توجّه اطرافیانشان را به دیدگاه والایی جلب می‌نمایند که بر اصول و تعالیم ظهور وسیع حضرت بهاءالله استوار است.

با حضور رسمی امر الله در شبکۀ جهانی اینترنت، موقعیّت امر مبارک در فضاهای گوناگونی که در آن گفتمان‌ها مطرح می‌گردد ترقّی بسیاری نموده است، حضوری که با وب‌سایت‌های ملّیِ متعدّد بهائی و توسعۀ بیشتر مجموعۀ سایت‌های مربوط به Bahai.org، گسترش یافته است.  این پیشرفت هم برای ترویج و هم برای صیانت امر الله بسیار ارزشمند است.  در طیّ فقط چند روز، جمع بزرگی از مردم جهان به مطالبی جذب گردیدند که برای معرّفی امر مبارک با دقّت تهیّه شده و در وب‌سایت دویستمین سالگرد میلاد حضرت بهاءالله به طور هم‌زمان به نُه زبان ارائه شده بود.  این مطالب اکنون با اضافه نمودن صفحات مخصوصی در بارۀ کشورهای مختلف تکمیل گردیده و نمایانگر تنوّع جشن‌های برگزار شده است.  تمهیدات لازمه در سایت کتابخانۀ مراجع و آثار بهائی برای ارائۀ تدریجی الواح و آثار مقدّسه‌ای که تا کنون ترجمه و منتشر نشده پیشرفت شایانی کرده است.  مجلّدات جدیدی از آثار حضرت بهاءالله و حضرت عبدالبهاء نیز به انگلیسی تحت ترجمه و تنظیم است تا در سال‌های آینده چاپ و منتشر گردد.

در سانتیاگو (Santiago)، شیلی (Chile) و در باتامبانگ (Battambang)، کامبوج (Cambodia) جدید‌ترین مشارق‌الاذکار افتتاح شده و اکنون مراکز جذب بازدید‌کنندگان و نمادهایی از همۀ تعالیم امر مبارک برای جوامع‌ آنان شده‌ است.  تعداد این معابد رفیع البنیان رو به افزایش است.  با کمال سرور اعلام می‌داریم که افتتاح مشرق‌الاذکار در نورت دل کائوکا (Norte del Cauca) در کشور کلمبیا (Colombia) قرار است در ماه ژوئیه صورت گیرد.  به علاوه بنای مشارق اذکار بیشتری در پیش است.  در وانواتو (Vanuatu)، کسب اجازۀ شروع ساختمان در دست اقدام است.  در هندوستان و جمهوری دموکراتیک کنگو (Democratic Republic of the Congo)، پس از فرایندی بسیار پیچیده و پرچالش، زمین‌های مشرق‌الاذکار با موفّقیّت ابتیاع گردیده است.  سرور حاصل از مشاهدۀ طرح اوّلین مشرق‌الاذکار ملّی پاپوآ گینۀ نو (Papua New Guinea) در نوروز، با ارائۀ طرح مشرق‌الاذکار محلّی در کنیا (Kenya) دو‌چندان گردید.  مضافاً امیدواریم که انتشار بیانیّه و مجموعه‌ای از آثار مبارکه در بارۀ مؤسّسۀ مشرق الاذکار که توسّط دایرۀ مطالعه نصوص و الواح تهیّه شده به درک عمیق‌تر احبّا از اهمّیّت عبادت در حیات جامعه کمک نماید زیرا بهائیان در همه جا در خدمات خود، به خصوص در جلسات مرتّب دعا و مناجات، شالودۀ روحانی مشارق اذکار‌ آینده را مهیّا می‌سازند.

نوروز ۱۳۹۷

پیروان باوفای جمال رحمان در کشور مقدّس ایران ملاحظه فرمایند

تحیّات صمیمانه و اشواق قلبیۀ این مشتاقان را به مناسبت فرارسیدن نوروز فیروز و بهار عالم‌افروز بپذیرید.  یقیناً از مواهب ایّام مبارک صیام نصیبی وافر برده‌اید و حال نیز حلول سال جدید را در کنار خانواده و در مؤانست با دوستان و همسایگان جشن می‌گیرید.  شما به زندگی در کشوری مفتخرید که حضرت ولیّ عزیز امر الله در بارۀ آن می‌فرمایند "اهل بها چه در ایران و چه در خارج آن موطن جمال اقدس ابهی را پرستش نمایند و در احیا و تعزیز و ترقّی و ترویج مصالح حقیقیّهٴ این سرزمین منافع و راحت بلکه جان و مال خویش را فدا و ایثار کنند."  این‌چنین است که کوشش در راه پیشرفت آن دیار گهربار همواره مورد علاقۀ خاصّ شما و دیگر بهائیان جهان می‌باشد و از اینروست که با اطمینان قلبی به اینکه آیندۀ ایران در نهایت شکوه و عظمت است همیشه آماده بوده‌اید تا در این مسیر سازنده دوش به دوش دیگر شهروندان خیرخواه و علاقمند به انجام خدماتی صادقانه و ارزنده همت ‌گمارید.

دوستان عزیز و محبوب، عالم بهائی از میمنت جشن‌های فرخندۀ دویستمین سالگرد میلاد مسعود حضرت بهاءالله هنوز در وجد و اهتزاز است.  بشارات‌ پیشرفت مشروع روحانی برای ایجاد جوامعی پویا و پیشرو با همکاری دیگران از قارّات پنجگانه مرتّباً به ارض اقدس واصل می‌گردد.  الحمد لله شما نیز علیرغم شداید و بلایا و تضییقات بی‌منتها سهم ارزشمند خود را در راه تحقّق منویات متعالی جمال قدم و اهداف روحانی این امر اعظم ادا نموده و می‌نمایید.  نظرگاهتان در زندگی تقرّب به درگاه الهی است و فکرتان محصور در پیشبرد رفاه همگانی.  نابسامانی‌های جهان و اغتشاشات عالم را مشاهده می‌کنید و همه را طلیعۀ گسترش نظمی نوین در اجتماع بشری می‌دانید.  آستان مبارکش را شاکرید که به موهبت خدمت فائزید و شوق و شعفتان دوچندان است زیرا آگاهید که این روز شب ندارد و این نور خاموشی نداند.  در این ایّام بهجت‌افزا همدم و همیار هموطنان عزیز خود باشید و قلوب افسرده را امیدوار سازید.  ما نیز با یادآوری تأثیرات سازندۀ قوای روحانی منبعث از فداکاری‌های خالصانۀ شما عزیزان در توسعۀ امر مبارک دست شکرانه بلند کرده به یاد شما و همۀ ایرانیان شریف در اعتاب مقدّسۀ علیا دعا می‌نماییم.

[امضا:  بیت‌ العدل اعظم]

ترجمه‌ای از نامۀ دارالانشاء بیت ‌العدل اعظم خطاب به یکی از محافل ملّی (هیئت بین‌المللی ترجمه به زبان فارسی)

٩  اکتبر  ٢٠١۵

ارسال از طریق الکترونیکی

محفل روحانی ملّی بهائیان  …
…

دوستان عزیز روحانی،

.... همان طور‌ که مطّلعید پیشبرد تکنولوژی بخش جدایی‌ناپذیری از ظهورِ یک تمدّن جهانی است.  اینترنت براستی تجلّی پیشرفتی است که حضرت ولیّ‌امرالله وقوع آن را در نامه‌ای به زبان انگلیسی ضمن توصیف خصوصیّات اتّحاد بشری پیش‌بینی فرموده‌اند که "یک سیستم مخابرات و ارتباطات جهانی ابداع گردد که با سرعتی حیرت‌انگیز و نظمی کامل به کار افتاده، فارغ از موانع و قیود ملّی جميع کرۀ ارض را در بر گیرد."  امّا يادگيریِ استفاده از اینترنت چون عاملی مؤثّر در راه پیشرفت مادّی و معنوی، چالشی است بس عظیم.

اینترنت این امکان را به وجود می‌آورد که مطالب امری و محتوای ملهم از آثار بهائی به آسانی در دسترس افراد زیادی قرار گیرد.  لذا بیت العدل اعظم تقویت حضور رسمی جامعۀ بهائی در شبکۀ جهانی اینترنت را تشویق فرموده‌اند و پيشرفت‌های فراوان در این زمینه به خصوص در سال‌های اخير باعث سرور خاطرشان گردیده است و امیدوارند که اين فرایند توسعۀ بیشتری یابد.  علاوه بر این، بسیاری از احبّا در سراسر عالم هر یک تحت شرایط مخصوص خود و هماهنگ با دیگر مجهودات جامعه، اینترنت را به عنوان وسیله‌ای برای ترویج بینش حضرت بهاءالله در مورد یک نظم بدیع جهانی به کار می‌‌برند و طبیعی است که این دوستان طرق مختلف انجام آن را بررسی نمایند.  امّا با توجّه به اینکه اینترنت انتشارِ آنی و فوری مطالب بین تودۀ کثیری از مردم را فراهم می‌سازد، استفاده از آن مستلزم رعایت حکمت و انضباط شخصی است تا مبادا نحوۀ نامناسب، سبک و نادرست ارائۀ مطالب به اهمّیّت و اعتبار تعالیم مبارکه لطمه‌ای وارد سازد.

نکتۀ مربوطه آن است که ایجاد و حفظ منابع رسمی اطّلاعات در مورد امر مبارک از قبیل وب‌سایت‌های ملّی و بین‌المللی، ارزيابی ادواری نحوۀ معرفی امر الله در شبکۀ اینترنت، و ارائۀ هدايات لازم به افراد، مسئولیّت مؤسّسات اداری بهائی می‌باشد.  احبّا عموماً آزادند تصمیم بگیرند که در نوشتجات خود کدام جنبه از تعالیم مبارکه را ارائه دهند ولی در انجام آن باید وب‌سایت‌های خود را به وضوح از وب‌سایت‌های مؤسّسات امری متمایز نمایند و این کار از طرق مختلف از جمله انتخاب اسم، توصیف و طرح سایت امکان‌پذیر است.  گرچه در گذشته در مواردی از احبّا خواسته شده بود که کلمۀ "بهائی" یا اشکال مختلف آن را در اسم وب‌سایت خود به کار نبرند ولی تجربه نشان داده است که رعايت این نکته ممکن است در تمام موارد لازم نباشد به شرط اینکه جنبه‌های دیگر صریحاً نشان دهد که وب‌سایت ابتکاری است شخصی.  به علاوه احبّا بدون شک از لحنی که آمرانه بوده یا جنبۀ مرجعیّت داشته باشد پرهیز خواهند نمود.  هم‌چنین باید از دخالت در اموری که منحصراً تحت اشراف مؤسّسات امری است خودداری کنند مانند ارائۀ یک مجموعۀ کامل از آثار مبارکه و پیام‌های بیت العدل اعظم و یا جزئیّات مفصّل تقویم رویدادهای امری در کشورهای متعدّد.  این نکته وقتی اهمّیّت ویژه‌ای پیدا می‌کند که تعداد مراجعین به وب‌سایت‌ افزایش یابد و سایت مورد توجّه بیشتری قرار ‌گیرد.  هدف از هدايت احبّا توسّط مؤسّسات امری در مورد کاربرد صحيح اینترنت محدود نمودن بی‌مورد مساعی آنان نيست بلکه جلوگیری از ایجاد ابهام و پیچیدگی است.

با وجود اینکه یک وب‌سایت البتّه می‌تواند از هر نقطۀ جهان قابل دسترس باشد، هر فرد بهائی که مایل به ایجاد وب‌سایتی شخصی است باید تصمیم بگیرد که مخاطبین مناسب سایت وی چه کسانی خواهند بود و حدّ و مرز موضوع‌های ارائه شده چیست.  به عنوان مثال اگرچه تأمّل در بارۀ ماهیّت و نحوهء فعّالیّت‌های اصلی نقشه، به ‌ویژه در بستر تجربیّات یک محدودۀ جغرافیایی یا یک منطقه می‌تواند مفید باشد ولی تأسیس وب‌سایتی که در اين مواضیع مخاطبش بهائیان جهان باشد مشکلات خاصّی ایجاد می‌نماید.  چنین رویکردی ممکن است منجرّ به ترویج معیارها و ارزش‌های فرهنگی یک گروه خاصّ در سطح جهانی شود — الگویی که امروزه در جهان بسیار مرسوم است.  خطر دیگر، اِعمال نفوذی ناخواسته در فرایند یادگیری در سطح تودۀ مردم می‌باشد، فرایندی که افراد و جوامع و مؤسّسات پیشروان اصلی رشد و توسعۀ آن می‌باشند.  دیدگاه ذیل مندرج در پیام ۱۲ دسامبر ۲۰۱۱ بیت العدل اعظم خطاب به تمام محافل روحانی ملّی — گرچه در زمینهء خاصّ مجهودات هنری و مطالب آموزشی تکمیلی است — ولی ارتباط نزدیکی با ابعاد فرهنگی فوق‌الذّکر دارد:

اهل عالم را می‌توان چنین مشاهده نمود که تحت تأثیر نیروهایی که در درون و برون جامعۀ بهائی به وجود آمده است از جهات مختلف به هم نزدیک‌تر شده به سوی آنچه مآلاً یک تمدّن جهانی خواهد بود در حرکت‌اند، تمدّنی چنان شکوهمند که تصوّر آن امروز غیر ممکن است.  با شتاب گرفتن این حرکت مرکزگرای جمعیّت‌های بشری در سراسر عالم، عناصری که در هر یک از فرهنگ‌ها با تعالیم امر الهی سازگاری ندارد به تدریج زائل خواهد شد و عناصر دیگری قوّت خواهد گرفت.  به همین منوال، با بروز الگوهای فکر و عمل — بعضی از طریق هنر و ادب — از طرف مردمانی از هر گروه و ملّت که ملهم از تعالیم حضرت بهاءالله هستند، عناصر فرهنگی جدیدی به مرور زمان تکامل خواهد یافت.…  با اشتیاق فراوان امیدواریم که به عنوان مثال سرودها و ترانه‌هایی جذّاب به همۀ زبان‌ها در اطراف و اکناف عالم تهیّه و تنظیم شود، سرودهایی که بتواند مفاهیم عمیق مندرج در تعالیم بهائی را در آگاهی خردسالان و نوجوانان تسّری دهد.  ولی اگر احبّای عزیز، هرچند ناآگاهانه، از الگوهای رایج در جهان پیروی کنند که در آن به دارندگان منابع مالی اجازه داده می‌شود که دیدگاه فرهنگی خویش را بر دیگران تحمیل نمایند و موادّ و محصولات خود را با سیلی از تبلیغات شدید ترویج کنند، هرگز یک چنین شکوفایی اندیشه‌های خلّاق تحقّق نخواهد یافت.

یک اصل اساسی که باید راهنمای کوشش احبّا در ارتباطات اینترنتی‌شان باشد به نحوۀ استفاده از زبان و بیان مربوط است.  حضرت بهاءالله توضیح می‌فرمایند که بیان انسان جوهری است که طالب نفوذ و اعتدال است و انسان باید "به کلمه‌ئی که خاصیّت شیر در او باشد تکلّم نماید تا اطفال روزگار تربیت شوند و به غایت قصوای وجود انسانی که مقام ادراک و بزرگی است فائز گردند."  بیت العدل اعظم در پیام مورّخ ۲۹ دسامبر ۱۹۸۸ به زبان انگلیسی خطاب به یاران الهی در ایالات متّحدۀ امریکا چنین مرقوم نمودند "بیان، پدیده‌ای است قدرت‌مند.  به آزادی بیان باید هم با ستایش و هم با بیم‌ناکی نگریست.  این آزادی مستلزم اِعمال قضاوت دقیق می‌باشد زیرا محدودیّت‌های بیان و زیاده‌روی در آن هر دو می‌تواند عواقب وخیمی به بار آورد."  با توجّه به این نکته، بهائیان در مکالمات و مباحثات خویش اعمّ از حضوری یا مجازی باید مظهر اعتدال، ادب و فروتنی باشند.  احبّا باید عادات سوء رایج در نحوۀ فکر و بیان را که غالباً ناخود آگاه از اجتماع اقتباس می‌شود، تشخیص داده ورای آن عمل نمایند و هوشیار باشند که مبادا امر مبارک و یا فرایندهای نقشۀ ملکوتی را به يک سری نکات و گام‌های ساده‌نما یا تجويز شده که غالباً با لحنی که به نحوی غیر قابل توجیه آمرانه و یا عاری از تقدّس ارائه می‌شود، تقلیل دهند؛ یا آنکه برای خود این حقّ را قائل گردند که اظهار نظرشان نظراتی با نوعی مرجعیّت از طرف جامعۀ بهائی دیده شود.  در این رابطه نفوسی که مدیریّت وب‌سایت‌های مختلف را به عهده دارند باید راجع به نگرش‌های بنیادین خود که می‌تواند از طریق محتوا و نحوۀ بيان‌شان القا شود تفکّر نمایند.  در بذل مساعی جهت نیل به چنین آگاهیِ والایی می‌توان سؤالاتی را مورد تأمّل قرار داد از قبیل اینکه چگونه از اقتباس کردن نسنجیده از سبک‌های متداول در اینترنت که ممکن است به هدف اصلی آنان لطمه‌ وارد آورد پرهیز نمایند؟  آیا نوع مطالب مزاح‌آمیزِ به کار برده شده مناسب می‌باشد؟  برداشت کسی که با امر آشنایی ندارد از مطالب درج شده چه خواهد بود؟  در سعی خود برای نیل به معیارهای بهائی، دوستان عزیز بايد کوشش نمايند تا به جای تقلید از روش‌های بسیار متداولِ متقاعدسازی و تحریک احساسات که اغلب زشت و تحقیرآمیز است، نظرگاهی والاتر داشته و همیشه آگاه باشند که سعی آنان "در راه کسب چنین انضباطی موجب پیدایش آداب و اصولی در گفتار خواهد شد که شایستۀ فرارسیدن دوران بلوغ بشری است."

با تقدیـم تحیّات
دارالانشاء بیت العدل اعظم

ترجمه‌ای از از نامۀ دارالانشاء بیت ‌العدل اعظم خطاب به یکی از احبّا (هیئت بین‌المللی ترجمه به زبان فارسی)

٢٧ دسامبر ٢٠١٧

ارسال از طریق الکترونیکی

سرکارخانم …
…

دوست عزیز روحانی،

بیت العدل اعظم نامۀ مورّخ ۲۴ مارس ۲۰۱۷ شما خطاب به یکی از خادمین مرکز جهانی بهائی را دریافت نموده‌اند که در آن سئوالات خود راجع به دیدگاه جامعهء بهائی در مورد تعصّب مذهبی و نحوۀ برخورد با آن در جهان را مطرح نموده‌اید.  مقرّر فرمودند به شرح ذیل مرقوم گردد، امید چنانکه شما را در پاسخگویی به این سؤال کمک کند.

تعالیم بهائی اصل یکتایی خداوند و وحدت جمیع ادیان را با صراحت کامل اعلام می‌دارد.  حضرت بهاءالله تصریح می‌فرمایند که مردم عالم از هر نژاد و هر دینی بدون شک از یک منبع الهی الهام می‌گیرند و بندگان یک خداوند هستند، بنیان‌گذاران ادیان جهان، این مربیان بزرگ عالم انسانی، همگی در یک هدفِ مشترک که متّحد نمودن نوع بشر و پیشرفت تمدّن است شریک و سهیمند.  [این هیاکل مقدّسه] "در یک هوا طائر و بر یک بساط جالس و بر یک کلام ناطق و بر یک امر آمر" می‌باشند.  حضرت بهاءالله مردم جهان را دعوت می‌فرمایند که به "عاشروا مع الأديان كلّها بالرّوح و الرّيحان" عامل باشند و همچنین می‌فرمایند:

اليوم دين‌اللّه و مذهب‌اللّه آنكه مذاهب مختلفه و سبل متعدّده را سبب و علّت بغضا ننمايند.  اين اصول و قوانين و راه‌های محكم متين از مطلع واحد ظاهر و از مشرق واحد مشرق و اين اختلافات نظر به مصالح وقت و زمان و قرون و اعصار بوده.

به علاوه حضرت بهاءالله در مورد تأثیرات زیان‌بار تعصّبات مذهبی این چنین انذار می‌فرمایند "ضغينه و بغضای مذهبی ناريست عالم‌سوز و اطفای آن بسیار صعب مگر يد قدرت الهی ناس را از اين بلای عقيم نجات بخشد" و بهائیان را دعوت می‌نمایند که بکوشند تا "جدال و نزاع مذهبی از بين اهل عالم مرتفع شود و محو گردد."

حضرت عبدالبهاء تأکید می‌نمایند که "اديان الهی بايد سبب وحدت بين بشر گردد و اسباب الفت و محبّت باشد و مروّج صلح عمومی گردد انسان را به كلّی از تعصّب‌ها بيزار نمايد و روح و ریحان بخشد و به عموم بشر مهربانی كند فرق و امتیاز را از ميان بردارد."  و نیز می‌فرمایند "دين بايد سبب الفت و محبّت باشد اگر سبب کلفت گردد لزومی ندارد زیرا دين درمانست و اگر درمان سبب درد گردد لزومی ندارد."  بنا بر این هدف دین واقعی پیدایش ثمرات مفیده می‌باشد و هرگاه به نام دین، نزاع و تعصّب و نفرت ایجاد شود ناشی از تعبیرات نارسای بشری است که با تحرّی حقیقتی که در ذات هر دین است می‌توان بر این مشکل فایق آمد.  همچنین می‌فرمایند "انشاءالله حميّت جاهلیّه و تعصّب مذهبی زائل شود.  همۀ بشر با هم برادر گردند، نفوس در کمال اتّفاق با هم معاشرت نمايند، ملل جهان سرانجام رايت حقيقت بر افرازند، و اديان عالم به خیمۀ وحدت رحمانیّه وارد گردند زیرا اساس اديان الهی حقیقت واحده است." (ترجمه)

تعصّب مذهبی حائل و مانعی عظیم در راه پیشرفت و رفاه نوع بشر است.  این تعصّب همراه با دیگر تعصّبات عدیده در ساختار اجتماع رخنه می‌کند و به نحوی سیستماتیک بر وجدان فردی و جمعی تأثیر می‌گذارد.  تعصّب دینی براستی عمداً و اغلب از طریق دسیسه و تبلیغات با به کار بردن روش‌هایی که حقیقت را نادیده گرفته و منافع شخصی و دستورالعمل‌های سیاسی و غیره را ترویج می‌نماید مورد سوء استفاده قرار می‌گیرد.  در مستقبل ایّام یک سیستم حکومتی که درخور نوع بشری است که به مرحلۀ بلوغ خود رسیده از چنین طرقی که موجب تفرقه‌افکنی بین مردم به منظور کسب و حفظ قدرت و ترویج منافع گروه‌هایی خاصّ یا قشری معیّن از اجتماع و به قیمت پایمال نمودن منافع دیگران و سوق دادن تودۀ مردم به سوی "تعصّب جاهلیّت که مخرّب بنیان مدنیّت است" اجتناب خواهد کرد؛ بلکه در عوض برای اتّحاد جمیع مردم کوشیده قابلیّت‌‌‌‌ها و منابع را در جهتی سوق خواهد داد که "به اسباب آسایش و راحت و سعادت و معارف و تمدّن و صنایع و عزّت و شرف و علوّ منزلت جمعیّت بشریّه" منجرّ گردد.

بنا بر این نتایج مخرّب تعصّب مذهبی موجب نگرانی شدید جامعۀ بهائی است.  یگانگی نوع بشر البتّه محور مرکزی همۀ تعالیم حضرت بهاءالله است و در عین حال روش اصولی کار و هدف نهایی دیانت بهائی می‌باشد.  ابتلا به بیماری تعصّب مذهبی سبب تأخیر اصلاح عالم که مقصد غایی آیین بهائی است می‌گردد.  به علاوه جامعۀ بهائی خود برای مدّت قریب دو قرن از عواقب مستقیم تعصّب مذهبی به خصوص در زادگاه این آیین رنج برده است.

امّا بهائیان اطمینان دارند که مردم جهان به مرور زمان می‌توانند بیاموزند که بلای تعصّب مذهبی را تضعیف و مآلاً ریشه‌کن سازند.  همۀ مردمان باید از حقّ آزادی وجدان و عقیده و ابراز آن برخوردار باشند و موظّف به رعایت همان حقوق در قبال دیگران می‌باشند.  آن وقت است که می‌توانند با احترام متقابل با یکدیگر تعامل کنند، در ارزش‌های مشترک خود یک مقصد همگانی و وحدت عمل بیابند که به بنای جهان بهتری کمک کند.  جامعۀ بهائی به سهم خود می‌کوشد که الگوهایی از چنین مدارا، همکاری و دوستی را به طرق مختلف ترویج دهد.

بهائیان در مقام فرد می‌کوشند تا حیات روزانۀ خویش را با تعالیم الهی تطبیق داده اصول آیین بهائی را در عمل به مورد اجرا گذارند.  بیت العدل اعظم خطاب به بهائیان عالم می‌فرمایند "افکار و اعمال شما باید آن‌چنان عاری از هر گونه تعصّب اعمّ از نژادی، مذهبی، اقتصادی، ملّی، قبیله‌ای، طبقاتی و یا فرهنگی باشد که حتّی بیگانه نیز شما را دوست مهربان انگارد."  اطفال بهائی از ابتدای کودکی می‌آموزند که اساس همۀ ادیان الهی یکی است، بنیان‌گذاران همۀ ادیان را قبول داشته باشند و نسبت به آنان مانند بنیان‌گذار دین خود عشق بورزند و با پیروان همۀ ادیان و یا کسانی که پیرو هیچ دینی نیستند با روح دوستی و شفقت معاشرت ‌کنند.

بهائیان ضمن اجرای امور جامعۀ بهائی می‌آموزند که از موانع سنّتی متداول در اجتماع که موجب جدایی مردم می‌گردد از جمله کشمکش بین افراد از پیشینه‌های مذهبی مختلف فراتر روند.  حضرت شوقی افندی می‌فرمایند که "هر جامعۀ سازمان‌یافته تحت لوای حضرت بهاءالله باید تقویت، تشویق، حمایت و حراست هر اقلّیّت مذهبی، نژادی، طبقاتی یا قومی درون خود را اوّلین وظیفۀ مهم و گریزناپذیر خویش بداند." (ترجمه)  نمونۀ آن تشویق همۀ اقلّیّت‌ها از جمله اقلّیّت‌های مذهبی به مشارکت در امور جامعه است.  مثلاً حضرت شوقی افندی در بحث از اثرات مخرّب تعصّب فرموده‌اند که "اگر تبعیضی روا باشد نباید بر علیه بلکه باید به نفع و در جهت حفظ مصالح اقلّیّت نژادی، طبقاتی و غیره به کار برده شود." (ترجمه)  روش انتخابات بهائی نمادی است از این تعهّد به تشویق اقلّیّت‌ها بدین معنا که وقتی دو نفر رأی مساوی می‌آورند و یکی از آنان متعلّق به گروه اقلّیّت است آن شخص بی‌درنگ بدون لزوم رأی‌گیری مجدّد از اولویّت برخوردار می‌شود.

به علاوه، بهائیان در شهرها و دهکده‌ها در سراسر کرۀ ارض به تأسیس الگویی از زندگی اشتغال دارد که تعداد فزاینده‌ای از مردم، بدون توجّه به پیشینۀ آنان، دعوت می‌شوند تا در آن مشارکت نمایند.  این الگو که نمایانگر انسجامی پویا بین ابعاد مادّی و معنوی زندگی می‌باشد شامل کلاس‌هایی است برای تعلیم و تربیت روحانی کودکان که در آن درکی عمیق از وحدت بنیادین ادیان جهان کسب می‌کنند؛ گروه‌هایی برای کمک به نوجوانان تا بتوانند این مرحلۀ حساس و مهم از زندگی خود را هدایت کنند و در مقابل قوای مخرّبی که به خصوص آنان را هدف قرار داده ایستادگی نمایند؛ حلقه‌هایی برای مطالعه که شرکت‌کنندگان در بارۀ ماهیّت روحانی عالم هستی تفکّر و تأمّل می‌نمایند و قابلیّت خدمت به جامعه و اجتماع را کسب می‌کنند؛ گردهمایی‌هایی برای عبادت دسته‌جمعی که خصیصۀ نیایشی جامعه را تقویت می‌کند؛ و در زمان مناسب انواع فزاینده‌ای از مجهودات برای توسعۀ اجتماعی و اقتصادی.  این الگوی حیات جامعه منتهی به ایجاد جوامع پویا و هدفمند جدیدی می‌گردد که در آن روابط بر اساس یگانگی نوع بشر، مشارکت عمومی، عدالت، و رهایی از تعصّب استوار گشته است.  این جامعه به روی همه باز است.  فرایندی که در حال شکل‌گیری است در پی ترویج همکاری بین گروه‌ها و قابلیّت‌سازی افراد است تا همگی بدون در نظر گرفتن طبقه یا پیشینۀ مذهبی، بدون توجّه به قومیّت یا نژاد، صرف نظر از جنسیّت یا وضعیّت اجتماعی بپا خیزند و به پیشبرد تمدّن کمک نمایند.

موضوع دیگری که جامعۀ بهائی تدریجاً به آن توجّه بیشتری می‌نماید مشارکت در گفتمان‌هایی است که اثرگذار بر رفاه و آسایش عالم انسانی می‌باشد.  کوشش‌های جامعۀ بهائی در این مورد به سوی اشتغال به گفتگوهایی در فضاهای گوناگون در سطح ملّی و بین‌المللی و نیز همکاری با سازمان‌ها و افرادی که طرز فکر مشابه دارند هدایت شده است تا در صورت امکان فرایندهای مشورتی و اصول بنیادینی که بتوان در مورد آن به توافق و تفاهم متقابل رسید استخراج گردند.  برخی از این گفتمان‌ها از جمله نقش دین در اجتماع، هم‌زیستی مسالمت‌آمیز مذهبی، آزادی دین یا عقیده، ضرورت غلبه بر چالش تعصّب مذهبی را مستقیماً مورد توجّه قرار می‌دهد.

در پرتو این نکات، جامعۀ بهائی یکی از مروّجين ویژه و جدّی فعّالیّت‌های بین ادیان از زمان آغاز آن بوده و برای افزایش تفاهم و همکاری میان ادیان در کنار دیگران کار کرده است.  موفّقیّت‌های جنبش تفاهم بین ادیان در نامۀ‌ مورّخ آوریل ۲۰۰۲ بیت العدل اعظم خطاب به رهبران ادیان جهان منعکس است.  در این نامه همچنین تأکید شده که کوشش‌های این جنبش تا به امروز هرچند سازنده بوده ولی برای پاسخگویی مؤثّر به چالش فزاینده‌ تعصّب و افراطی‌گری مذهبی کافی نبوده و نیاز به اقدامات بیشتری می‌باشد.  "با گذشت هر روز این خطر فزونی می‌یابد که شعلۀ تعصّبات دینی چنان آتشی در سراسر جهان برافروزد که عواقب موحش آن خارج از حدّ تصوّر است" و بیت العدل اعظم بر توجّه جدّی به چالشی که این مسئله برای رهبران ادیان جهان مطرح می‌سازد تأکید نموده‌اند.

اساساً قسمت عمده‌ای از تلاش‌های جامعۀ بهائی متوجّه علّت اصلی تعصّب دینی یعنی جهل و نادانی می‌باشد.  بیت‌ العدل اعظم فرموده‌اند که "تداوم بخشیدن به جهل و نادانی از غم‌انگیز‌ترین انواع جور و ستم است و موجب استحکام و ابقای تعصّبات گوناگون می‌گردد، تعصّباتی که مانعی در راه تأسیس وحدت عالم انسانی است….  دسترسی به دانش حقّ هر یک از افراد بشر است و مشارکت در ایجاد، به کارگیری و انتشار دانش مسئولیّتی است که هر فردی بر حسب استعداد و توانایی خود باید به جهت شرکت در مشروع عظیم بنای یک مدنیّت جهانی بر عهده گیرد."  این گرایش به ویژه در تمرکز جامعۀ بهائی بر امر تعلیم و تربیت که از آغاز این دیانت از مسائل اصلی بوده، در تلاش این جامعه برای پرورش آگاهی و قابلیّت فزایندۀ افراد جهت تشخیص تعصّب و مقابله با آن، در استفاده‌اش از فرایندهای مشورتی در همۀ امور، و در تعهّدش نسبت به نظام‌های دوگانۀ علم و دین که لازمهء پیشبرد تمدّن می‌باشد متجلّی بوده و هست.  به علاوه توسعه و پرورش حیات عقلانی و تحرّی مستقلّ حقیقت که در آثار بهائی بسیار ارزشمند شمرده شده به افراد توانایی می‌دهد تا حقیقت را از کذب تشخیص دهند، که تشخیصی است بسیار ضروری اگر قرار باشد تعصّبات، عقاید خرافی، و سنن فرسوده مانع اتّحاد ریشه‌کن گردد.  حضرت عبدالبهاء در این خصوص اطمینان می‌دهند که "چون تحرّی حقیقت گردد عالم انسانی از ظلمات تقاليد رهایی يابد."

با تقدیـم تحیّات
دارالانشاء بیت العدل اعظم

۱۳  شهرالملک  ۱۷۴
۱۸  فوریه  ۲۰۱۸

ارسال از طریق الکترونیکی

جناب آقای ...
کانادا

دوست عزیز روحانی،

اخیراً سؤالات مختلفی از احبّا در بارۀ اعتبار برخی از وب‌سایت‌ها دریافت گردیده است.  مثلاً فردی سؤال می‌کند که چطور می‌توان به صحّت آدرس کانال تلگرام و صفحۀ فیس‌بوک سایت "بهائیان ایران" مطمئن بود.  در مواردی دیگر دوستان مایلند بدانند چگونه می‌توان تشخیص داد که یک سایت و یا رسانۀ اینترنتی متعلّق به مؤسّسات امری، افراد بهائی و یا خیر‌خواهان امر الهی است و یا به نفوسی تعلّق دارد که به علّت تعصّب، دشمنی با امر مبارک، و یا عدم آگاهی صحیح به پخش اطّلاعات غلط می‌پردازند و در مواردی نیز مزوّرانه بذر شک و شبهه در قلوب می‌افشانند.  فعّالانی در اینترنت هستند که این نکته را نیز قابل ذکر می‌دانند که معاندین دیرینۀ امر الله در ایران که در نزد عامّۀ مردم بی‌اعتبار شده‌اند و سعی در خدشه‌دار کردن نام بهائی را دارند می‌کوشند تا در رسانه‌های مجازی نظریّات خود را به نحوی ریاکارانه از زبان بهائیان ارائه دهند تا سوء ‌ظنّ در بین احبّا و نفوسی که پیشرفت و ترویج تعالیم الهی را با علاقه دنبال می‌کنند و یا مشتاق آشنایی با حقایق دیانت بهائی هستند ایجاد کرده به زعم باطل خود آنان را دل‌سرد نمایند.  با توجّه به نکات فوق بیت العدل اعظم مقرّر فرمودند مطالب ذیل برای اطّلاع یاران الهی از طریق شما ارسال گردد.

‌آدرس صحیح کانال تلگرام و صفحۀ فیس‌بوک "بهائیان ایران" که سایت رسمی جامعۀ بهائی ایران می‌باشد اخیراً در این سایت منتشر شده است.  اینترنت با سهولتی که برای پخش سریع مطالب به جمع کثیری فراهم می‌کند، وسیله‌ای بسیار مفید جهت انتشار آثار بهائی و اخبار جامعه نیز می‌باشد.  در عین حال با افزایش سرسام‌آور تعداد سایت‌ها و صفحات رسانه‌های اجتماعی، قضاوت در بارۀ صحّت و اعتبار مندرجاتِ هر یک راجع به دیانت بهائی مسئله‌ای پیچیده و چالشی است جدّی برای احبّا و جویندگان حقیقت که چگونه سایت‌های اصیل و یا دوستانه را از رسانه‌های متعصّبین و مغرضین تمیز دهند.

علاوه بر این قضاوت، یاران الهی باید در بارۀ استفادۀ مفید از اینترنت نیز تعمّق نمایند.  به عنوان مثال آنچه درخور بندگان جمال ابهی در مهد امر الله و دیگر نقاط جهان است آنکه شخصاً در مکالمات و گفتار خود در اینترنت مظهر اعتدال و ادب و فروتنی باشند.  در جمیع احوال آگاه باشند که در استفاده از اینترنت خردمندی و رعایت حکمت و تمسّک به انضباط شخصی حائز اهمّیّت است تا مبادا نحوۀ نامناسب، نادرست و یا ناپسند عرضۀ مطالب که احیاناً زاییدۀ اثرات سوء واکنش‌های عجولانۀ ناشی از برخی روال‌های معمول است لطمه‌ای به منزلت و اعتبار تعالیم مبارکه وارد سازد.  از دیگر ضروریّات همانا احتراز از اموری است که رنگ و ماهیّت سیاست حزبی دارد، جانب‌داری از یک گروه خاصّ می‌‌نماید، مجادله‌‌بر‌انگیز می‌باشد و یا به دلایل دیگر مغایر با حکمت و رویکرد بهائی است.  همچنین سزاوار است که از باز‌پخشِ اعتیاد‌وار و بی‌فکرانۀ مندرجات اینترنتی، عادتی که متأسّفانه در بین مردم دنیا معمول شده، اجتناب ورزند و حکمت اظهار نظر در بارۀ هر مطلب و یا همکاری و عضویّت در هر رسانه‌‌ای را هوشیارانه بسنجند.

علاوه بر رعایت این معیارها در رابطه با رفتار شخصی در فضای مجازی، دوستان باید آگاه باشند که اظهار نظرهای نامتعادل، افراطی و یا غلط، مخصوصاً اگر راجع به فردی دیگر از احبّای الهی باشد و یا خدای نکرده حمل بر این شود که منظور یکی از مؤسّسات امری می‌باشد، فرصتی به مخالفین دیرینۀ جامعۀ بهائی خواهد داد تا با بزرگ‌نمایی و سوء استفاده از آن به تضعیف امر الهی پردازند.  احبّای عزیز با ثبوت در عهد و میثاقِ توأم با درکی عمیق از تعالیم بهائی و با تأمّل هوشمندانه باید بکوشند که علی‌رغم آشفتگی اموری که در اینترنت مشاهده می‌شود دست‌خوش نوشتجاتِ مشکل‌ساز چه ناشی از نسنجیده‌گویی یا بد‌اندیشی و چه از طرف دوست یا دشمن نشوند.

یاران عزیز الهی با توجّه به این امور باید هر سایت اینترنتی حاوی اطّلاعات و اخبار در بارۀ آیین بهائی را با دقّت بررسی نموده با بذل توجّه به نکاتی چون محتوا، لحن و شیوۀ ارائۀ مطالب و سؤالات مطرح شده و غیره در مورد معتبر بودن آن تعمّق کنند.  در صورت عدم اطمینان از اعتبار یک رسانۀ خاصّ می‌توانند با افراد باتجربه و معتمد و یا با محفل روحانی ملّی کشور خود مشورت نمایند.

معهد اعلی در اعتاب مقدّسۀ علیا به یاد دوستان باوفای ایران به دعا و مناجات مشغول و موفّقیّت بیش از پیش همه را در خدمت به آستان غنیّ متعال در این سالیان پرافتتان مسئلت می‌نمایند.

با تقدیـم تحیّات
دارالانشاء بیت العدل اعظم

ترجمه‌ای از نامه‌ای از طرف بیت العدل اعظم الهی خطاب به یک محفل روحانی ملّی (از هیئت ترجمه به زبان فارسی)

۲۳  آوریل  ۲۰۱۳

ارسال از طریق ایمیل
…

دوستان عزیز روحانی،

... بیت العدل اعظم چالش شما را در کمک به احبّای جامعۀ خود برای فهم تعاليم الهی و عمل به آنها در دنیایی که نيرو‌های مادّی‌گرا دائماً قویّ‌تر می‌شوند درک می‌کنند.  نسخۀ نامه‌ای اخیر از جانب معهد اعلی خطاب به سه نفر از احبّا در یکی از کشورهای همسایه که با نگرانی‌های مشابهی راجع به مشکلات مردان و زنان جوان در تلاش‌شان برای رعایت موازین امری، به خصوص در مسئلۀ عفت و ازدواج مواجه بوده‌‌اند، به ضمیمه برای اطّلاع شما ارسال می‌گردد.  امید چنان است که نکات مندرج در این نامه بتواند به مذاکرات شما در بارۀ این موضوع کمک نماید.  همان طور که در آن به وضوح بيان شده بررسی نکات مورد نظر به بهترین وجه می‌تواند در پرتو روابطی صورت گیرد که نظم اداری بهائی سعی در برقراری آن بین فرد، مؤسّسات و جامعه دارد.  در عین حال ‌که مسئولیّت رعایت موازین بهائی در وهلۀ اوّل بر عهدۀ فرد مؤمن است ولی مؤسّسات وظیفه دارند که افراد را، عمدتاً از طریق مجهودات آموزشی، حمایت نمایند و الگویی از حیات جامعه را ترویج دهند که موجب ترقّی و تعالی روحانی اعضا باشد.  این نکته نیز البتّه قابل درک است که مؤسّسات بهائی با بر عهده‌ داشتن این وظایف و دیگر وظایف مقدّسه، ممکن است گاه به گاه اقدام خاصّی را برای صیانت جامعه و جامعیّت احکام بهائی لازم بدانند.

مؤسّسات امری باید در نظر داشته باشند که اگر مساعی‌شان در جهت انجام وظایف خود نسبت به تعلیم و تربیت احبّا به هشدارهای مکرّر و یا به تعلیماتی خشک و بی‌روح تقلیل یابد نتایج حاصله بسیار ناچیز خواهد بود.  لذا هدف مؤسّسات باید ازدیاد آگاهی و افزايش درک احبّا باشد.  وظیفۀ مؤسّسات بهائی کنجکاوی یا مداخله در زندگی خصوصی افراد و یا تحمیل احکام الهی بر آنان نیست بلکه ايجاد محیطی است که در آن دوستان در مقام پیروان حضرت بهاءالله مشتاقانه به ایفای وظایف خود قیام کنند، احکام مبارکش را اطاعت نمایند، و زندگی خود را با تعالیم مقدّسش تطبیق دهند.  میزان مثمر ثمر بودن مساعی مؤسّسات به این بستگی خواهد داشت که احبّا، به خصوص نسل جوان، تا چه حدّ خود را غرق در فعّالیّت‌های جامعه‌ای پویا و در حال رشد بیابند و قوّۀ تأییدات الهی را در انجام مأموریّتی که جمال مبارک به آنان محوّل فرموده احساس کنند.

در این راستا، یکی از مؤثّرترین ابزاری که در اختیار شماست مؤسّسۀ آموزشی است که سعی دارد فرد را در یک فرایند آموزشی سهیم سازد که در آن حسن اخلاق و انضباط شخصی در زمینۀ خدمت پرورش می‌یابد و الگویی منسجم و پرنشاط از زندگی به وجود می‌آورد که مطالعه، عبادت، تبلیغ و جامعه‌سازی و کلّاً آنچه را که موجب تحوّل و تقلیب جامعه می‌شود در هم می‌تند.  محور این فرایند آموزشی تماس با کلام الهی است که قدرتش تداوم‌بخشِ مساعی هر فرد در تطهیر قلب خویش و پیمودن مسیری از خدمت با "قدم انقطاع" می‌باشد.  حضرت ولیّ‌امرالله مؤمنین جوان را به یادگیری از طریق "مشارکت فعّالانه و صمیمانه و مستمرّ" (ترجمه) در فعّالیّت‌های جامعه تشویق می‌فرمودند.  در نامه‌ای از طرف آن حضرت خطاب به یک مؤمن جوان چنین آمده است:  "حیات جامعۀ بهائی آزمایشگاهی ضروری برای شما فراهم می‌نماید که در آن می‌توانید اصولی را که از تعالیم مبارکه فرا گرفته‌اید به اعمالی پویا و سازنده درآورید."  در ادامۀ نامه چنین می‌فرمایند:  "هنگامی که جزئی واقعی از آن موجودِ زنده شوید می‌توانيد روح حقیقی ساری در تعالیم الهی را درک نمایید." (ترجمه)  یک چنین مشارکت مشتاقانه در فعّالیّت‌های امری زمینه‌ای ارزشمند برای کوشش‌های جوانان و نیز بزرگ‌سالان فراهم می‌سازد تا حیات خود را با تعالیم حضرت بهاءالله تطبیق دهند.  این بدان معنا نیست که افراد گه‌گاه دچار اشتباه، که شاید در مواردی اشتباهی بزرگ هم باشد، نخواهند شد.  با این حال، هنگامی که علاقه به حفظ موازین بهائی از طریق خدمت به مصالح عمومی در محیطی سرشار از عشق بی‌دریغ و تشویقِ صمیمانه پرورش یابد، احبّای الهی در مواجهه با چنین مشکلی، از فرط شرمساری احساس نخواهند کرد که راهی جز کناره‌گیری از فعّالیّت‌های جامعه ندارند و یا حتّی بدتر از آن، خود را مجبور نخواهند یافت که چالش‌های خویش را با پوششی از ادب و نزاکت بپوشانند و حیاتی را پیش گیرند که درآن گفتارشان نزد عموم با رفتارشان در خلوت در تباین و تضادّ باشد.

بنا بر این بدیهی است که باید هم‌زمان به نیازهای پیشرفت اخلاقی فرد، با کوشش‌های لازم برای تقویت قابلیّت‌های جامعه و مؤسّسات آن توجّه نمود.  نامۀ ضمیمه، بعضی از ویژگی‌های حیات جامعه‌ای را که بهائیان با راهنمایی مؤسّسات امری برای ایجاد آن در تلاش هستند توضیح می‌دهد.  محیط مورد نظر در اصل محیطی است مملوّ از محبّت و حمایت که در آن مؤمنین، همگی در عین تلاش برای نیل به موازین بهائی در رفتار شخصی خود نسبت به یکدیگر شکیبایی و احترام نشان ‌می‌دهند و در مواقع لزوم از نصایح حکیمانه و مساعدت بی‌دریغ برخوردار می‌‌شوند.  در جامعۀ بهائی نه جایی برای بدگویی و غیبت و نه مکانی برای عیب‌جویی از دیگران و خودنیک‌پنداری موجود است.

در این رابطه، هر محفل ملّی لزوماً باید قبول نمايد که اگر محبّت و حمایت متقابل تنها نکتۀ مورد توجّه در درون جامعه باشد، اگر چه به تنهایی از اهمّیّتِ خاصّی برخوردار است، ولی این مسئله باعث خواهد شد که محیطی راکد ناشی از ذهنیّتی محدود ایجاد شود.  جامعۀ جهانی بهائی رسالتی تاریخی بر عهده دارد و هم‌گام با گسترش روزافزون خود باید قابلیّت پرداختن به نیازهای روحانی و مادّی را که دائماً پیچیده‌تر می‌شوند کسب کند.  پیام بیت العدل اعظم مورّخ ۲۸ دسامبر ۲٠۱٠ به این نکته اشاره می‌نماید که:  "یک جامعۀ کوچک که اعضای آن به سبب عقاید مشترک‌شان با یکدیگر متّحدند، آرمان‌های والا ویژگی ‌خاصّ آن است، در ادارۀ امور خویش ماهر و در برآوردن نیازهای خود کارآمد است و احتمالاً به چند طرح بشردوستانه نیز اشتغال دارد — یک چنین جامعه‌ای شکوفا ولی دور از واقعیّت‌هایی که توده‌های وسیع بشریّت با آن سر و کار دارند هرگز نمی‌تواند امیدوار باشد که به منزلۀ الگویی برای تجدید ساختار تمامی جامعۀ بشری عمل نماید."  سلسله نقشه‌های جهانی کنونی تمهیداتی برای ایجاد تدریجی قابلیّت فردی و جمعی برای این مأموریّتِ جامعه فراهم می‌سازد.  هر یک از مؤسّسات جامعۀ بهائی که به وضع موجود خود قانع باشد، در حفظ جوانان از قوای مادّی‌گراییِ بی‌حدّ و انحطاط اخلاقیِ ملازمِ آن که اجتماع را مورد حمله قرار داده‌اند با مشکلاتی مواجه خواهد شد.  نکات فوق به ماهیّت فرایند  قابلیّت‌سازی که هر مؤسّسۀ بهائی باید با جدّیّت به آن اشتغال ورزد اشاره می‌کند.

به غیر از اقدامات فوق‌الذّکر که انسجام جامعۀ بهائی را تحکیم می‌نماید، در بعضی مواقع ممکن است اقدام خاصّی از طرف مؤسّسات بهائی جهت صیانت جامعه و حفظ حرمت احکام لازم باشد.  رسیدگی و اقدام در هر موردِ بخصوصی البتّه نیاز به نهایت دقّت و رعایت حکمت دارد.  این گونه موارد زمانی پیش می‌آید که احکام بهائی در انظار عمومی و به نحوی فاحش نقض ‌گردد و احتمالاً به اعتبار و حسن شهرت امر مبارک لطمه زند و یا وقتی که فردی جسورانه نسبت به تعالیم و مؤسّسات امری بی‌اعتنایی نموده عواقب زیان‌بخشی در امور جامعۀ بهائی به بار آورد.  در چنین شرایطی محافل روحانی باید طریق میانه‌ای در پیش گیرند؛ نه برخوردی بی‌تفاوت داشته باشند که به مثابۀ اغماض از رفتار مغایر با تعالیم الهی تلقّی شود و ضرورت اطاعت از احکام بهائی را در انظار اعضای جامعه تضعیف نماید و نه با شتاب و یا با عدم انعطاف‌پذیری به تنفیذ احکام و تحمیل مستبدّانۀ محدودیّت‌های اداری مبادرت ورزند.

اگر رفتار یک فرد بهائی آن‌چنان بی‌پرده باشد که توجّه محفل را به خود جلب کند لازم است که محفل، بعد از به دست آوردن تصویر نسبتاً روشنی از مسائل، فرد مربوطه را با لحنی محبّت‌آمیز ولی جدّی نصیحت نماید.  در اکثر موارد لازم است که در وهلۀ اوّل مشخّص شود که فرد مؤمن تا چه حدّ امر الهی و موازین آن را درک می‌کند.  آنچه معمولاً مورد احتیاج است نصایح بی‌طرفانه و غالباً برای مدّتی طولانی می‌باشد تا فرد مورد نظر را در درک مقتضیات احکام الهی یاری دهد.  هم‌چنین صبر و شکیبایی لازم است و باید به فرد فرصت کافی داده شود تا بتواند در رفتارش تغییراتی حاصل نماید.  ممکن است محفل، اغلب با مساعدت مشاورین و یا اعضای هیئت معاونت، به شخص کمک کند تا در بارۀ وضع خاصّ خود تفکّر و تعمّق نماید، اصول مربوطه را به مرحلۀ عمل در آورد و امکانات مختلفی را که در دسترس دارد مورد تفحّص قرار دهد.  توجّه محفل باید به این نکته معطوف باشد که در تصمیم‌گیری در خصوص نحوۀ برخورد با این مشکل، هدف کمک کردن به احبّا برای نزدیک‌تر شدن به امر الله و در عین حال حفظ و صیانت جامعۀ بهائی از تأثیرات سوء نفوسی است که به هیچ وجه قصد تمسّک به موازین امری را ندارند.  زمانی که یک فرد مؤمن، وفاداری خود را نسبت به امر مبارک و علاقه‌اش را به اصلاح وضعیّت خویش نشان دهد، صبر مستمرّ و هدایت همراه با محبّت روشی بسیار بجا خواهد بود.  البتّه در تمامی این مدّت باید مراقب بود که تلاش‌های فرد سبب غیبت و اختلاف در جامعه نشود و اعضای جامعه در این مورد باید به خاطر داشته باشند که هریک موظّفند قوای خویش را در جهت ترقّی روحانی و غلبه بر نقایص خود سوق دهند.

ترجمه‌ای از نامه‌ای از طرف بیت العدل اعظم الهی خطاب به سه نفر از احبّا (از هیئت ترجمه به زبان فارسی)

۱۹  آوریل  ۲۰۱۳

ارسال از طریق ایمیل
…

دوستان عزیز روحانی،

... اظهار می‌‌دارید که تفاوت موجود بین رسوم اجتماع معاصر غرب در زمینۀ روابط جنسی با موازین تعالیم بهائی که شما آن را "هم‌ساز با مقرّرات اخلاقیِ شرق" ذکر می‌‌کنید، چالش قابل ملاحظه‌ای برای نسل کنونی جوانان بهائی ایجاد می‌کند.  در این مورد توضيح می‌‌دهید که چون در طول تاریخ در جوامع اروپایی امور مربوط به روابط جنسی با شرم و بدنامی فراوان توأم بوده و انرژی بسیاری صرف اختفا و سركوبی این روابط شده است، حال خودداری از آن قبل از ازدواج به طور منفی به مثابۀ زهد‌فروشی تلقّی می‌شود.  اضافه می‌کنید که امروزه ازدواج تا سنین سی‌سالگی که جوانان تحصیلات‌شان را به اتمام رسانده و پولی برای خرید مسکن پس‌انداز نموده‌اند به تأخير می‌افتد و چون معمولاً زن و شوهر هر دو کار می‌کنند زندگی زناشویی پیچیده‌تر از گذشته شده است و کسانی که مانند جامعۀ کشیشان از آرمان‌های عفت و عصمت دم می‌زنند، غالباً در دام اعمال نامشروع گرفتار می‌شوند.  به علاوه بیان می‌دارید که بسیاری از جوانان بهائی درگیر تلاش برای رعایت موازین پاک‌دامنی مندرج در تعالیم هستند و ممکن است سایر جوانان به علّت عدم تمایل به رعایت این اصول از پیوستن به آیین بهائی صرف‌ نظر کنند.  بیت العدل اعظم صداقت شما را در ابراز افکارتان ارج می‌‌نهند و نگرانی کاملاً بجایی را که از وسیع‌تر شدن شکاف بین اصولی که حضرت بهاءالله مقرّر فرموده‌اند و رفتار رايج و مورد قبولِ اجتماع احساس می‌کنید تأیید می‌نمایند.

جوانان بهائی در اروپا با چالش خاصّی در اين مورد رو به رو هستند.  جهان غرب با پشت‌گرمی به پيشرفت‌های مادّی و فکری و جسور از روایت توفيقات و تفوّق فرهنگی‌اش، به طرق مختلف خود را به عنوان سرمشق و معیاری برای دیگران ارائه می‌دهد.  ولی شما در تجزیه و تحلیل قاطع حضرت عبدالبهاء در رسالۀ مدنیّه در بارۀ نارسایی‌های تمدّن اروپا تعمّق نمایید.  سپس نصایح متعدّد آن حضرت به افراد را در همان سند با دقّت بسنجید که می‌فرمايند انسان باید "بین ملأ امکان منشأ خیری گردد" و "به اسباب آسایش و راحت و سعادت و معارف و تمدّن و صنایع و عزّت و شرف و علّو منزلت جمعیّت بشریّه تشبّث" نماید.  ملاحظه فرمایید که بهائیان به جای آنکه به خود اجازه دهند که هم‌رنگ فرهنگ و معیارهای اجتماع گردند باید پیشروان و پرچم‌داران تمدّنی جدید باشند.  بنا بر این برای تحقّق خواسته‌های حضرت بهاءالله برای عالم انسانی، مسائل مهمّی که شما مطرح نموده‌اید باید نه فقط در بستر شرایط کنونی اجتماع بلکه در پرتو ماهیّت احکام و تعالیم آن حضرت و مسئولیّت‌هایی که بر عهدۀ هر یک از افراد بهائی و هم‌چنین جامعۀ اسم اعظم و مؤسّسات امری گذاشته شده بررسی گردد.

ما در زمانی زندگی می‌کنیم که نقش دین در شکل دادن به افکار بشری و در هدایت رفتار فردی و جمعی به نحو فزاينده‌ای مورد بی‌اعتنایی قرار می‌گیرد و دامنۀ نفوذ دینِ سازمان‌یافته در اجتماعاتی که تسليم فشارهای مادّی‌گرایی شده‌اند محدودتر و اغلب به قلم‌رو تجارب شخصی منحصر می‌شود.  احکام دینی غالباً قواعدی مستبدّانه‌ای شمرده می‌شود که از طرف افرادِ فاقد تفكّرِ مستقلّ کورکورانه اطاعت می‌شود و یا به عنوان مقرّرات زاهدمآبانه و منسوخه‌ای به شمار می‌آید که توسّط مدّعیانی که خود آن را رعایت نمی‌کنند با تزویر و ریا بر دیگران تحمیل می‌‌گردد.  اخلاقیّات در چنین جوامعی تعریف ديگری می‌یابد و فرضيّات، ارزش‌ها و رسوم مادّی‌‌گرایانۀ مربوط به طبیعت بشر و حیات اقتصادی و اجتماعی انسان به عنوان حقیقتِ غیر قابل انکار جلوه می‌نمايد.

براستی، صرف انرژی فراوان و منابع وسيع مالی برای تحریف حقيقت به منظور سازگار کردن آن با اميال شخصی اکنون از خصوصيّات بسياری از جوامع معاصر است.  پیامد این کار پیدایش فرهنگی است که ماهیّت و مقصد نوع انسان را واژگون و افراد را اسیر تخیّلات و تصوّرات باطل نموده و به بازیچه‌ای در دست قدرت‌مندان تبدیل می‌نماید.  در حالی‌که سعادت و رفاه نوع بشر منوط به مسئله‌ای درست برعکس آنست یعنی پرورش خصوصیّات انسانی و تنظیم نظم اجتماعی در توافق با حقیقت.  تعالیم الهی بر حقيقت نور می‌‌افشاند و هر نفسی را قادر می‌‌سازد تا آن را به خوبی بررسی و تحقیق نماید و از طریق انضباط شخصی صفاتی را کسب کند که وجه ‌تمایز نوع انسان است.  حضرت بهاءالله  می‌فرمایند "طراز اوّل … در معرفت انسانست به نفس خود و به آنچه سبب علوّ و دنوّ و ذلّت و عزّت و ثروت و فقر است."

آن حضرت اعلام می‌دارند که "مقصود از هر ظهور ظهور تغییر و تبدیل است در ارکان عالم سرّاً و جهراً ظاهراً و باطناً."  ظهور حضرت بهاءالله سرآغاز پیدایش نسلی از نوع انسان است که "خلقاً ما اطّلع بهم احد الّا نفسه المهیمن القیّوم" است، نسلی که از "دنس الوهم و الهوی" پاک خواهد بود و "آثار عزّ سلطانه فی الأرض" را ظاهر خواهد ساخت.  تعالیم حضرت بهاءالله "آنچه سبب علوّ و سموّ و تربیت و حفظ و تهذیب اهل ارض است" را فراهم می‌سازد.  بنا بر این در ظهور حضرت بهاءالله، الگویی برای اجتماع آینده مندمج است که با آنچه که در گذشته تأسیس شده اساساً متفاوت بوده و ترویج احکام و نصایحش جزء لاینفکّی از کوشش برای پی‌‌‌ريزی چنین اجتماعی می‌باشد.

برای حفظ سلامت جسمانی و عقلانی بدیهی است که نمی‌‌توان قوانینی را که بر عالم مادّی حکم‌فرماست نادیده گرفت.  همان طور نيز همگان می‌‌‌پذيرند که برای هر ملّتی که بخواهد به نحو مطلوب به امور خود بپردازد قوانین و سنن اجتماعی خاصّی وجود دارد که باید از آنها پیروی شود.  به همین نحو، قوانین و اصولی وجود دارد که بر حیات روحانی ما حاکم است و برای اينکه فرد و اجتماع کلّاً به نحوی سالم و هماهنگ پيشرفت نمايند توجّه به آنها حائز اهمّیّتی حیاتی است.  فرد بهائی با شناسایی مظهر ظهور الهی برای عصر حاضر تصدیق می‌نماید که قوانین و نصایح نازله حقایق مربوط به ماهیّت انسان و منظور از عالم هستی را بیان می‌‌کند، بر آگاهی و ادراک انسان می‌افزاید، معیار رفتار شخصی را بالا می‌‌برد و موجبات ترقّی اجتماع را فراهم می‌‌سازد.  به این ترتیب تعالیم حضرت بهاءالله سبب توان‌دهی نوع بشر است، منادی سعادت انسان است و بدون اصرار به اطاعت کورکورانه از مقرّراتی خودکامه و مستبدّانه، او را به سرمنزل آزادی حقیقی رهنمون می‌گردد.  حضرت بهاءالله می‌فرمایند "لو اتّبع النّاس ما نزّلناه لهم من سمآء الوحی لیجدنّ انفسهم فی حرّیّة بحتة طوبی لمن عرف مراد اللّه فیما نزّل من سمآء مشیّته المهیمنة علی العالمین."  هم‌چنین می‌فرمایند:  "لا تحسبنّ انّا نزّلنا لکم الأحکام بل فتحنا ختم الرّحیق المختوم بأصابع القدرة و الاقتدار."

بهائیان در سراسر جهان در فرهنگ‌های متنوّع، با ارزش‌ها و با روش‌‌هایی مواجه می‌شوند که با تعالیم امری شدیداً در تضادّ است و بعضی از آنها مانند تعصب نژادی، تبعیضات جنسی، استثمار اقتصادی و فساد سیاسی در بطون ساختارهای اجتماعی نهادینه شده‌اند.  برخی دیگر به رفتار شخصی مربوط می‌‌شوند علی‌الخصوص در مورد مصرف مشروبات الکلی و موادّ مخدّر، رفتار جنسی و به طور کلّی ارضای امیال نفسانی.  اگر بهائیان تسلیم آداب و رسوم اجتماع شوند این شرایط چگونه تغییر خواهد کرد؟  در پیام رضوانِ ٢٠۱٢ بیت العدل اعظم توضیح داده شده که "نوع بشر از فقدان الگویی از زندگی که بتواند از آن الهام بگیرد به ستوه آمده است" و ذکر شده که "یک فرد به تنهایی می‌‌تواند موازینی را رعایت و حمایت نماید که به مراتب بالاتر از معیارهایی است که جهان خود را با آن می‌سنجد."  جوانان بهائی علی‌الخصوص باید مواظب باشند که مبادا گمان برند که می‌‌توانند بر طبق رویّۀ معمولِ اجتماعِ معاصر زندگی کنند و در عین حال به خاطر آرامش وجدان خود و یا برای جلب رضايت جامعه، آرمان‌های بهائی را به حدّ اقلِّ لازم رعایت نمایند زیرا به زودی خود را در تلاش برای اطاعت از حتّی ابتدایی‌‌ترین مبادی اخلاقی بهائی و برای مقابله با چالش‌های نسل خود ناتوان خواهند یافت.  حضرت بهاءالله هشدار می‌دهند که "اجنحهٴ آلوده به آب و گل قادر بر طیران نبوده و نخواهد بود."  شادی درونی که هر فردی جویای آن است برخلاف احساسات و هیجانات زودگذر، مشروط به تأثیر عوامل بیرونی نیست بلکه کيفيّتی است منبعث از ایقان ومعرفتِ آگاهانۀ ناشی از قلبی پاک که قادر است آنچه را که دائمی و جاودانی است از آنچه سطحی و زودگذر است تمییز دهد.  حضرت بهاءالله ما را با این عبارات متذکّر می‌فرمایند "ارکض فی برّ العمآء ثمّ اسرع فی میدان السّمآء لن تجد الرّاحة الّا بالخضوع لأمرنا و التّواضع لوجهنا."

پس وظيفۀ اطاعت از احکامی که حضرت بهاءالله برای عصری جدید آورده‌اند در مرحلۀ اوّل بر عهدۀ شخص مؤمن است.  این اطاعت در کانون روابط بین حبیب و محبوب جای‌ دارد.  حضرت بهاءالله می‌فرمایند "اعملوا حدودی حبّاً لجمالی."  ولکن آنچه در این رابطه مورد نظر می‌باشد سعی و کوششِ مبتنی بر اشتیاقی صميمانه است نه حصول كمالِ فوری و آنی.  صفات و عادات فکری و کرداری که وجه تمايز حیات بهائی است از طریق کوشش روزمرّه حاصل می‌شود.  حضرت بهاءالله می‌فرمایند:  "حاسب نفسک فی کلّ یوم" و توصیه می‌فرمایند که "اجعلوا اشراقکم افضل من عشیّکم و غدکم احسن من امسکم."  احبّای عزیز نباید در تلاش‌ها و مساعی شخصی خود برای نیل به موازین الهی دل‌سرد گردند، و نیز نباید فريب این استدلال را بخورند که چون اشتباه اجتناب‌ناپذیر و رسیدن به کمال غیر ممکن می‌باشد، پس کوشش در اين راه بیهوده است.  از طرفی باید از دام ریاکاری، یعنی گفتن یک چیز و عمل به چیز دیگری بر حذر باشند و از طرف دیگر از غفلت یعنی بی‌اهمّیّت شمردن قوانین و نادیده گرفتن لزوم و یا بحث در بارۀ عدم نیازِ پیروی از احکام، بپرهیزند.  هم‌چنین لازم است از فلج اراده ناشی از احساس گناه اجتناب کنند زیرا که نگرانی مفرط در مورد یک ضعفِ اخلاقیِ خاصّ براستی می‌‌تواند در مواقعی غلبۀ بر آن را مشکل‌تر سازد.

آنچه احبّا باید در این مورد به خاطر داشته باشند این است که آنان در مساعی خود برای نیل به رشد فردی و برای رعایت تعالیم بهائی، افراد تک‌افتاده‌ای نیستند که به تنهایی در برابر حملۀ نیروهای فساد اخلاقیِ عامل در اجتماع مقاومت می‌کنند.  آنان اعضای جامعه‌ای هدف‌مند هستند، جامعه‌ای که دامنه‌اش پهنۀ جهان است و مأموریّتی روحانی و عظیم را دنبال می‌کند یعنی کوشش برای استقرار یک الگوی عمل و ساختاری اداری که مناسبِ نوع بشری است که پا به عصر بلوغ خود می‌گذارد.  آنچه به مجهودات جامعه شکل می‌‌دهد چارچوب عملِ تعیین شده در نقشه‌های جهانی آیین بهائی است.  این چارچوب تقلیب فردی را هم‌گام با تقلیب اجتماعی به عنوان دو فرایند جدایی‌‌ناپذیر ترویج می‌‌نماید.  دوره‌های مؤسّسۀ آموزشی اختصاصاً بدین منظور طراحی شده‌اند که فرد را در مسیری قرار دهند که در آن، خصایل و گرایش‌ها، و مهارت‌ها و توان‌مندی‌ها تدریجاً از طریق خدمت کسب می‌شوند، خدمتی به قصد غلبه بر نفس امّاره، کمک به رهانیدن انسان از حدود و قیود خویش و قرار دادن او در یک فرایند پویای جامعه‌سازی.