مجموعه‌ای کوتاه در بارۀ انتقاد
منتخباتی از نامه‌های صادره از جانب حضرت ولیّ‌امرالله خطاب به افراد
(هیئت بین‌المللی ترجمه به زبان فارسی)

حضرت شوقی افندی در بارۀ اين موضوع دستوراتی مشروح به محفل ملّی داده‌اند و اطمینان دارند که احبّا دقیقاً از آن اطاعت خواهند نمود.  در چنین زمانی ‌که عالم سياست آشفته و جامعۀ بشری، در نتيجۀ فعّاليّت‌های نهادهایی که برداشت ناقصی از حقایق دارند، مشرف به موت مشاهده می‌شود احبّای الهی بايد همچون هيکلی واحد متّحد گردند.  هر چه متّحدتر باشند می‌توانند به موفّقيّت خود مطمئن‌تر‌ گردند ولکن نیل به اين وحدت بدون اطاعت از محافل ممکن نيست.  با وجود اینکه اين محافل هنوز نابالغ‌اند و ممکن است بعضی اوقات به اقدامی نامعقول مبادرت نمايند حمایت از آنها بيش از انتقاد و ناديده گرفتن نظرات آنها به پيشرفت‌شان به سوی ادارۀ امور به نحوی که حقیقتاً نمایانگر نظم اداری امر الهی باشد کمک خواهد کرد.  حضرت بهاءالله نه تنها اصول خاصّی را توصیه فرموده‌اند بلکه نظامی را نيز برای استقرار و تداوم هدف مورد نظر خود مقرّر نموده‌اند.  هر دوی این مراحل برای تحقّق هدف وحدت عالم انسانی ضروری است. (ترجمه)
(۲۷ فوریه ۱۹۳۳)

احبّا کاملاً مختارند که انتقادات خود را به محافل‌شان ارائه دهند و می‌توانند نظرات خویش را راجع به خطّ ‌مشی‌ یا اعضای مؤسّسات انتخابی به محفل روحانی محلی يا ملّی آزادانه ابراز دارند، ولکن در عین حال باید بر طبق اصولی که برای چنين مواردی در نظم اداری بهائی مقرّر گرديده از صمیم قلب توصیه‌ یا تصمیم آن محفل را بپذیرند. (ترجمه)
(۱۳ مه ۱۹۴٥)

حضرت ولیّ‌امرالله … پیشنهادات مختلف شما را که در جلسۀ اخیر محفل روحانی ملّی تقدیم نموده بودید با اشتیاق خاصّ ملاحظه فرمودند….
روح انتقاد صریح و سازندۀ‌ پیشنهادات شما یقیناً آنان را تحت تأثیر قرار داده سبب آگاهی جدید و عمیق‌تر آنان نسبت به مسئولیّت‌های منحصر بفردی که بایستی امروزه به عهده بگیرند گردیده است. (ترجمه)
(۱۹ اوت ۱۹۳۸)

… در مورد حقّ انتقاد صریح احبّا از خطّ ‌مشی یا اقدام هر محفلی، لازم به ذکر است که اين نه تنها حقّ آنان بلکه وظیفۀ حیاتی هر عضو وفادار و هشیار جامعۀ بهائی است که صریحاً و کاملاً هر پیشنهاد و توصيه يا انتقادی را که وجداناً احساس می‌نمايد که بايد برای بهبود و ترمیم بعضی امور يا روال موجود در جامعۀ محلّی خود ارائه دهد ابراز نمايد ولی با احترام لازم و با در نظر گرفتن مقام و مرجعیّت محفل.  بهترین فرصتی که برای اين منظور تعيين شده ضیافت نوزده‌روزه است که علاوه بر جنبه‌های روحانی و اجتماعی، نیازها و احتیاجات متعدّد اداری جامعۀ بهائی را نیز برآورده می‌سازد که مهم‌ترین آنها احتیاج به انتقاد صریح و سازنده و مشورت در بارۀ اوضاع امور داخلی جامعۀ محلّی بهائی است.
ولکن مجدّداً بايد تأکید نمود که از هر نوع انتقاد و بحث‌های منفی که ممکن است موجب تضعیف اختیارات نفس محفل روحانی گردد باید اکیداً خودداری شود، زیرا در غیر این ‌صورت نظم امر الله خود در خطر خواهد افتاد و آشفتگی و اختلاف بر جامعه غلبه خواهد یافت. (ترجمه)
(۱۳ دسامبر ۱۹۳۹)

حضرت ولیّ‌امرالله معتقدند که قسمت اعظم مشکلاتی که احبّای هندوستان از آن رنج می‌برند به علّت عدم درک و اجرای صحیح نظم اداری است.  به نظر می‌آيد که بسياری از آنان تمايل به مخالفت دائم و انتقاد مستمرّ از محافل خود دارند.  اگر بهائیان با تضعیف هيئت‌هایی که در عین عدم بلوغ سعی در هماهنگ نمودن فعّاليّت‌های جامعۀ بهائی و ادارۀ امور آن را دارند پیوسته از آنها انتقاد نمایند و تصميمات‌شان را تحقیر و مورد مؤاخذه قرار دهند.  نه تنها مانع هر نوع پیشرفت سریع حقیقی امر الله می‌شوند بلکه موجب انصراف دیگران نیز می‌گردند که ممکن است اين سؤالِ بجا را مطرح کنند که چطور ما انتظار داریم دنیا را متّحد کنيم در حالی‌ که آن قدر بين خودمان اختلاف داريم.
فقط یک راه علاج برای این مسئله وجود دارد و آن مطالعۀ نظم اداری، اطاعت از محافل و سعی هر یک از احبّا در تهذیب اخلاق خویش بعنوان یک بهائی می‌باشد.  ما هرگز قادر نیستیم نفوذی را که می‌توانیم بر خود داشته باشیم همان را بر دیگران اعمال نماییم.  اگر ما بهتر باشیم، اگر از خود محبّت و شکیبایی نشان دهیم و نقاط ضعف دیگران را بپذیریم؛ اگر سعی کنیم که هرگز انتقاد نکنیم بلکه تشویق نماییم، دیگران هم به همین نحو رفتار خواهند کرد و ما می‌توانیم از طریق رفتار خود و قوای روحانی خویش به امر مبارک بسیار کمک کنیم.  احبّا همه جا در ابتدای تأسیس نظم اداری برایشان مشکل است که خود را تطبیق دهند.  آنان باید یاد بگیرند که به خاطر حفظ وحدت و اتّحاد حتّی زمانی که محفل احیاناً در اشتباه باشد از آن اطاعت نمایند.  احبّا باید تا حدّی شخصیّت خود را فدا کنند تا حیات جامعه در مجموع رشد نموده و توسعه یابد.  این کار مشکلی است ولی باید در نظر داشته باشیم که همین امور وقتی امر الهی به نحو صحیح بر طبق نظم اداری استقرار یابد ما را به یک زندگانی بس والاتر و کامل‌تر سوق خواهد داد.  (ترجمه)
(۲۶ اکتبر ۱۹۴۳)

انتقاد خشن و مغرضانه براستی یک مصیبت است و ريشه آن عدم ایمان به نظام حضرت بهاءالله يعنی نظم اداری و عدم اطاعت از آن حضرت می‌باشد زیرا آن را منع فرموده‌اند.  اگر احبّا احکام بهائی را در مورد ابدای رأی، شرکت در انتخابات، خدمت و اطاعت از تصمیمات محفل روحانی تبعیّت می‌نمودند، اين همه قوایی که صرف انتقاد از دیگران می‌شود می‌تواند به همکاری و موفّقیّت در نقشه معطوف گردد.  سعی مکرّر نمایید تا اين موضوع به آنان تفهیم گردد. (ترجمه)
(۱۸ دسامبر ۱۹۴۹)

مجموعه‌ای از نصوص مبارکه

و ترجمه‌ای از دستخط‌های صادره توسّط و یا از طرف

حضرت ولیّ‌امرالله و بیت العدل اعظم الهی

تهیّه و تنظیم:  دایرۀ مطالعۀ نصوص و الواح بیت العدل اعظم الهی

(از:  مرکز جهانی بهائی)

مارس  ۲۰۰۸

"ملاحظه نمایيد چون اتّحاد و اتّفاق در ميان خاندانی واقع شود چه قدر امور سهل و آسان گردد و چه قدر ترقّی و علوّيّت حاصل شود امور منتظم گردد و راحت و آسايش ميسّر شود خاندان محظوظ ماند مقام محفوظ شود سبب غبطۀ عموم گردد و روز به روز بر علوّيّت و عزّت ابديّه بيفزايد" حضرت عبدالبهاء
 

الف. حفظ هم‌بستگی زن و شوهر

ب. روابط و مسئولیّت‌های والدین و فرزندان

پ. استحکام حیات خانواده

ترجمه‌ای ازنامۀ دارالانشاء بیت ‌العدل اعظم خطاب به محافل روحانی ملّی (هیئت بین‌المللی ترجمه به زبان فارسی)

۱  دسامبر  ۲۰۱۹

ارسال از طریق الکترونیکی

محافل روحانی ملّی ملاحظه فرمایند

دوستان عزیز روحانی،

همانطور که مطّلعید اوضاع نگران‌کننده‌ای که مردم جهان با آن رو به رو هستند و مشکلات پی در پی حاصله از عدم اتّحاد در درون ملّت‌ها و بین ملّت‌ها موضوعی بارز و آشکار در پیام‌های بیت العدل اعظم بوده است.  بهائیان البتّه همواره اوضاع جهان را مدّ نظر دارند.  رفاه عالم انسانی و صلح و آرامش آن آرزوی همیشگی همۀ کسانی است که این پند حضرت بهاءالله را به گوش جان شنیده‌اند که می‌فرمایند "امروز را نگران باشید و سخن از امروز رانید".  بعلاوه، کاملاً بدیهی است که اشتیاق احبّا برای کمک به اصلاح و بهبود عالم انسانی و مشارکت سازنده در حیات اجتماع به هیچ وجه با عدم مداخلۀ آنان در امور سیاسی در تضاد نیست.  اگرچه آگاهی از شداید و مشقّاتی که بسیاری از مردم را مبتلا ساخته موجب افزایش تعهّد به تغییر بنیادین اجتماعی می‌گردد، ولی فعّالیّتی سیاسی از جانب بهائیان صرفاً موجب تضعیف قوای جامعه و مانع تحقّق این تغییر خواهد گشت.  تغییر باید از تحوّل روحانی اجتماع ناشی گردد.  بیت العدل اعظم در پیام ۲ مارس ۲۰۱۳ خطاب به بهائیان ایران این موضوع را مورد بررسی بیشتری قرار داده‌اند، پیامی که بسیاری از جوامع بهائی مراجعۀ مکرّر به آن را مفید یافته‌اند.  معهد اعلی مقرّر فرموده‌اند نکات بیشتری را در مورد موضوعی که کاملاً به این مسئله مربوط می‌گردد به اطّلاع شما برسانیم.  این نامه را می‌توانید به هر طریقی که صلاح می‌دانید با احبّا در میان گذارید.

یکی از نشانه‌های آشکار بیماری روز به روز وخیم‌تر اجتماع تنزّل مداوم گفتمان‌های عمومی به بغض و عناد روز‌افزون است که نمایانگر جبهه‌گیری‌های تفرقه‌ساز در نقطه‌نظرها است.  از جمله خصوصیّات رایج چنین گفتمان‌های امروزی انحطاط سریع اختلافات سیاسی به توهین و استهزاء است.  امّا وجه تمایز عصر حاضر از دوران گذشته اینست که قسمت اعظمی از این گفتمان‌ها در برابر دیدگاه جهانیان صورت می‌گیرد.  رسانه‌های اجتماعی و وسایل ارتباطی مربوطه بیشترین اشاعه را برای مسائل مشاجره‌انگیز میسّر می‌سازد، و همین وسایل به افراد اجازه می‌دهد تا هر چه را که توجّه آنان را جلب کرده در سطح وسیعی فوراً منتشر سازند و حمایت و یا مخالفت خود را نسبت به گرایش‌های گوناگون بطور صریح یا ضمنی نشان دهند.  سهولت بی‌نظیری که شرکت در چنین مناظرۀ عمومی را ممکن می‌سازد و نیز ماهیّت این تکنولوژی، احتمال اشتباه و لغزش آنی در قضاوت و رفتارهای غیر محتاطانه را بیشتر و پیامدهای آن را پایدارتر می‌سازد.

این مسئله مفاهیم و مقتضیات خاصّی برای بهائیان دارد که به خوبی آگاهند که اصول دیانت‌شان آنان را ملزم به اجتناب از مداخله در هرگونه مباحثه و مجادلۀ سیاسی می‌نماید.  حضرت عبدالبهاء به یکی از احبّا نصیحت می‌فرمایند که "لا تتلفّظی بکلمة من السّیاسیّات…  و لا تذکری ملوک الأرض و حکوماتها المادّیّة و الزّمنیّة الّا بخیر." [۱]  حضرت شوقی افندی به ما هشدار می‌دهند که مبادا بینش ما از امر الهی "به آلایش و غبار حوادث این عالم مکدّر گردد، حوادثی که هرچند جلوۀ ظاهری آن بدواً چشمگیر و گسترده باشد، ولی فقط سایه‌ای ناپایدار از عالمی بی‌اعتبار است".  با وجود اینکه اهمّیّت احتراز از کلّیّۀ مسائل نفاق‌افکن سیاسی برای احبّا کاملاً روشن است، امّا اشتغال‌شان به مسائل مبرم اجتماعی ناشی از انگیزۀ ممدوح و صادقانۀ خدمت به اطرافیان‌شان می‌تواند آنان را در موقعیّت‌های دشواری قرار دهد.  رویدادی غیر منتظره می‌تواند یک موضوع ساده را به مسئله‌ای مشاجره‌انگیز تبدیل نماید و مردم را بر اساس گرایش‌های جانب‌دار از یکدیگر جدا سازد و بعضی از شیوه‌های غیر سالم گفتار را که در عرصۀ سیاسی رایج است به سایر عرصه‌های گفتمان منتقل نماید.  به خصوص در قلمرو بی‌قید رسانه‌های اجتماعی، اشتباهات و تقصیرها — چه واقعی چه تصوّری — به سرعت بزرگ‌نمایی شده به آسانی موجب برانگیختن انواع احساسات می‌گردد، احساساتی مانند خشم موجّه، اصرار به ترویج نقطه‌نظر شخصی، و یا اشتیاق به شناخته شدن به عنوان منبع اطّلاعات تازه‌.  بسیاری از اموری که ظاهراً بی‌ضرر یا حتّی مبتنی بر نیّت خیر به نظر می‌آید، وقتی با دقّت بیشتری بررسی شود، ملاحظه می‌گردد که موجب افزایش نفاق اجتماعی، شعله‌ور ساختن اختلافات بین گروه‌های مخالف، و تداوم عدم توافق گشته، و در نتیجه اتّفاق نظر و یافتن راه حلّ را امکان‌ناپذیر می‌سازد.  اگر ابراز نظر یک شخص تحریک‌آمیز یا ناخوشایند به نظر رسد، هر عکس‌العملی نسبت به آن ممکن است بطور ناخواسته موجب تقویت و اشاعۀ آن نقطه‌نظر گردد و موضوع را وخیم‌تر سازد.  پیروان جمال مبارک باید هرگونه تکنولوژی را با هوشیاری و دقّت مورد استفاده قرار داده بینش و انضباط روحانی به کار برند. 

آنان باید به موازین عالیۀ امر مبارک ناظر باشند که آنها را در نحوۀ تکلّم خود در جمیع اوقات و احیان هدایت می‌نماید.  حضرت بهاءالله می‌فرمایند:

از برای هر کلمه‌ئی روحی است لذا باید متکلّم و مبیّن ملاحظه نمایند و بوقت و مقام کلمه القا فرمایند چه که از برای هر کلمه اثری موجود و مشهود حضرت موجود می‌فرماید یک کلمه بمثابه نار است و اخری بمثابه نور و اثر هر دو در عالم ظاهر.

بدیهی است اصولی که احبّا در ضمن تعامل عمومی خود با اطرافیان‌شان رعایت می‌کنند باید در هنگام استفاده از رسانه‌های اجتماعی نیز با دقّتی بیشتر معمول گردد.  این اصول شامل نهی از غیبت، دیدن عالم با چشم خود نه از دید دیگران، لزوم تعهّد به وحدت عالم انسانی و اجتناب از ذهنیّت "ما" و "آنها"، و مشورت و حفظ احترامی که لازمۀ آن است می‌باشد.

احبّا گه‌گاه به مواردی برمی‌خورند که هم‌کیشان‌شان نظراتی را ابراز داشته یا نظرات دیگران را به نحوی نقل می‌نمایند که در مقایسه با موازین مندرج در آثار بهائی دور از حکمت و یا نسنجیده به نظر می‌رسد.  هنگامی که با این قبیل مطالب منتشر شده مواجه می‌شویم خطاست اگر نتیجه بگیریم که چنین رفتاری مطلوب، قابل اغماض و یا حتّی شایان تشویق می‌باشد.  مؤسّسات بهائی به کرّات مجبور شده‌اند افراد را در مورد اقدامات‌شان در اینترنت راهنمایی نمایند، گرچه حتّی‌الامکان، برای حفظ احترام شخص مورد نظر، با دقّت و احتیاط در این مورد اقدام می‌کنند.

یک مورد از موارد زیادی که به ملاحظات فوق‌الذّکر مربوط می‌گردد، بحث در رسانه‌های اجتماعی در بارۀ مسائل مربوط به ایران است.  چنانچه به خوبی می‌توان درک نمود این موضوع از حسّاسیّت خاصّی برخوردار است و بنا بر این احبّا باید احتیاطی خاصّ در این مورد مجرا دارند.  اظهارات نسنجیده در اینترنت می‌تواند احبّا را در آن سرزمین در معرض خطر قرار دهد یا ندانسته دستاویزی برای دروغ‌پردازی‌های دشمنان امر فراهم سازد.  رعایت احتیاط کامل در این مورد برای حفظ جامعۀ ممتحن ایران امری بسیار مهم است.

در این مورد، بیت العدل اعظم مقرّر فرمودند نکتۀ دیگری را به اطّلاع احبّای ایرانی مقیم خارج از مهد امر الله برسانیم.  احساس مسئولیّت شخصی و عمیق این احبّا نسبت به رفاه بهائیان ایران و آیندۀ آن سرزمین مقدّس البتّه قابل درک است.  با وجود این، آنان باید به خاطر داشته باشند که صرف نظر از موطن اصلی خود، وظیفۀ والای آنان پیشرفت امر در سرزمینی است که هم‌اکنون در آن زندگی می‌کنند.  در حقیقت در طیّ تاریخ امر مبارک، مشارکت بهائیان ایرانی در نشر نفحات امر مبارک در هر یک از قارّات عالم از حدّ احصا خارج است.  موجب سرور معهد اعلی است که این احبّا تلاش‌های خود را صرف پیشبرد نقشۀ پنج‌ساله در نقاطی که ساکنند می‌نمایند.  چنین تلاشی باید مقصد اصلی آنان باشد، کوشش در مسیر این هدف موجب شادی برادران و خواهران روحانی آنان در ایران می‌شود و فداکاری‌های آن خادمین ثابت‌قدم را به نحوی شایسته ارج می‌نهد.

با تقدیـم تحیّات

دارالانشاء بیت العدل اعظم
 

رونوشت:

دارالتّبلیغ بین‌المللی
هیئت مشاورین
مشاورین ارجمند

[۱] مضمون بیان:  از سیاست سخن مگو … از ملوک ارض و حکومت‌های دنیوی جز به نیکی یاد مکن

ترجمه‌ای ازنامۀ دارالانشاء بیت ‌العدل اعظم خطاب به سه نفر از احبّا (هیئت بین‌المللی ترجمه به زبان فارسی)

۲۹  نوامبر  ۲۰۱۷

ارسال از طریق الکترونیکی

…
…

دوستان عزیز روحانی،

مرقومۀ مورّخ ۲۱ ژوئن ۲۰۱۷ شما حاوی سؤالاتی در خصوص مشارکت جامعهٔ بهائی در مبحث تغییرات آب و هوایی حاصل دست بشر، به بیت العدل اعظم واصل گردید.  شما نظر خود را در بارۀ گفتمان جاری پیرامون موضوع تغییرات آب و هوایی مطرح کرده‌اید و مشاهدات خود را از وجود فشار جهت پذیرش موضعی افراطی در مورد علل و پیش‌بینی نتایج فاجعه‌بار این تغییرات آب و هوایی و در نتیجه حمایت از سیاست‌گذاری‌های اقتصادی و اجتماعی وابسته به آن بیان نموده‌اید.  همچنین اظهار داشته‌ايد که به نظر شما برخی از احبّا شدیداً با این نظریّات مفرط موافق بوده ادعاهايش را تأييد نموده و نظرات ساير بهائيان را مردود می‌شمارند؛ لذا نگرانید که شاید آنان فعّالیّت در این زمینه را تا حدّ اصولی دینی ارتقا داده، جامعه را درگیرِ مجادلات سیاسی حزبی نمایند.  مقرّر فرمودند به شرح ذیل مرقوم گردد.

بیت العدل اعظم اقدام شما را در رجوع به آن هیئت جهت روشن نمودن موضوعی که موجب نگرانی شما شده تقدیر می‌نمایند و با استفاده از اين فرصت، نه تنها در مورد مسئلۀ تغییرات آب و هوایی بلکه به طور کلّی در بارۀ نحوۀ صحيح درک بهائیان از اصلاح عالم و مشارکت در آن توضيحاتی ارائه می‌نمايند.

نامۀ شما بازتابی از نگرانی عمیق‌تان در بارۀ محدودیّت‌های عملی دانشِ علمی و تأثیرات آن بر سیاست‌گذاری‌های‌ عمومی و امکان سوء تعبیر از آن برای هشدار از عواقب فاجعه‌بار تغییرات آب و هوایی حاصل دست بشر است که به گمان شما افراطی و مبتنی بر انگیزه‌های سیاسی است نه بر واقعیّات.  هرچند که بدان اشاره نکرده‌اید، مطمئنّاً آگاهید که شک و تردید سنجیدۀ شما تا حدّ زیادی تحت الشّعاع دیدگاه‌های افراطی طرف دیگر این مناظرۀ عمومی قرار دارد که بر مبنای مصالح سیاسی و شخصی ترویج می‌گردد و تا حدّی پیش می‌رود که تغییرات آب و هوایی را انکار نموده، یافته‌های علمی مربوطه را رد کرده، يا با آنها از سر ستیز در می‌آید.  بنا بر این، اظهار نظر در بارۀ افراط‌گری احتمالی یک طرف این مناظره باید به گونه‌ای باشد که به جانبداری از طرف دیگر تعبیر نشود.  در خصوص مسئلۀ تغییرات آب و هوایی و سایر مسائل اساسی که پيامدها و تأثیرات عمیقی بر رفاه همگانی دارد، بهائیان باید از کشیده شدن به ورطۀ تبعیّت از گرایش‌های متداول در گفتمان جاری از جمله گرایش به ایجاد دوگانگی، گرفتاری در دام رقابت برای کسب قدرت، و درگیر شدن در مباحثۀ لجوجانه که مانع یافتن راه حلّ‌های عملی برای مشکلات عالم است، احتراز جویند.  بهترین و مؤثّرترین طریق خدمت به بشریّت کنار نهادن مجادلات حزبی، توسّل به اقدامات مشترک که از بهترین شواهد علمی موجود بهره برده و بر مبنای اصول روحانی استوارند، و بازبینی دقیق و اصلاح آن اقدامات در پرتو تجربیّاتِ کسب شده است.  تمرکز دائم بر ایجاد و بزرگ‌نمایی تفاوت‌ها به جای تکیه بر نکات مورد اتّفاق نظر، به اغراقی منجرّ می‌شود که به خشم و سردرگمی دامن زده، قابلیّت و ارادۀ حلّ مسائل حياتی را زائل می‌کند.

یکی از مشکلاتِ مبرم بشر در قرن حاضر این است که چگونه جمعیّت رو به تزاید و در حال توسعۀ سریع ولی نامتّحد جهان بتواند به طریقی صحیح و عادلانه، حياتی هماهنگ با کرۀ زمین و منابع محدود آن داشته باشد.  برخی واقعیّت‌های زیستی هنگامی ظاهر می‌گردد که موجودی زنده بر نظام زیستی خود اثر منفی گذاشته یا از ظرفیّت آن فراتر رود.  محدوديّت منابع و توزیع ناعادلانه آن به طرق مختلف تأثیرات عمیقی بر روابط اجتماعی در درون و مابین ملّت‌ها می‌گذارد تا بدان جا که سبب بروز انقلاب و جنگ می‌گردد.  همچنین برخی روش‌های خاصّ ادارۀ امور انسانی می‌تواند اثرات مخرّبی بر محیط زیست بجا گذارد.  امروزه مسئلۀ پیامدهای تغییرات آب و هوایی و تعیین آنکه این پدیده تا چه اندازه نتیجۀ اقدامات بشر و قابل اصلاح است، بخش عمده‌ای از این مشکل بزرگ‌تر را تشکیل می‌دهد.  آیین حضرت بهاءالله به طور مستقیم و غیر مستقیم از طریق تأکید بر لزوم همزیستی و سازگاری اجتماع انسانی با عالم طبیعت، به مجموعه‌ای از این گونه مسائل می‌پردازد.  بنا بر این، ضروری است که بهائیان به طور نظری و عملی در اين امور مناظرات و اقدامات مشارکت کنند.

از جمله تعالیم دیانت بهائی تأکید بر اهمّیّت علم و دانش است.  حضرت بهاءالله می‌فرمایند "صاحبان علوم … را حقّ عظیم است بر اهل عالم"، و حضرت عبدالبهاء می‌فرمایند "علوم حاضره قنطرهٴ حقیقت است" و مکرّراً تأکید می‌نمایند که "دین باید مطابق علم و عقل باشد."  پاسخ حضرت ولیّ‌امرالله به یک سؤال علمی، در نامه‌ای که از جانب ایشان نوشته شده، قابل توجّه است که می‌فرمایند "ما یک دیانت هستیم و در ارائۀ مسائل علمی واجد شرایط نیستیم."  در موارد متعدّد در جواب به سؤالات علمی، همواره توصیۀ آن حضرت به احبّا آن بوده است که چنین موضوعاتی باید توسّط دانشمندان مورد بررسی قرار گیرد.

پژوهش علمی در مورد سهم انسان در پدیدۀ گرم شدن کرۀ زمین به تدریج و در پی یک قرن تحقیقات که اخیراً بر شدّت و دقّت آنها نیز افزوده شده، وسعت يافته است.  اگرچه طبیعتاً دانشمندان نظرات مختلفی دارند، در حال حاضر اتّفاق نظر قابل توجّهی بین متخصّصین در حوزه‌های مربوطه در بارۀ علّت و پیامد تغییرات آب و هوایی وجود دارد.  نتایج متقن علمی حاصله از طریق کاربرد روش‌های قابل اعتماد علمی، منتج به تولید دانشی می‌گردد که می‌تواند مبنای عمل قرار گیرد.  در نهایت، نتایج این اقدامات باید به محکّ بررسی‌های علمی بیشتر و واقعیّات عینی عالم طبیعت آزموده شود.  البتّه در طیف مطالب مورد بحث که شامل موضوعاتی است از قبیل میزان نقش انسان، پیش‌بینی عواقب احتمالی در آینده و گزینه‌های مختلف مقابله با این مشکل؛ بعضی از این موضوعات از پشتیبانی يافته‌های علمی کمتری برخوردارند و لذا مورد بررسی و تجزیه و تحلیل بیشتری قرار می‌گیرند.

پدیدۀ پیچیده‌ای چون تغییرات آب و هوایی را نمی‌توان به سطح طرح‌های ساده یا سیاست‌گذاری‌های ابتدایی تقلیل داد.  حتّی وقتی در مورد بعضی علل اساسی توافق وجود دارد، در خصوصِ علاج آنها ممکن است نظرات متنوّعی وجود داشته باشد و وقتی عدم قطعیّت در میان است یا واقعیّات مسلّم بنیادی به دلایل طرفداری‌های حزبی مورد مخالفت واقع می‌شود، مشکل به مراتب پیچیده‌تر می‌گردد.  امّا اگرچه بحث عمومی می‌تواند متأثّر از عناصر حادّ سياسی و محلّی باشد، حقیقت قابل توجّه آن است که در زمانه‌ای که ملّت‌ها به سختی قادر به توافق بر سر بسیاری از مسائل بااهمّیّت هستند، تقریباً تمامی دول عالم در معاهدۀ پاریس به توافقی سیاسی در یک چارچوب مشترک دست یافته‌اند تا با مشکل تغییرات آب و هوایی به طریقی که با گذشت زمان و کسب تجربیّات بیشتر تکامل می‌یابد مقابله کنند.  بیش از یک قرن پیش حضرت عبدالبهاء به "وحدت آراء در امور عظیمه" اشاره نموده و می‌فرمایند که "آن نیز عنقریب اثرش ظاهر گردد."  توافق بین‌المللی اخیر در خصوص تغییرات آب و هوایی، صرف نظر از امکان نقایص و محدودیّت‌هایش، نشانۀ قابل توجّه دیگری از تحوّلی است که حضرت عبدالبهاء به آن بشارت داده‌اند.  این معاهده به عنوان نقطۀ آغازی برای فعّالیّت‌های نظری و عملی سازنده‌ای می‌باشد که با گذشت زمان و بر مبنای تجربیّات و یافته‌های جدید قابل بازبینی و اصلاح است.

گرچه بهائیان در امور سیاسی حزبی مداخله نمی‌کنند اين اصل نباید به گونه‌ای تفسیر شود که مانع مشارکت همه‌جانبه و فعّال بهائیان در جستجوی راه حلّ برای مشکلات مبرمی گردد که نوع بشر با آنها مواجه است.  با توجّه به اینکه مسئلۀ تغییرات آب و هوایی با ازدیاد نگرانی‌های اجتماعی، اقتصادی و محیط زیستی در سطح جهانی همراه است، طبیعتاً احبّای علاقمند، مؤسّسات و نهادهای بهائی در سطوح مختلف محلّی، منطقه‌ای، ملّی و بین‌المللی به آن پرداخته‌اند.  امّا این بدان معنا نیست که برداشت‌های مبتنی بر یافته‌های علمی در زمینۀ تغییرات آب و هوایی که با این اقدامات مرتبطند به منزلۀ اعتقادات يا وظایف دینی تعبیر يا معرّفی گردد.  هر یک از بهائیان بنا بر سوابق خود، درک متفاوتی از نظرات در مورد علم و تغییرات آب و هوایی خواهد داشت لذا به نحو متفاوتی اقدام می‌نمايد و هیچ لزومی ندارد که بهائیان در چنين موضوعاتی نظر واحدی داشته باشند.  هنگامی ‌که بهائیان در فعّالیّت‌های مربوط به این موضوع در اجتماع مشارکت می‌نمایند، می‌توانند با بهبود و یا پیشبرد گفتمان به سطحی ورای منافع شخصی و تعلّقات حزبی، به فرایند سازنده‌ای کمک نمایند که سعی در نیل به وحدت نظر و عمل دارد.  مجموعه‌ای از مفاهیم بهائی می‌تواند هدایت‌گر چنین اقداماتی باشد.  به عنوان مثال، نامۀ بیت العدل اعظم مورّخ 1 مارس ۲۰۱۷ به مشکلات اخلاقی مصرف‌گرایی و مادّی‌گرایی افراطی می‌پردازد که با مشکل سوء استفاده و تخریب محيط زيست مرتبط است.  بدون تردید بسياری از مواضیع مشترک و عاری از مناقشه وجود دارد که در آنها، فعّالیّت‌های مقابله با تغییرات آب و هوایی حاصل دست بشر مطابق با رویکردهای مورد توافق برای بهبود وضعیّت محیط زیست است.  چنین مواردی نقطۀ مناسبی برای شروع این همکاری‌ها است و البتّه با ازدیاد تجربه و یادگیری، زمینه‌های مشارکت با ديگران نیز گسترش خواهد یافت.

در نقاطی از جهان که مباحث مربوط به نقش انسان در تغییرات آب و هوایی حاصل دست بشر دستخوش اختلافی تقریباً لاینحل گردیده، بهائیان باید نسبت به خطر ریشه دواندن چنین رویکرد حزبیِ تفرقه‌انگیزی در جامعهٔ بهائی هوشیار باشند.  این بدین معنا است که برخی افراد یا نهادها باید بسنجند که نظرات‌شان در مورد اقدامات لازم در مسئلۀ تغییرات آب و هوایی تا چه حدّ ممکن است منعکس‌کنندۀ موضعی افراطی در بزرگ یا کوچک جلوه دادن بیش از حدّ این مشکل باشد.  مفاهیم و اصول مشورت بهائی باید راهنمای نحوۀ تعامل احبّا با یکدیگر و مشارکت‌شان در گفتمان‌های اجتماعی و اقدام اجتماعی باشد.  مشورت وسیله‌ای است برای وصول به درک مشترک و نحوهٔ اقدام جمعی را فراهم می‌آورد؛ و تلاشی است آزادانه، منصفانه، توأم با احترام و وقار از جانب گروهی از افراد که هدف‌شان تبادل نظر، کشف حقیقت و سعی در حصول توافق است.  تفاوت نظر اوّلیّه نقطۀ آغازی است برای بررسی موضوع و نیل به درکی بیشتر و حصول توافق، و نباید سبب خصومت، بیزاری و کدورت گردد.  با وحدتِ عمل تصمیم در مورد اقدامی خاصّ می‌تواند به بوتۀ امتحان درآمده، در صورت لزوم طیّ یک فرایند یادگیری مورد بررسی و بازبینی قرار گیرد.  در غیر این صورت بنا بر فرمودۀ حضرت عبدالبهاء "اصرار و عناد در رأی منجرّ به منازعه و مخاصمه گردد و حقیقت مستور ماند."